Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

NIKOΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ: ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΑΜ ΙΣΩΣ ΝΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ-ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΟΥΣΙΑΣ

























































Λίγες μέρες μόνο πριν την πρώτη προβολή της νέας του ταινίας «Οι Αισθηματίες» στις «Νύχτες Πρεμιέρας», ο Νίκος Τριανταφυλλίδης μάς υποδέχεται σπίτι του στην Κυψέλη και μάς μιλά για την ταινία του, για πολιτική, για κινηματογράφο, για μουσική, για πρόσωπα και πράγματα. Παίρνει θέση, είναι καυστικός στα σχόλιά του, δεν... μασάει τα λόγια του. 

Το e-tetRadio σας προσφέρει διπλές προσκλήσεις για την πρεμιέρα της ταινίας, την Πέμπτη στις 8 το βράδυ, στο ΙΝΤΕΑΛ. Στείλτε μας ένα mail στο cinelisted@gmail.com με θέμα «Tριανταφυλλίδης» για να μπείτε στην κλήρωση. Οι νικητές θα ειδοποιηθούν με mail. 



Τι σημαίνει «Αισθηματίας» για σένα;

Δεν είναι, αναγκαστικά,  άγιοι άνθρωποι. Αισθηματίας δεν είναι κατ' ανάγκην ο καλός, ηθικός και ακέραιος. Αντιφατικά όντα είμαστε ούτως ή άλλως.  Eίναι μια ιδιότητα περισσότερο σκληροπυρηνική και hardcore απ' ότι νομίζουμε. Nα ακούς τα αισθήματά σου και να ακολουθείς τα πάθη σου ενάντια σε κάθε "λογική".



 Εσύ εισαι αισθηματίας;

Σίγουρα υπήρξα.  Τώρα πια δεν ξέρω. Έχω, πάντως, τα ξεσπάσματα μου!



Αυτό που λέει ο Μάκης Χριστοδουλόπουλος ότι όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε στη ζωή ισχύει;

Ο Μάκης πάντα έχει δίκιο. (γέλια)



Πάνε μπροστά οι αισθηματίες στη ζωή;
Δε νομίζω, όχι. Δε χωράνε στη ζωή. Ακολουθούνε όσα δεν έχουν να κάνουν με την εκλογίκευση, το συμφέρον, το ρασιοναλισμό, την τακτοποίηση. Γι' αυτό λέω ότι η ταινία αυτή δεν είναι του κόσμου τούτου. Είναι μία ελεγεία ενός κόσμου που φεύγει. 



Οι ήρωες σου είναι τοκογλύφοι, παράνομοι, απατεώνες, underground. Περιγράφεις τον τύπο του νεοέλληνα;

Τα καλύτερα παιδιά (γέλια). Αναμφισβήτητα η ταινία είναι και ένα σχόλιο γύρω από την ελληνικότητα. Αλλά δεν είναι ένας κοινωνικός σχολιασμός. Καταρχήν δεν είναι ακριβώς ήρωες. Ούτε καν αντιήρωες. Είναι bad mother fuckers που τους καταστρέφει το καλό.



Στα γυρίσματα οι Χάρης Φραγκούλης, Μανώλης Αγγελάκης και Φώτης Δανάτος




Υπάρχει ένα κενό απτην προηγούμενη σου ταινία. Η αποχή αυτή είναι συνειδητή επιλογή;

Μια μαύρη τρύπα. Εν μέρει, ναι. Έπρεπε να ξεχρεώσω κάποιες υποχρεώσεις μου και να τα βρω με τον εαυτό μου.



Υπήρξαν εμπόδια όταν κάνατε την ταινία;

Σε κάθε ταινία μόνο εμπόδια υπάρχουν αλλά η δουλειά σου είναι να τα ξεπερνάς δημιουργικά. Με τους "Αισθηματίες"  υπήρξε ένα καλό vibe. Έγινε δηλαδή μια κιβωτός από ανθρώπους που ταξίδεψε και τα κατάφερε μέχρι το τέλος. Παρομοιάζω την ταινία μου με ένα πάρα πολύ ωραίο πάρτι. Εντάξει, υπάρχουν τρεις τέσσερις μαλάκες που θα στη σπάσουν, αλλά σε κάθε πάρτι θα υπάρχει ένας μαλάκας. Έτσι δεν είναι;



Ποια είναι η γνώμη σου για τα φεστιβάλ και τις βραβεύσεις;

 Κάποια μου αρέσουν. Οι  Νύχτες Πρεμιέρας μου αρέσουν πολύ. Ωραίο κοινό! Δεν έχει τον ανταγωνισμό της αγοράς, απευθύνεται στους θεατές, δεν έχει να κάνει με την πάλαι ποτέ δράκα των σοφών της ελληνικής κριτικής. Έχει ξεφύγει από τις κακοδαιμονίες του παρελθόντος.



Υπάρχει μια άνθηση του ελληνικού σινεμά τα τελευταία χρόνια.

Συμφωνώ απολύτως. Τώρα δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο λόγω της κρίσης μας βλέπουν λίγο σαν εξωτικά ζώα στο εξωτερικό. Δηλαδή όπως πάλαι ποτέ ήταν το ιρανικό σινεμά.  Από την άλλη, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που σ' αυτήν την κοινωνία που σαπίζει, κάνουν ταινίες. Ισως αυτοί οι άνθρωποι να είμαστε, πράγματι, εξωτικά ζώα. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσον το κοινό αγαπάει τα εξωτικά ζώα. Συνήθως δεν τα αγαπάει. Τα κοιτάζει από μακριά. Τα φοβάται.



Στα ντοκιμαντέρ ο σκηνοθέτης ασχολείται για πάρα πολύ καιρό και τρομερά με κάτι που είναι ρεαλιστικό δεν είναι ένα φανταστικό πρόσωπο, τι δέσιμο αναπτύσσεται, δηλαδή πώς νιώθεις μετά;

Δεν έχω τέτοια εμπειρία. Το έχω βιώσει μόνο απ' τη θέση του παραγωγού βλέποντας τη Μαρίνα Δανέζη ή παρακολουθώντας άλλους κινηματογραφιστές, όπως την Εύα Στεφανή που την εκτιμώ και την αγαπώ πολύ. Εγώ δεν πιστεύω στον άνθρωπο.



 Δηλαδή;

Το καλό υπάρχει στον κόσμο μόνο και μόνο για να κάνει τη διαφορά  από το κακό και να ηττηθεί από αυτό. Γι' αυτό αγαπάω όλους τους ηττημένους.



Στην Ελλάδα δεν έχουν υπάρξει διαφορές από το παρελθόν προς το καλύτερο;
Ας μην μιλάμε για το "καλύτερο". Αυτή τη στιγμή επιστρέψανε οι ταγματασφαλίτες, οι χίτες και οι γερμανοτσολιάδες. Θριαμβευτικά κιόλας και με τον ανοχή των νοικοκυραίων, του ανθρώπου της διπλανής πόρτας. Κι όχι μόνο την ανοχή, αλλά και με την εκλογίκευση και την εκκοσμίκευση μέσα από το λαϊφστάιλ και τους επαγγελματίες γραφιάδες ενός αόρατου pay roll.


Με την Τζένη Βάνου, η οποία ερμηνεύει ένα τραγούδι στην ταινία.




Ποιος είναι ο ρόλος των πνευματικών ανθρώπων;

Καταρχήν να ορίσουμε τι είναι πνευματικός άνθρωπος. 

Πάντως δεν είναι εξορισμού ο "επαγγελματίας διανοούμενος" που εννοούμε μέσα από την εξειδίκευση ρόλων του σήμερα.  Πνευματικός άνθρωπος μπορεί είναι ένας ανώνυμος σοφιστής στον πάγκο ενός μπαρ ή ένας γέροντας ο οποίος μεταδίδει στο εγγόνι του με έναν απλό, αβίαστο τρόπο τα μυστικά της ζωής. 


Το να έχεις μια επώνυμη υπογραφή και να είσαι στο κονκλάβιο των επαγγελματιών διανοούμενων δεν  σε κάνει a priori πνευματικό άνθρωπο. Δεν πιστεύω, δηλαδή, πως οι εγγράμματοι είναι σώνει και καλά πνευματικοί άνθρωποι. 

Γι' αυτό μας δίνει απαντήσεις το ρεμπέτικο ή το πρώιμο λαϊκό μας τραγούδι... 
Αυτοί ήταν πολύ περισσότερο πνευματικοί άνθρωποι πχ από τον Πάσχο Μανδραβέλη. 
Αν οι Μανδραβέληδες είναι οι πνευματικοί άνθρωποι, ας δολοφονήσουμε  το πνεύμα  για να τελειώνουμε με αξιοπρέπεια.



Και οι τραγουδιστές, που έχουν ευρύ κοινό...

Ναι, ο Σφακιανάκης που χαιρετάει ναζιστικά.  

Θα σας θυμίσω τη γνώμη του Άκη Πάνου για τους τραγουδιστές που τους θεωρούσε σκουπίδια κι όταν έπαιζε στα 9/8, ήταν μπροστά η μπάντα και πίσω οι τραγουδιστές κι έχει απόλυτο δίκιο. 


Εκτός από κάποιους ελάχιστους ερμηνευτές -ο Καζαντζίδης π.χ. - που είχαν το άγγιγμα του πνευματικού Μίδα και οτιδήποτε ακουμπούσαν το μετασχημάτιζαν σε κάτι δικό τους, οι τραγουδιστές είναι άχρηστα όντα.



Ο Θάνος Μικρούτσικος ακύρωσε μία συναυλία με τον Μητσιά και τον Μπάση στη μνήμη του δολοφονηθέντος Παύλου Φύσσα. Ποια η γνώμη σου γι αυτό;

Μιλάτε για τον πρώην υπουργό;  Ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του στη διάρκεια της διαδρομής του, όχι τις όψιμες.  



Για το Σμαραγδή και την ιστορία που έγινε με τη μαντινάδα;

Τι ξιπασμένος και ξεφτιλισμένος ανθρωπος! Θέλει να γίνει σώνει και καλά ο εθνικός σκηνοθέτης. Ο "χουντικός" Τζέιμς Πάρις ήταν πολύ πιο έντιμος από το Σμαραγδή  τουλάχιστον ήταν ιδιώτης παραγωγός, όχι κρατικοδίαιτος.



Και η παραίτηση του κ.Παπαλιού (προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου);

Τεράστια ήττα ηθικής τάξης. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με τη διαπλοκή, την εξάρτηση και τη διαφθορά. Κι αυτό το πλήρωσε, αλλά θα το πληρώσει πιο πολύ ο ελληνικός κινηματογράφος αν και εφόσον δεν μπορέσουμε εμείς οι ίδιοι να περιφρουρήσουμε τις ταινίες μας.



Από τη διαδικασία του ρεπεράζ στο κέντρο της Αθήνας.





Τι μπορεί να κάνει ένας δημιουργός σε αυτές τις περιστάσεις; Πιστεύεις στη δύναμη των social media ως εργαλείου;

Επειδή εγώ είμαι με το ένα πόδι στην παλαιότερη γενιά, με το σελιλόιντ, τον τηλέγραφο και τα καρμπόν, έχοντας βιώσει και τις δύο καταστάσεις, πραγματικά πιστεύω ότι το διαδίκτυο μας δίνει την ευκαιρία για αυτοδιάθεση. Κάτι που δεν έχουμε στην πραγματική ζωή. Ένας παράλληλος κόσμος που ίσως να είναι και πιο πραγματικός απ' τον πραγματικό. 



Υπάρχουν, βέβαια, παγίδες στον κώδικα και στη γλώσσα. Δεν είναι λίγες οι φορές που μπλεκόμαστε σε ψηφιακές κοκορομαχίες και διαδικτυκές κλωτσοπατινάδες που δεν έχουν νόημα από ένα σημείο και μετά. Αλλά πιστεύω ότι αν κάποιος προσέξει αυτές τις παγίδες, όσο δύσκολο κι αν είναι, υπάρχει, αν μη τι άλλο η η διάχυση της πληροφορίας, η αυτοδιαχείριση σε ό, τι αφορά το πνευματικό σου έργο και η αυτοδιάθεση, και, βέβαια, μπορείς να διατυπώνεις την άποψη σου χωρίς να έχεις κανέναν νταβατζή  από τα εκδοτικά συγκροτήματα ανάγκη.


 Στο τουίτερ καλούσαν τον κόσμο σε μποϋκοτάζ της εφημερίδας Πρώτο Θέμα λόγω της φωτογραφίας του νεκρού στο πρωτοσέλιδο.

Αργά το θυμήθηκαν. 



 Σε φοβίζει η άνοδος της Χρυσής Αυγής;

Με φοβίζει περισσότερο η αποδοχή της από τον νοικοκυραίο, από τον φοβισμένο μικροαστό, τον καλοσυνάτο συμπολίτη μας που κλείνει την πόρτα του σπιτιού του και του σηκώνεται βλέποντας τον Παναγιώταρο στην τηλεόραση. Όπως, επίσης, η επιροή που έχει στα νέα παιδιά. Εξηγείται βέβαια... Δε με φοβίζει από την άποψη ότι δεν επιτρέπω να με φοβίσει ο φασισμός. Δεν θα τους κάνω τη χάρη να φοβηθώ. Ένα νέο ΕΑΜ ίσως να ήταν η καλύτερη απάντηση. Θα ήμουν κι εγώ εκεί και ας με διαγράφανε λίγο αργότερα!



Ελπίδα βλέπεις πουθενά;

 Ελπίδα είναι να πάρει το πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ. (γέλια)



Στη δημιουργία βλέπεις ελπιδοφόρα πράγματα;

 Ναι, στη μουσική, στο σινεμά, στα γράμματα, βλέπω πολύ ωραία πράγματα. Λένε ότι σε περιόδους κρίσης ανθούν οι τέχνες. Δεν είναι έτσι. Πάντα ανθούν. Νομίζω ότι τώρα λόγω του ότι υπήρξε ένας απεγκλωβισμός αφενός από τον κρατικό εναγκαλισμό, κι αφετέρου από την ορθοδοξία της σταλινικής αριστεράς, είναι λογικό να ανθίσουν τα πράγματα τώρα που δεν καθοδηγούνται.



Ποιο το μέλλον των συναυλιών;

Τα club shows θα επιβιώσουν γιατί έχουν να κάνουν με ένα κοινό το οποίο έχει ακόμα σαν άμεση προτεραιότητά του τον πολιτισμό.  



Οι πρωταγωνιστές της ταινίας Δημήτρης Λάλος και Χάρης Φραγκούλης, φωτ. Χρήστος Σαρρής.




Ποια είναι τα σχέδιά σου από εδώ και πέρα;

Τώρα θα κάνω παραγωγή στην ταινία της Μαρίνας Δανέζη, είναι η σειρά μου να μπω στη θέση του παραγωγού. Το κάνουμε εναλλάξ. Τη μιά μέρα κάνω φασίνα εγώ, την άλλη η Μαρίνα!



Η επολογή των συνεργατών πώς γίνεται;

Καταρχήν, είμαι μονογαμικό πλάσμα. Αρκεί, βέβαια, να με θέλει και ο άλλος! Είμαι με τον ίδιο διευθυντή φωτογραφίας από το 1995, κάποιοι από τους ηλεκτρολόγους μας και τα υπόλοιπα μέλη του συνεργείου είναι χρόνια συνεργάτες. O Blaine Reininger παίζει σε όλες τις ταινίες μου. Δυστυχώς, πριν από λίγο χάσαμε την αγαπημένη μου μοντέζ μου, τη Φανή Ζιώζια... Τώρα, όσον αφορά το κάστινγκ, στην τελευταία ταινία ακολούθησα τους χαρακτήρες στον φανταστικό τους βίο και μετά βρήκα τους ηθοποιούς στην πραγματικότητα. Είχα την τύχη να συναντηθώ με δύο εκπληκτικούς ηθοποιούς της νεώτερης γενιάς, τον Χάρη τον Φραγκούλη και τον Δημήτρη τον Λάλο, και να συνεργαστώ με έναν άνθρωπο που εκτιμούσα και αγαπούσα ανέκαθεν πολύ, τον Τάκη το Μόσχο. Και τα κορίτσια, η  Ηλιάνα τη Μαυρομάτη και η  Ευτυχία (τη Γιακουμή) Υπέροχα πλάσματα! Είμαι ευγνώμων στους ηθοποιούς της ταινίας για την αυταπάρνηση τους.




Οι Αισθηματίες προβάλλονται παρουσία των συντελεστών στον κινηματογράφο IDEAL την Πέμπτη 26/9στις 20:00, ενώ μετά την προβολή θα ακολουθήσει πάρτι έκπληξη στην Πλατεία Καρύτση




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου