Η καρδιά του Ντουζόν ζει και δίνει μάθημα ανθρωπιάς
02/07/2012
“Κοινωνικό Παντοπωλείο μόνο για Έλληνες”
και αμέσως μετά, ανακοίνωση για
“αιμοπετάλια μόνο για Έλληνες”.
Δράσεις πολιτικού σχηματισμού στην Ελλάδα του 2012.
Και αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που καυχιέται για το ότι εφηύρε λέξης όπως
“φιλοξενία”, “δημοκρατία”, “φιλότιμο” κλπ.
Με αυτή την αφορμή, θυμήθηκα την παρακάτω ιστορία.
«Δύο καρδιές που χτυπούν σαν μία»
και δίνουν ελπίδα σε δεκάδες άλλες που λειτουργούν με μηχανική υποστήριξη βρέθηκαν -ξανά μαζί- χθες το πρωί στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.
Δύο άνθρωποι που τους ενώνει μια καρδιά: ο Κώστας Γρίμπιλας
που σώθηκε με την καρδιά του Ντουζόν και ο Ολιβερ Ζάμιτ.Η μία, του Ολιβερ Ζάμιτ.
Του Αυστραλού εκείνου πατέρα που βρέθηκε το περασμένο καλοκαίρι στη χώρα μας
και δώρισε τα όργανα του γιου του,
που είχε μείνει κλινικά νεκρός έπειτα από ξυλοδαρμό μπράβων νυχτερινού κέντρου στη Μύκονο.
Η δεύτερη καρδιά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτή του γιου του
που από τον Αύγουστο χτυπάει στο σώμα του Κώστα Γρίμπιλα.
Ο πατέρας, χαμογελαστός, προσιτός, κερνάει αυστραλιανής μάρκας τσιγάρο.
Κόσμος τον πλησιάζει, του μιλάει, κάποιοι τον αγκαλιάζουν.
«Εδωσες ελπίδα»,
«άλλαξες τον τρόπο που σκέφτομαι»,
«νιώθω περήφανη απλά και μόνο που σου έσφιξα το χέρι».
Στο δεξί του χέρι, από τον αγκώνα ώς τον καρπό, ένα μεγάλο τατουάζ με το όνομα του γιου του
και δύο ημερομηνίες: «Doujon 02-02-88 02-08-08».
Η δεύτερη ωστόσο ημερομηνία δεν είναι η μέρα θανάτου του Ντουζόν,
αλλά η πρώτη μέρα που χτύπησε η καρδιά του στο νέο της σώμα.
Η πρώτη μέρα της καινούργιας ζωής του Κώστα Γρίμπιλα.
«Μπορεί ο Ντουζόν να έφυγε», λέει ο πατέρας,
«όμως η μνήμη του θα ζει και η καρδιά του συνεχίζει να χτυπάει».
“Κοινωνικό Παντοπωλείο μόνο για Έλληνες”
και αμέσως μετά, ανακοίνωση για
“αιμοπετάλια μόνο για Έλληνες”.
Δράσεις πολιτικού σχηματισμού στην Ελλάδα του 2012.
Και αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που καυχιέται για το ότι εφηύρε λέξης όπως
“φιλοξενία”, “δημοκρατία”, “φιλότιμο” κλπ.
Με αυτή την αφορμή, θυμήθηκα την παρακάτω ιστορία.
«Δύο καρδιές που χτυπούν σαν μία»
και δίνουν ελπίδα σε δεκάδες άλλες που λειτουργούν με μηχανική υποστήριξη βρέθηκαν -ξανά μαζί- χθες το πρωί στο Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο.
Δύο άνθρωποι που τους ενώνει μια καρδιά: ο Κώστας Γρίμπιλας
που σώθηκε με την καρδιά του Ντουζόν και ο Ολιβερ Ζάμιτ.Η μία, του Ολιβερ Ζάμιτ.
Του Αυστραλού εκείνου πατέρα που βρέθηκε το περασμένο καλοκαίρι στη χώρα μας
και δώρισε τα όργανα του γιου του,
που είχε μείνει κλινικά νεκρός έπειτα από ξυλοδαρμό μπράβων νυχτερινού κέντρου στη Μύκονο.
Η δεύτερη καρδιά δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτή του γιου του
που από τον Αύγουστο χτυπάει στο σώμα του Κώστα Γρίμπιλα.
Ο πατέρας, χαμογελαστός, προσιτός, κερνάει αυστραλιανής μάρκας τσιγάρο.
Κόσμος τον πλησιάζει, του μιλάει, κάποιοι τον αγκαλιάζουν.
«Εδωσες ελπίδα»,
«άλλαξες τον τρόπο που σκέφτομαι»,
«νιώθω περήφανη απλά και μόνο που σου έσφιξα το χέρι».
Στο δεξί του χέρι, από τον αγκώνα ώς τον καρπό, ένα μεγάλο τατουάζ με το όνομα του γιου του και δύο ημερομηνίες: «Doujon 02-02-88 02-08-08».
Η δεύτερη ωστόσο ημερομηνία δεν είναι η μέρα θανάτου του Ντουζόν,
αλλά η πρώτη μέρα που χτύπησε η καρδιά του στο νέο της σώμα.
Η πρώτη μέρα της καινούργιας ζωής του Κώστα Γρίμπιλα.
«Μπορεί ο Ντουζόν να έφυγε», λέει ο πατέρας,
«όμως η μνήμη του θα ζει και η καρδιά του συνεχίζει να χτυπάει».
Ο Ολιβερ Ζάμιτ βρέθηκε στο Ωνάσειο πλάι σε ασθενείς που αναμένουν μόσχευμα καρδιάς, προκειμένου να παραλάβει ένα συμβολικό δώρο τόσο στη μνήμη του παιδιού του όσο και για τη χειρονομία του που «είχε αποτέλεσμα τον τριπλασιασμό των μεταμοσχεύσεων στο ΩΚΚ κατά το 2008», όπως επισήμανε ο διευθυντής της Μονάδας Μεταμοσχεύσεων του Ωνασείου, Πέτρος Αλιβιζάτος.
Ο Ολιβερ Ζάμιτ τόνισε πως
«εάν είσαι πρόθυμος να δεχτείς μεταμόσχευση οργάνων για κάποιον δικό σου άνθρωπο,
τότε είσαι υποχρεωμένος να δωρίσεις και εσύ τα όργανα κάποιου δικού σου.
Πρέπει να είναι αμοιβαίο».
Δίπλα του διαρκώς ο Κώστας Γρίμπιλας, που όπως λέει
«νιώθω τον Ολιβερ σαν δεύτερο πατέρα.
Στόχος πλέον της ζωής μου είναι να μεταδίδω το μήνυμα της δωρεάς οργάνων.
Αυτό που προσπαθούμε να μεταφέρουμε είναι στην πιο τραγική στιγμή ενός γονιού,
όταν χάνει κάποιον δικό του, το παιδί του, να αποφασίσει να δωρίσει τα όργανα,
αντί να χαθούν στο χώμα, και να σώσει ζωές όπως σώθηκα κι εγώ».
Για τη σημασία της δωρεάς μίλησε και ο πρόεδρος του Ωνασείου, καθηγητής Ιωάννης Παπαδημητρίου. «Η δωρεά οργάνων αποτελεί την ύψιστη πράξη φιλαλληλίας και αγάπης προς τον συνάνθρωπο και δείχνει το μεγαλείο της ψυχής της οικογένειας του δότη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου