H ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΟΜΠΑΜΑ, Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΥΡΩΠΗ

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12964:mnhmoniakh-ellada-mpama&catid=86:expolitiki&Itemid=268

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΛΕΝΤΖΟΥ

Η παρέμβαση του Μπ. Ομπάμα μετά τη συνάντησή του με τον Α. Σαμαρά στο Λευκό Οίκο, με την οποία λάμαβανε κάποιες αποστάσεις από τις πιο ακραίες και στυγνές πολιτικές λιτότητας, προκάλεσε ζωηρό ενδιαφέρον και έδοσε αφορμή για συζητήσεις και ερμηνείες
όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη.

Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης , μάλιστα, στο μεγαλύτερο τμήμα τους, αν δεν εμφάνισαν τον Μ. Ομπάμα ως ακροαριστερό επαναστάτη , οπωσδήποτε τον κατέγραψαν
 ως αμερικανό ακτιβιστή κατά της λιτότητας στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη!!!

Η εικόνα αυτή έχει, φυσικά, τόση σχέση με την πραγματικότητα 

όσο "ο φάντης με το ρετσινόλαδο".

Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ: ΑΓΡΙΟΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ

Ο Μ. Ομπάμα κατά τη συνάντησή του με τον παραδομένο Α. Σαμαρά δεν άφησε την παραμικρή πρωτοβουλία για τη θεμελιώδη κατεύθυνση της πολιτικής των ΗΠΑ.

Ο Μ. Ομπάμα τόνισε με έμφαση, μετά τη συνάντηση με τον Α. Σαμαρά, την ανάγκη επίμονης προσήλωσης της Ελλάδας στις επιλογές της δημοσιονομικής σταθεροποίησης και στις "δομικές μεταρρυθμίσεις" , όπως τις χαρακτήρισε,
οι οποίες δεν είναι άλλες από τις ακραίες νεοφιλελεύθερες απορρυθμίσεις των μνημονίων ,
 οι οποίες οδηγούν τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή.

Οι προπαγανδιστές που φιλοτεχνούν το νέο πρόσωπο των ΗΠΑ παραβλέπουν ως λεπτομέρεια αυτήν την βασική κατεύθυνση της πολιτικής τους έναντι της Ελλάδας , όπως παραβλέπουν ή υποβαθμίζουν το γεγονός
ότι οι ΗΠΑ αποτελούν βασικό στήριγμα , μέσω του ΔΝΤ , στο σχεδιασμό και την εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών στη χώρα μας.

Στο πλαίσιο αυτής της βασικής κατεύθυνσης ο Μ. Ομπάμα προσπάθησε να εξάρει τη δική του φραστική (και μόνο!) διαφοροποίηση σχετικά με τις προτεραιότητες των εφαρμοζόμενων στην Ελλάδα προγραμμάτων.

ΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΤΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Ήταν εδώ που ο Μ. Ομπάμα άφησε αιχμές , λέγοντας ότι δεν αρκεί για την Ελλάδα η λιτότητα και μόνο αλλά χρειάζεται ένα νέο μίγμα πολιτικής που θα δίνει τη περισσότερη προσοχή στην ανάπτυξη και στην απασχόληση.

Ο Μ. Ομπάμα έκλεισε, έτσι, το μάτι σε όσους έχουν την αυταπάτη ότι μπορεί να υπάρξει ένα "καλό" ή έστω "καλύτερο" μνημόνιο με την "προστασία" ενός, τάχα, "καλύτερου" και ¨"διορατικότερου" ιμπεριαλισμού, αν και ο Μ. Ομπάμα ούτε φραστικά δεν θεώρησε ότι έπρεπε να πράξει κάτι ανάλογο με το"κούρεμα" του ελληνικού χρέους ,
το οποίο εντελώς παρασιώπησε.

H φραστική αυτή "διαφοροποίηση" του Μ. Ομπάμα είναι βέβαιον ότι δεν θα έχει πρακτικό αντίκρυσμα , πράγμα που και αν υπήρχε δεν επρόκειτο έτσι κι αλλιώς, να δώσει καμμιά διέξοδο στο ελληνικό πρόβλημα.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αυτή η φραστική διαφοροποίηση στο θέμα της λιτότητας του Προέδρου των ΗΠΑ δεν έχει τη σημασία της.

Αυτή η σημασία, όμως, αφορά κυρίως, αν όχι και αποκλειστικά, τις ΗΠΑ και τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις τους.

Ο Μ. Ομπάμα, λαμβάνοντας κάποιες ανέξοδες αποστάσεις από τις πιο ακραίες συνταγές λιτότητας, επιχειρεί με ένα "σμπάρο να χτυπήσει πολλά τρυγόνια".

Πρώτον: προσπαθεί να βελτιώσει ή να εξωραίσει την παραδοσιακά κακή εικόνα των ΗΠΑ όχι μόνο στον ελληνικό λαό αλλά και στους λαούς του ευρωπαϊκού νότου και τους περισσότερους λαούς της Ευρώπης, υποδεικνύοντας, ταυτόχρονα και στους "ταλαντευόμενους" αριστερούς κύκλους ότι μπορεί να υπάρξει και"καλός" ηγεμόνας και επικυρίαρχος (κοινώς "καλός" ιμπεριαλισμός)!

Δεύτερον: Να επιφέρει σοβαρά πλήγματα κατά της Γερμανίας, τον βασικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ για την επικυριαρχία στην Ευρώπη , προσδίδοντας στην τελευταία ένα δογματικό απαγορευτικό πρόσωπο έναντι των "καλών" ΗΠΑ,
που δεν είναι προσδεδεμένες σε μονόδρομους.

Τρίτον: Να διευκολυνθούν οι ΗΠΑ να στερεώσουν και να ενισχύσουν τον πολιτικό, στρατιωτικό και ενεργειακό τους (ιμπεριαλιστικό) ρόλο στην περιοχή μας (και όχι μόνο), πολύ περισσότερο αφού μια , τυχόν, χαλάρωση της λιτότητας στην ΕΕ , κάθε άλλο παρά δυσμενής θα ήταν για τις αμερικανικές εξαγωγές και την αμερικανική οικονομία.

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Δεν είναι , άλλωστε , καθόλου τυχαίο, σε σχέση με την ως άνω παρατήρηση , ότι το ταξίδι του Α. Σαμαρά στις ΗΠΑ έγινε δυνατό μόνο μετά την αποδοχή της ελληνικής κυβέρνησης να συνυπογράψει με Κύπρο καιΙσραήλ, ερήμην της Βουλής και του ελληνικού λαού , έτερον μνημόνιο για την ενέργεια και τουςυδάτινους πόρους και όχι μόνο.

Το μνημόνιο αυτό συνιστά κάτι πολύ παραπάνω από μια ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ.

Γι'αυτό άλλωστε απασχόλησε ιδιαίτερα τον Ομπάμα στη συνάντησή του με τον Α. Σαμαρά , με τον τελευταίο να κάνει λόγο για 4,7 τρις κυβικά μέτρα ελληνικού φυσικού αερίου , προκαλώντας πλήθος ερωτηματικά για το κατά πόσο αυτά τα μεγέθη δεν συνιστούν εύκολα λόγια του αέρα.

Το ενεργειακό αυτό μνημόνιο αντιπροσωπεύει την σκληρή πρόσδεση Ελλάδας και Κύπρου, σε πολιτικο-στρατιωτικό επίπεδο και επίπεδο "ασφάλειας", στον αμερικανοϊσραηλινό άξονα με ότι αυτό συνεπάγεται σε δυσμενείς έως επικίνδυνες επιπτώσεις για τα γνήσια εθνικά συμφέροντα Αθήνας και Λευκωσίας.

Άλλωστε η πρόσφατη πρόταση Αναστασιάδη για την Αμμόχωστο ,
 η οποία προβλέπει τη λειτουργία του αεροδρομίου του Τύμπου στα κατεχόμενα ,
είναι ενδεικτική αυτών των επικίνδυνων συνεπειών.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

Δεν είναι εύκολο να προβεί κανείς σε προβλέψεις για το κατά πόσο θα είναι επωφελές για τις ΗΠΑ το φραστικό παιχνίδι τους με τις αποστάσεις από την ακραία ευρωπαϊκή λιτότητα.

Το βέβαιον είναι ότι η θετική αντιμετώπιση της κρίσης σε Ελλάδα και Ευρώπη 
δεν περνάει μέσα από την ενίσχυση της θέσης είτε της Γερμανίας είτε των ΗΠΑ
αλλά μέσα από την αποδυνάμωση του αρπακτικού ιμπεριαλιστικού ρόλου αμφότερων.

Η Ελλάδα όπως, όλες οι χώρες της περιοχής μας και της Ευρώπης, δεν χρειάζεται ούτε την "προστασία"της Γερμανίας ούτε των ΗΠΑ, αλλά νέες ανεξάρτητες ανατρεπτικές πολιτικές προοδευτικούμετασχηματισμού ανασυγκρότησης με σοσιαλιστικό ορίζοντα.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΛΕΝΤΖΟΣ

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013