Όταν ο Σταύρος Θεοδωράκης ανακοίνωνε την ίδρυση κόμματος, ο νους μου πήγε κατευθείαν στους έγκλειστους των φυλακών ανηλίκων του Αυλώνα. Κατά τη διάρκεια μιας σειράς συνεντεύξεων που είχα πάρει στις συγκεκριμένες φυλακές, έπεσα επάνω σε παρέα Αφγανών, οι οποίοι, πριν δεχθούν να μιλήσουν, με ύφος αρκετά καχύποπτο, ρώτησαν εάν η συνέντευξη θα γινόταν με τους κανόνες του Σταύρου Θεοδωράκη.
Πριν προλάβω να ρωτήσω τι συνέβη, άρχισαν να εξιστορούν μια απίστευτη συμφωνία που προηγήθηκε των συνεντεύξεων που είχαν παραχωρήσει συγκρατούμενοί τους στην εκπομπή του δημοσιογράφου «Πρωταγωνιστές».
Μεταξύ αυτών και ο φίλος τους Χασάν Γκουλ.
Μεταξύ αυτών και ο φίλος τους Χασάν Γκουλ.
«Ο Θεοδωράκης απαιτούσε να διηγηθούμε πράγματα που δεν έγιναν ποτέ»! Η αποκάλυψη έγινε μπροστά στο τηλεοπτικό συνεργείο, τον σκηνοθέτη και τον υπεύθυνο για τους σκακιστικούς αγώνες των φυλακισμένων Γιώργο Τσουνή!
«Ανάγκασε τον Χασάν να διηγηθεί ότι ταξίδεψε από την Αγγλία μέσω Ιταλίας στην Ελλάδα, όταν ο συμπατριώτης μας δεν είχε πατήσει το πόδι του στη συγκεκριμένη χώρα»!
Στο εύλογο ερώτημά μου, τι τους υποχρέωσε να υποκύψουν και να διηγηθούν φανταστικές ιστορίες, απάντησαν με το γνώριμο ύφος της πλειονότητας των νέων που έχουν εδώ και πολύ καιρό παγιωμένη άποψη για τον απαξιωμένο ρόλο του Τύπου: «Θέλαμε να ξεμπερδεύουμε μία ώρα αρχύτερα με μία ιστορία που ήταν μούφα!». Με λίγα λόγια, αντιμετώπισαν την όλη διαδικασία όχι ως συνέντευξη αλλά ως θεατρική παράσταση.
Επέλεξα να μην οξύνω τα πράγματα και συνέχισα τις συνεντεύξεις με τους υπόλοιπους φυλακισμένους, εντυπωσιασμένος από όσα είχα ακούσει. Με λίγα λόγια, ο… καλός συνάδελφος, για τον οποίον ομολογώ ότι είχα εντελώς διαφορετική άποψη, έστησε ένα ρεπορτάζ - ο πρώτος είναι άραγε;- προκειμένου να δραματοποιήσει το θέμα του, κατευθύνοντας όπως ήθελε τις συνεντεύξεις.
Προσπάθησε να δώσει μυστήριο και χρώμα στην εκπομπή του. Αυτό σκέφθηκα πρώτα, παρότι το
δεύτερο σενάριο, ο Αφγανός να έχει μπει από την Αγγλία μέσω Ιταλίας στην Ελλάδα, εξυπηρετούσε σαφώς τις ελληνικές Αρχές και ήταν αθλιότερο ως δημοσιογραφική πρακτική. Προφανώς, η είσοδός του Χασάν σε ευρωπαϊκή χώρα μέσω Μυτιλήνης δεν ικανοποιούσε την καλπάζουσα φαντασία ή τα σχέδια του δημοσιογράφου…
Σκέφτηκα ότι ήταν μία δημοσιογραφική απρέπεια και την άφησα στο πίσω μέρος του μυαλού μου, με πρόθεση δοθείσης ευκαιρίας να την ερευνήσω αργότερα.
Το συμβάν δεν ήταν απλώς η αφήγηση ενός Χασάν που θα μπορούσε να λέγεται και Αλί ή κάπως αλλιώς. Το γνώριζαν όλοι και αποτελούσε το ανέκδοτο της φυλακής!... Η ομάδα των κρατουμένων γύρω μου χαμογελώντας ειρωνικά επιβεβαίωνε το γεγονός, μαζί με εθελοντές που έτυχε να παρευρίσκονται για κοινωνικούς λόγους στον συγκεκριμένο χώρο…
Πιστεύω ότι σήμερα, που ο κυρ Σταύρος αποφάσισε να πολιτευτεί, είναι η καταλληλότερη χρονική στιγμή να δημοσιοποιήσω αυτήν τη θλιβερή ιστορία.
Συνήθως, οι πολιτικοί λένε περισσότερα ψέματα, αφού πολιτευτούν. Φαίνεται ότι οι δημοσιογράφοι τούς ξεπερνούν, επιλέγοντας να πολιτευτούν μέσα στο ψέμα. Κάτι είναι κι αυτό.
Του εύχομαι ωστόσο καλή επιτυχία, επαναλαμβάνοντας τη γνωστή ρήση του φιλοσόφου: Το μόνο που μπορείς να αλλάξεις σε μία ζωή είναι ο εαυτός σου. Τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι υπάλληλοι της τρόικας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου