Ο ΣΑΜΑΡΑΣ, Ο ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΕΚΕΤ

ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΡΟΥΜΠΑΝΗ

http://www.anatropinews.gr/2012/12/14/%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CF%81%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B7-%CF%81%CE%BF%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B7-%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83-%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81/

Δεν είναι μια παρένθεση.Μια έκτακτη ανάγκη, η οποία επιβάλλει κάποιους ελιγμούς απέναντι στη συνταγματικότητα. 

Πρόκειται για σκηνές από το μέλλον. 

Για ένα μοντέλο εξουσίας, το οποίο επιβάλλεται από τους δανειστές,

προκειμένου να εξασφαλίσουν τους δικούς τους όρους της επερχόμενης ανάκαμψης. 

Της δικής τους ανάκαμψης. 

Στην πλάτη άμοιρων ιθαγενών της Αφρικής ή της Ασίας, και τώρα της Ευρώπης.Όπως καμία παρένθεση δεν είναι παρένθεση, αλλά συνοδεύεται από τραγωδίες, 
έτσι και τούτη εδώ η παρένθεση αναστολής των στοιχειωδών κανόνων λειτουργίας του πολιτεύματος δεν επιφυλάσσει αγαθά για την κοινωνία της δημοκρατίας μας. 

Το κοινοβούλιο παραμερίζεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, 
ο πρόεδρος της Βουλής μετεξελίσσεται σε διακοσμητικό στοιχείο, 
ο πρωθυπουργός εκβιάζεται από τους έξω για να εκβιάζει κι αυτός με τη σειρά του τους μέσα, 
το υπουργικό συμβούλιο υποκαθίσταται από τις διαβουλεύσεις της Τριανδρίας, 
ο πρόεδρος της Δημοκρατίας αρκείται στο ρόλο ενός ανώτερου υπαλλήλου 
που βαριεστημένα (και για να περνά η ώρα) βάζει τη σφραγίδα και την υπογραφή του «προς έγκριση» αποφάσεων οι οποίες έχουν ληφθεί από άλλους, 

η δικαιοσύνη παρακάμπτεται, 
το Σύνταγμα κατακουρελιάζεται, και εν τέλει ο αρχηγός του κράτους είναι ο ένας: 
Ο υπουργός Οικονομικών.

Ο οποίος κι αυτός είναι ένας φοβισμένος απέναντι στην κοινωνία άνθρωπος, 
πιεζόμενος από τους ανωτέρους του (που βρίσκονται έξω) και εξαρτημένος από αυτούς. 
Γι’ αυτό και επικίνδυνος. 
Η μετεξέλιξη του Παπαδήμου. 
Είναι ο άνθρωπος, από τον οποίο κρέμονται οι ζωές εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων. 
Όλων των υπόλοιπων Ελλήνων. 
Ο υπεράνω όλων των άλλων θεσμικών παραγόντων υπουργός. 
Πάνω από αυτόν δεν υπάρχει άλλος, πέραν του Γερμανού υφυπουργού αρμόδιου για θέματα Ελλάδας καθώς και των διορισμένων ανωτέρων υπαλλήλων της τρόικας. 
Με δέλεαρ την ανάπτυξη.

Όμως η διαβόητη ανάκαμψη δεν έχει να κάνει με τη χώρα αυτή, 
η οποία βιαίως σπρώχνεται και πάλι στη μοίρα της Ψωροκώσταινας. 
Έχει ως μοντέλο την ανάπτυξη του Νίγηρα, όπως προ μηνών αποκάλυψε κατά την ελευθεροστομία της, η Κριστίν Λαγκάρντ. 
Από τα 50 και κάτι ψιλά δις ευρώ, ούτε ένα σεντ δεν πρόκειται να δει ο άνεργος ή αυτός που είδε τα εισοδήματά του να καταρρέουν με πολεμικούς ρυθμούς, τα τελευταία τρία έτη. 

Όλα θα πάνε σε όσους επενδύουν στο νέο τοπίο της εξαθλίωσης αυτού του λαού. 
Με τη συνοδεία των γνωστών εκβιασμών, οι οποίοι ξεκίνησαν πάλι με τη γνωστοποίηση κιόλας της έγκρισης της περίφημης πια «δόσης» από το γιουρογκρούπ.  
Και θα διαρκέσουν, όσο διαρκεί και αυτή η θλιβερή και ταπεινωτική για τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, παρένθεση.

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος παρομοίασε τη σημερινή κατάσταση με την αναμονή του γνωστού θεατρικού ήρωα του Μπέκετ Γκοντό, 
ο οποίος όλο ερχόταν και ποτέ δεν εμφανιζόταν.
 Για τους αμύητους στο θέατρο του παραλόγου λέμε, ότι στο τέλος οι δυο πρωταγωνιστές που τον περίμεναν, απελπισμένοι καθώς ήταν αποφάσισαν να αυτοκτονήσουν μαζί κάτω από το δέντρο της αναμονής τους. Αλλά ούτε αυτό δεν μπόρεσαν να πετύχουν, αφού ζωνάρι φορούσε μόνο ο ένας.