Και είναι πιο πολύ πολιτικά και ηθικά σωστό από το να είμαστε $μερικανάκια και €παιοι…
Δεν με ενδιαφέρει αν ο Νίκος Γιανόπουλος είναι ή δεν είναι στο ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί μια μεταμοντέρνα δήλωση φρονημάτων το αν ανήκει ή δεν ανήκει σε ένα πολιτικό χώρο. Και δυστυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νομίζω να τον υπερασπίστηκε όπως θα έπρεπε, ανήκει δεν ανήκει στο χώρο του. Φαίνεται πως όσο πλησιάζει η στιγμή που θα διαβούν την πόρτα της κυβερνητικής εξουσίας, τόσο κάνουν υποκυψεις στην ακροδεξιά έκφραση της νομιμότητας. Αντίθετα οι τεράστιες πωλήσεις του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα δείχνουν άλλα πράγματα ψάχνουν οι πολίτες. Στο ίδιο μοτίβο και η υπόλοιπη αριστερά δεν είδα να υπερασπίζεται με θέρμη αυτό το επί της ουσίας αστικοδημοκρατικό δικαίωμα.
Με τον Δημήτρη Κουφοντίνα έχουμε τεράστιες πολιτικές διαφορές πρωτίστως τακτικής αλλά και στρατηγικής. Έδωσε ένα αγώνα με το 45αρι στο χέρι συγκρούστηκε με το καπιταλιστικό κράτος, σκότωσε και αυτό είναι σε πολλοίς ηθικά κατακριτέο, έχασε το πόλεμο και όχι την μάχη, για αυτό και η 17Ν είναι μια ιστορία τελειωμένη, και πληρώνει το χρέος του στο κυρίαρχο νομικό πολιτισμό.
Και αυτός, όπως και κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα και το καθήκον μπροστά στο δικαστηριο της ιστορίας να πει, να γράψει την δική του εκδοχή της αλήθειας, την αλήθεια των γεγονότων που συντάραξαν την μεταπολεμική μας ιστορία. Δίπλα στην επίσημη ιστορία των νικητών αυτής της ιστορικής συγκυρίας γιατί σε 100 χρόνια μπορεί ο Μητσάρας να είναι ο νικητής και το μητσοτακέικο ο ηττημένος.
Φτάσαμε στο σημείο να γίνεται λόγος για απαγόρευση βιβλίου, φασιστοποίηση δηλαδή, με επιχείρημα του εγκωμιασμένου εγκληματικών ενεργειών. Μια φασιστικής έμπνευσης νομοθέτημα που ακυρώνει την κυρίαρχη νομικη αντίληψη πως οι ιδέες δεν διώκονται, πάρα μόνο οι ενέργειες. Εκτός και η κυβέρνηση και το μητσοτακείκο τα παίρνει από το Λιβάνη για να πουλήσει τα βιβλία του ο Μητσάρας.
Ακολουθεί η ανακοίνωση του ΔΙΚΤΥΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Χωρίς έκπληξη, με περισσή οργή, αλλά για τη μνημονική λαίλαπα και τη γενικευμένη βαρβαρότητα που μας καταδυναστεύουν, όχι για τους υστερικούς λιμοκοντορισμούς των τηλεεισαγγελέων εναντίον μας και βεβαίως με ολίγη αηδία παρακολουθούμε τη Χορωδία Ανάρθρων Κραυγών με αφορμή την έκδοση του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» του Δημήτρη Κουφοντίνα και τον πρόλογό του από το σύντροφό μας Νίκο Γιαννόπουλο.
Έξαλλοι πολιτικοί, με επικεφαλής τη βαφτισιμιά του Κωσταντίνου Γλίξμπουργκ κ. Ασημακοπούλου, θυμωμένοι δημοσιογράφοι και ημιμαθείς, πλην στομφώδεις αναλυτές αναγνωρίζουν την ελευθερία έκφρασης, αλλά στηλιτεύουν τις Εκδόσεις Λιβάνη επειδή εξέδωσαν το βιβλίο του Κουφοντίνα. Είναι σαν το «ιερό δικαίωμα της απεργίας». Είναι ιερό όταν δεν ασκείται, αλλιώς είναι παράνομη, καταχρηστική, αντικοινωνική…
Πολιτικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών, των χιτών και των εκοφιτών φρίττουν γιατί το βιβλίο αναφέρεται στον ΕΛΑΣ και τον ΔΣΕ. Αυτοί που μισούν την ιστορία της Αντίστασης και της Αριστεράς, που τρέμουν κάθε κίνημα και αγώνα που υπερβαίνει τα όρια της φραστικής διαμαρτυρίας, κατηγορούν με θράσος χιλίων πιθήκων τον Κουφοντίνα ότι καπηλεύεται τους αγώνες του λαού μας.
Χρυσοκάνθαροι εκλεκτοί της εξουσίας, που αποσιωπούν κρατικές δολοφονίες και ρατσιστικά εγκλήματα, οσφυοκάμπτες των εκάστοτε αφεντικών τους (ποιος θυμάται το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγώνων 2004;) αναζητούν «οικονομικά κίνητρα»στην έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα.
Αδαείς, οκνηροί και εξυπνάκηδες διατυμπανίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να διαβάσουν το βιβλίο του «δολοφόνου», λες και τους υποχρέωσε κάποιος να το κάνουν ή την έκδοση ενός βιβλίου πρέπει να συνοδεύει το ποινικό μητρώο του συγγραφέα.
Ανεκδιήγητοι υποκριτές, που αδιαφορούν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τη βαρβαρότητα που επικρατεί στις φυλακές, εξεγείρονται επειδή μιλάμε για πολιτικούς κρατούμενους. Μα αν δεν είναι πολιτικοί κρατούμενοι, αλλά «απλοί δολοφόνοι» γιατί τους αντιμετωπίζουν ΤΟΣΟ ΠΟΛΙΤΙΚΑ;
Εντάξει, κατανοούμε τις πολιτικές σκοπιμότητες, την εκδικητικότητα, τον παραδειγματισμό. Καταλαβαίνουμε τον αυταρχισμό και τη μνησικακία σας. Όμως, μην αυτογελοιοποιείστε, είστε οι άρχοντές μας…
ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Εκπαιδευμένα τάγματα εφόδου και θανάτου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι λόγο ύπαρξης έχουν σε μια δημοκρατία από ένα ‘’κατ΄επίφαση’’ όπως ισχυρίζονται, αιρετό κόμμα?
Τάγματα θανάτου, που σκοτώνουν οργανωμένα κάθε αντίπαλο, και τις πιο πολλές φορές ‘’χάνονται’’ όλοι μαζί με τον δολοφόνο χιλιόμετρα μακρά, τι λόγο ύπαρξης έχουν?
Έχουν εκπαιδευτεί από τον Γερμενή να ΣΦΑΖΟΥΝ με μαχαίρι και με κάθε αιχμηρό αντικείμενο. Είναι αδίστακτοι φονιάδες, οργανωμένοι και στο έγκλημα και στην απόκρυψη. Μη τους φοβάσαι, είναι θρασύδειλοι, και με τον πρώτο που θα συλληφθεί, ‘’ΚΑΡΦΩΝΟΥΝ»» όλους τους άλλους !