Κυριακάτικη ανάλυση των εφημερίδων απ'τον Αλέξη Λιοσάτο

Κυριακάτικος τύπος:

 Στο Έθνος βλέπουν (ξανά) προσέγγιση ΕΕ-ΣΥΡΙΖΑ,

 μετά την επίσκεψη Τσίπρα στο Βερολίνο. 

Στο ΒΗΜΑ ο Σταθάκης παραδίδει μαθήματα ρεαλισμού κι αναπτυξιολογίας,

 λέγοντας ότι με δραχμή... θα αλλάξει το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ

 (λες και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ 

ποντάρει στη χρηματοδότηση των αρχιτραπεζιτών της ΕΕ!!!). 

Είναι σα να λέει στον κόσμο ο Σταθάκης "ε, μην ψηφίζετε και πολύ ΣΥΡΙΖΑ", 

αφού είναι πολύ πιθανό σενάριο να διαλυθεί η ευρωζώνη τον επόμενο χρόνο,

σύμφωνα με τους απανταχού οικονομολόγους.

Δικαιώνει έτσι ο Σταθάκης το Ριζοσπαστη 

που έχει άρθρο με θέμα "ΣΥΡΙΖΑ και γερμανικες αποζημιώσεις". 

Το ΚΚΕ επιχειρηματολογεί ότι η διεκδίκηση των Γερμανικών αποζημιώσεων και η διαγραφή χρέους όπως στη Γερμανία του '53 δεν οδηγούν από μόνα τους στην ανάπτυξη, ότι τη δεκαετία του '50 έπαιξε ρόλο το σχέδιο Μάρσαλ κι η ιμπεριαλιστική στήριξη,

 (σε μια περίοδο ανάπτυξης του συστήματος, καμιά σχέση με τη σημερινή.) 

Υπονοώντας ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε αντίστοιχα πακέτα "καλοθελητών". 

Είναι μια κριτική που έχει βάση, όσον αφορά την πλειοψηφία της ηγεσίας ΣΥΡΙΖΑ, 

αλλά αυτό το "ρεαλιστικο" σχέδιο δεν πατάει πουθενά: 

και λαϊκά συμφέροντα και καλοθελητές 

δεν μπορούν να συνυπάρξουν ταυτόχρονα σε περίοδο κρίσης.

Ή εμείς ή αυτοί

Κι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναγκαστεί να διαλέξει.

Επί της πολιτικής, το μόνο κενό στο Ριζοσπάστη στο συγκεκριμένο άρθρο είναι η απουσία της αναφοράς στη μπολσεβίκικη παράδοση της άρνησης πολεμικών αποζημιώσεων, κάνοντας μόνο λόγο για διαχειριστική λογική του ΣΥΡΙΖΑ κλπ.

Εν τω μεταξύ στην Αυγή δε μου άρεσε το άρθρο του Χρ.Κασδαγλη, που μιλά για "αναγκαίες προγραμματικές προσαρμογές κι αναζητηση συμμαχιων 

με συντηρητικότερα στρώματα" υπονοώντας 

ότι πρέπει να κάνουμε ΔΕΞΙΕΣ προσαρμογές.

Ακόμα και στην Εποχη, υπάρχει κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν ανακινεί όσο θα έπρεπε το θέμα Μεϊμαράκη , τον οποίο, λέει,ψήφισε για Πρόεδρο

 (εδώ να πουμε ότι ειναι ψεμα, η πιο αριστερή μιση κοινοβουλευτική ομάδα δεν τον ψήφισε). Σε πολλά από αυτά τα κενά του χώρου μας απαντά μια πολύ ωραία και μαχητική συνέντευξη του Παν. Λαφαζάνη στην Αυγή, 

ενώ ένα πολύ ωραίο άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου για το αντιφασιστικό Μέτωπο επιχειρηματολογεί ότι η διολίσθηση της Αριστεράς σε στείρες αναφορές περί "εθνικης υποτέλειας κι ανεξαρτησίας" ή στο "αλήτες προδότες πολιτικοί", χωρίς να μπαίνει το αντικαπιταλιστικό πλαίσιο, είναι ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΣΠΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΗΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ

 και παιχνίδι στο γήπεδο του αντιπάλου.

Η Αριστερά πρέπει να δώσει εμφαση στα εργασιακα, στα κοινωνικά, στα δημοκρατικά ζητηματα, και μόνο βασει αυτών μπορεί να κάνει και πετυχημενη αντιφασιστική δουλειά.Πολύ χρήσιμο αυτό το άρθρο , την ώρα που το ΒΗΜΑ χρησιμοποιεί ακόμα μια μέθοδο για να ενισχύσει τις ναζιστικές δυνάμεις και τα παρακρατικά κέντρα. 

Πρώτα ήταν το πιπίλισμα του μυαλού για τους "λαθροεισβολεις εγκληματιες" και μετά "ανησυχούσε" για την ανοδο της ΧΑ.

 Σήμερα έχει πλούσια αρθρογραφία με μήνυμα "αλήτες προδοτες πολιτικοί" κι "ανησυχεί", με επισης πλούσια αρθρογραφία, για πραξικόπημα.

 Εν τω μεταξύ εν μέσω κρίσης ο πόλεμος συμφερόντων μαίνεται, με άλλες αστικές εφημερίδες να κατηγορούν το Μεϊμαράκη κι άλλες τον εφοπλιστή Β. Ρέστη. 

Κλείνοντας να υπενθυμίσω ότι όλες οι πληροφορίες από τις εφημερίδες του ΔΟΛ, του Μπόμπολα και του Αλαφούζου χρειάζονται ειδική αποκρυπτογράφηση 

γιατι είναι γραμμενες απο τους αστους για τους αστους 

(και το ξεγέλασμα των εργατών)

 και να ξανακαλέσω σε 

ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ.