Η ιστορία είναι αληθινή, μέχρι κεραίας, και μούλθε στο μυαλό, διαβάζοντας μία οργισμένη και καθ' όλα δικαιολογημένη ανάρτηση του “άνεμος ήλθε”.
Πρώτες μέρες του Δεκέμβρη του 2002 ήτανε και βρισκόμουνα στο Παρίσι, σε αποστολή, από το Κανάλι της Βουλής, για να καλύψω δημοσιογραφικά τις δραστηριότητες της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της (πεθαμένης πλέον) Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης.
Εμενα σ' ένα δωμάτιο, στον τρίτο όροφο, ενός οικονομικού ξενοδοχείου ( Μπουγκιέ ντε Λονσάμπ λεγότανε) πού ήταν κοντα στην δουλειά μου, καμιά πεντακοσιαριά μέτρα από το φημισμένο “Τροκαντερό”, διαγωνίως του Πύργου του Αίφελ
και πλησίον σ' ένα από καλύτερα μπάρ που έχω βρεί και έχω τιμήσει δεόντως στην Ευρώπη, με την παρουσία μου και τον οβολό μου,το “Σερ Ουίνστον”
Η ώρα κόντευε οκτώ το βράδυ και το Παρίσι είχε αρχίσει να κινείται νωχελικά, προετοιμαζόμενο για τα βραδυνά σουαρέ και το Γαλλικό κωλομπαριλίκι, αν με εννοείτε...
Μόνος, επειδή απέφευγα, συνήθως τις προσκλήσεις για τα δείπνα που παρέθεταν οι υπάλληλοι της Βουλής, στους βουλευτές-μέλη της ελληνικής αντιπροσωπείας, καθόμουνα ντυμένος στο ανοικτό παράθυρο του δωματίου μου, με τα φώτα σβηστά,
καπνίζοντας και πίνοντας μία μπύρα από το μίνι-μπάρ,
προσπαθώντας να οργανώσω το βραδυνό μου πρόγραμμα.
Ξαφνικά, είδα ότι άναψαν όλα τα φώτα σ' ένα διαμέρισμα, στην απέναντι πολυκατοικία.
Στο παράθυρο, που ήτανε η τραπεζαρία, εμφανίσθηκε μία πανέμορφη Γαλλίδα, ξανθιά και με πολύ πλούσια σωματικά προσόντα, η οποία, με πολύ γρήγορες και νευρικές κινήσεις, έστρωσε κάτι σερβίτσια σ' ένα τραπέζι, έβαλε στη μέση ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, άναψε κάτι “ρεσώ” και έφυγε σφαίρα.
Την έχασα αλλά σε λίγο την ξαναείδα, να κινείται στο άλλο παράθυρο,
όπου ήταν η κρεβατοκάμαρα.
Πήρε στα χέρια της τα σκεπάσματα του κρεβατιού,
τα τίναξε έξω από το παράθυρο και τα ξανάστρωσε στο κρεβάτι.
Ισιωσε λίγο έναν καθρέπτη που είχε απέναντι από το κρεβάτι κι' άρχισε να ...γδύνεται.
Εντελώς...
Εσβησα γρήγορα το τσιγάρο στο παραπέτο του παραθύρου και παρέμεινα εκεί, βουβός, στα σκοτάδια, αποσβωλομένος από το αναπάντεχο θέαμα.
Προχώρησε προς τα μέσα της κρεβατοκάμαρας που ήταν το μπάνιο
αλλά δυστυχώς για μένα, δεν μπορούσα να διακρίνω παρά μόνον τα πόδια της.
Υστερα το φώς της κρεβατοκάμαρας έσβησε και στην θέση του άναψε ένα διακριτικό πορτατίφ, που πλημμύρισε το δωμάτιο μ' ένα έντονο κόκκινο χρώμα.
Εψαχνα εναγωνίως, με το βλέμμα μου, την Γαλλίδα.
Μετά από μερικά λεπτά της ώρας την είδα να κάθεται στο τραπέζι της τραπεζαρίας, ελαφριά ντυμμένη και να πίνει αργά ένα ποτήρι από το κόκκινο κρασί.
Δεν μπορούσα ν' ακούσω θορύβους αλλά την είδα ξαφνικά να πετάγεται από την καρέκλα και να τρέχει προς την πόρτα του διαμερίσματος της.
Αμέσως μετά είδα και το παλληκάρι.
Ψηλός, μελαμψός, Αραβας, Τζαμαϊκανός ή κάτι τέτοιο τέλως πάντων αλλά μελαμψός. Πολύ μελαμψός.
Ομορφος, μ' ένα κατάλευκο χαμόγελο,
τη φίλησε στο μάγουλο κι' έκατσε στην καρέκλα που του υπέδειξε.
Το δείπνο τους, που δεν κράτησε πάνω από μισή ώρα, το παρακολούθησα όλο.
Προτού αποφάνε η Γαλλίδα, σήκωσε βιαστικά-βιαστικά τα σερβίτσια,
τα πέταξε στον νεροχύτη, πήρε τον μελαμψό αγκαλιά
και χαχανίζοντας τον οδήγησε στην κρεβατοκάμαρα.
Η δωρεάν αυτή προβολή πορνό τερματίσθηκε κάπως απότομα αφού, προτού πέσουν και οι δύο στο κρεβάτι, η πληθωρική Γαλλίδα κατέβασε τα στόρια του παραθύρου της κρεβατοκάμαρας, επιτρέποντας μου να βλέπω μόνο τα πόδια τους, που στην αρχή κουνιόντουσαν νευρικά, μετά πιό νευρικά και στο τέλος παρέμειναν ακίνητα.
Με ανεβασμένη λίμπιντο έφυγα στα γρήγορα και πήγα στο Σερ Οϋίνστον.
Χαμός στο ίσωμα εκεί.
Ενα γκρουπάκι Σενεγαλέζων έπαιζε ζωντανά ρέγκε και γινότανε της πουτάνας.
Χάθηκα κι' εγώ μέσα στο πλήθος.
Το θέμα δεν είναι ότι, το ίδιο βράδυ, με απήγαγαν δύο Γαλλιδούλες, που μου προσέφεραν έρωτα, σεξ και στοργή έναντι πενιχού τιμήματος.
Το θέμα είναι ότι, το άλλο πρωϊ, κατεβαίνοντας για το “Τροκαντερό” έπεσα σε μία διαδήλωση οπαδών του Λε Πέν, που ούρλιαζαν να φύγουν οι έγχρωμοι από τη Γαλλία.
Μπροστά-μπροστά και μ' ένα πλακάτ στα χέρια, που έγραφε
“Να φύγουν οι έγχρωμοι από το Παρίσι-διώξτε τους από την Γαλλία”,
ήτανε η πληθωρική Γαλλίδα της, καθ' όλα πραγματικής αυτής ιστορίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου