Κ. Η δική μου εμπειρία δεν αφορά το σχολείο στο οποίο εργάζομαι τώρα στην Καλλιθέα
αλλά ένα σχολείο στο οποίο εργάστηκα στο παρελθόν.
Όταν κανείς δεν μπορουσε να φανταστεί ότι μπορεί να βγαίνουν οργανωμένες ομάδες μαθητών στους δρόμους και να χτυπούν μεταναστες με γκλοπ και σιδηρογροθιες ,
το ζούσα με μια ομάδα μαθητών μου το 2008.
Δεν χρειάζεται να πω σε ποιό σχολείο.
Από το 2008 είναι πιο έντονο το φαινόμενο και αυτό επορεύεται από τον τρόπο που λειτουργεί πλέον η χρυσή αυγή,
βγαίνει ανοιχτά , δεν φοβάται , δεν κρατάει τα προσχήματα.
Στο σχολείο αστικού κέντρου όπου εργάστηκα, τα παιδιά ήταν οργανωμένα στην χρυσή αυγή, υπήρχε πυρήνας με ηγέτη και με έντονη δράση στα πλαίσια της σχολικής κοινότητας
και της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Αξιοποιήθηκαν οι σχολικές καταλλήψεις,
προέβαιναν οι μαθητές σε ακτιβιστικού τύπου δράσεις πολλές φορές αξιοποιώντας τους μαθητικούς αγώνες
για να τους στρέψουν σε μιαν άλλη κατεύθυνση.
Δανείστηκαν οργανωτικές τεχνικές από τον χώρο της αριστεράς με λίγα λόγια.
Τί οδηγεί κατά τη γνώμη σας τα παιδιά αυτά στη χρυσή αυγή; Ζητούν ένα πεδίο δράσης που να τους δίνει νόημα ή ένα καταφύγιο;
Διαπίστωσα ότι αυτά τα παιδιά κατάγονται από λιγότερο ευνοημένες οικονομικά, κοινωνικά, μορφωτικά, οικογένειες και έχουν ένα κοινό ψυχολογικό χαρακτηριστικό, την πολύ χαμηλή εικόνα εαυτού σε συνδυασμό με την απόρριψη που έχουν δεχτεί τα περισσότερα απο αυτά τα παιδιά από το οικογενειακό και σχολικό τους περιβάλλον.
Οπότε όντως βρήκαν στέγη εκεί, ένα καταφύγιο.
Η συμμετοχή τους στη ΧΑ ήταν ένα αντίδοτο για όσα δεν βρήκαν στην οικογένεια και στο σχολείο
Πώς τα αντιμετωπίσατε;
“Δούλεψα” ένα χρόνο με αυτά τα παιδιά και “δούλεψα” με την καρδιά μου. Τα αγάπησα πάρα πολύ με αγάπησαν κι εκείνα.
Όταν λέω δούλεψα εννοώ ασχολήθηκα στην πράξη.
Η δουλειά αυτή δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στα πλαίσια μιας στενής διδακτικής πράξης.
Χρειάζεται η διαρκής παρέμβαση ενός μαχόμενου εκπαιδευτικού συνολικά στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Μπορούμε να βοηθήσουμε όταν βρίσκουμε τρόπους να ανοίξουμε κάποιες ρωγμές στην εκπαιδευτική διαδικασία χωρίς αυταπάτες ότι υπηρετούμε ένα άλλο σχολείο, μια άλλη κοινωνία που εμείς θα θέλαμε. Βρίσκεις αν θέλεις ρωγμές και εργάζεσαι σε βάθος χρόνου, με μία διάρκεια.
Έτσι έχει νόημα η εκαπιδευτική διαδικασία με όλους τους μαθητές απλά οι συγκεκριμένοι έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες.
Είχε αποτέλεσμα ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίσατε τα παιδιά;
Ναι βεβαίως.
Καταρχήν αποκηρύχτηκε δημόσια η χρυσή αυγή από τον ηγέτη της ομάδας και τα παιδιά που αποτελουσαν τον πυρήνα και αυτό έγινε μέσα στο σχολείο μπροστά σε 70 συμμαθητές τους
Ποιό είναι το όπλο ενός εκπαιδευτικού απέναντι στα φασιστικά στερεότυπα;
Ένας μαχόμενος εκπαιδευτικός κατά τη γνώμη μου κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Η μία είναι μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Εκεί μπορεί να δημιουργήσει ριζοσπαστικές συνειδήσεις, το τονίζω χωρίς να κάνει ούτε ένα λεπτό χειραγώγιση και προπαγάνδα.
Απλά να καλλιεργεί την κριτική σκέψη και την αμφισβήτηση. Αυτό είναι βασικό όπλο απέναντι στα φασιστικά στερεότυπα.
Η άλλη κατεύθυνση έχει σχέση με ενα επίπεδο ψυχοσυναισθηματικό. Τα παιδιά χρειάζονται αποδοχή.
Ή τα αποδέχεσαι ή δεν τα αποδέχεσαι κι εδώ δεν χωρούν υποκρισίες. Όταν νιώσουν ότι τα αποδέχεσαι, ότι μπορούν να πατήσουν στα δυο τους πόδια, να θέσουν στόχους στη ζωή τους προσωπικούς επαγγελματικούς, τότε δεν έχουν ανάγκη καμιά ομάδα από την οποία θα αντλήσουν την ψευδαίσθηση της δύναμης και της ρώμης
Αρκεί η προσπάθεια ενός μόνο εκπαιδευτικού; Με την έννοια ότι η δεύτερη κατευθυνση που παριγράφεται θέλει τη συμβολή περισσότερων ανθρωπων από το σχολείο την οικογενεια, το φιλικό περιβάλλον κλπ;
Έτσι είναι δεν αρκεί η προσπάθεια ενός εκπαιδευτικού και δεν μιλώ εκ μέρους όλων των συναδέλφων. Όμως από τη μικρή αυτή δική μου εμπειρία κατάλαβα ότι υπάρχει το έδαφος να δημιουργήσουμε συνειδήσεις ελεύθερες που δεν έχουν ανάγκη να καταφύγουν στον φασισμό.
Οι εκπαιδευτικοί συλλογικά θα κάνετε κάποιες κινήσεις, δράσεις με στόχο να ενημερωθούν να ευαισθητοποιηθούν γονείς και παιδιά;
Οι εκπαιδευτικοί σαν πολιτικά όντα μπορεί να έχουν τη διάθεση αλλά υπάρχει ένα ολόκληρο σύστημα στο οποίο εντάσονται.
Δεν μπορείς να απομονώσεις τον εκπαιδευτικό από το σύστημα στο οποίο εργάζεται Το σύστημα εκπαίδευσης είναι φορέας αναλυτικών προγραμμάτων που δεν προάγουν την κριτική σκέψη , την αμφισβήτηση μάλλον το αντίθετο συμβαίνει.
Ευτυχώς έχουμε την ένδειξη από συναδέλφους σε πρωτοβάθμια σωματεία που πιέζουν ωστε να αρχίσει μια διαδικασία μετατροπής των σχολείων σε κέντρα πολιτισμού.
Αλλά ας μη γελιόμαστε μόνο του το σωματείο του εκπαιδευτικού δεν μπορεί να περπατήσει χωρίς το χέρι του γονέα, του μαθητή, του καθένα μας. Είναι ζητούμενο να δημιουργήσουμε ένα ενιαίο μέτωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου