Τις τελευταίες μέρες στη Λωρίδα της Γάζας
συντελείται ένα ακόμα επεισόδιο μιας διαρκούς εθνοκάθαρσης.
Το Κράτος του Ισραήλ έχει επιδοθεί σε νέους βομβαρδισμούς αμάχων,
τους οποίους προσπαθεί να συνδράμει και με χερσαίες επιχειρήσεις
-αν και όπως φαίνεται δεν μπορεί.
Την ίδια αυτή περίοδο, χαζεύοντας το Facebook, βρήκα δύο ειδών «δημοσιεύσεις». Κάποιες, που είτε υποκριτικά είτε από απλή ανοησία,
αναφέρονταν στην «πολυπλοκότητα» του προβλήματος
ή ασχολούνταν με τον χαρακτήρα της... Χαμάς
και κάποιες άλλες
που έκραζαν τις δημοσιοποιήσεις φωτογραφιών νεκρών ή τεμαχισμένων παιδιών.
Δεν έχω δημοσιεύσει καμία φωτογραφία νεκρού ή τεμαχισμένου παιδιού και από όσες είδα, αυτή που με πάγωσε περισσότερο ήταν ενός βρέφους που χαμογελούσε και κάτω από το οποίο αναφερόταν ότι σκοτώθηκε αποό βομβαρδισμό αμάχων.
Επίσης, είναι προφανές ότι δεν έχω την παραμικρή ιδεολογική συγγένεια με τη Χαμάς - αντίθετα τη θεωρώ μέρος του προβλήματος για τον λαό της Παλαιστίν
ης.
Υπάρχει ωστόσο εδώ ένα πρόβλημα, το οποίο εντοπίζω
και φοβάμαι ότι έχει να κάνει ΚΑΙ με τα social media.
Με όλη τη χρησιμότητα που έχουν, μετατρέπονται πολλές φορές
-για όλους μας-
σε αρένα για το ποιος θα πει τη μεγαλύτερη εξυπνάδα.
Το αποτέλεσμα είναι να λέγονται ορισμένες μεγάλες μπούρδες.
Το να παραθέτεις ημιμαθείς αρλούμπες για τον χαρακτήρα Χαμάς
την ώρα που δολοφονούνται άμαχοι,
το να διαμαρτύρεσαι για τις φωτογραφίες τεμαχισμένων παιδιών
την ώρα που τεμαχίζονται παιδιά,
όσα ψήγματα ορθότητας κι αν έχει,
αποτελεί μια διαδικασία έξω από τον πραγματικό κόσμο,
μια διαδικασία που αφορά τον κόσμο των εντυπώσεων
-πιο πολύ κι από τις ίδιες τις φωτογραφίες.
Θα ήθελα ειλικρινά, όσων η αισθητική οργίζεται από τις φωτογραφίες κομμένων αυτιών, να φυλάξουν την οργή τους και να την κάνουν δράση ενάντια στο φασιστικό Κράτος του Ισραήλ (και της Συρίας και όπου αλλού).
Στην πραγματική ζωή, ο ασφαλέστερος τρόπος για να μη βλέπεις φωτογραφίες τεμαχισμένων παιδιών, είναι να συντρίψουμε αυτούς που τεμαχίζουν παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου