“Κύριε Αλέξη, είμαι 18 χρονών και δίνω Πανελλήνιες τώρα. Ήθελα να σας ρωτήσω.....

Συζήτηση ουσίας στη συνέλευση ΣΥΡΙΖΑ Πετραλώνων με τον Αλέξη Τσίπρα

 Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/05/2012

“Κύριε Αλέξη, είμαι 18 χρονών και δίνω Πανελλήνιες τώρα. 

Ήθελα να σας ρωτήσω τι μπορείτε να κάνετε εσείς για εμάς που κοιτάζουμε το μέλλον μας και το βλέπουμε μαύρο” 

ρώτησε ο Κώστας

 και λίγο αργότερα έπαιρνε το μικρόφωνο ο Ραφαήλ 

ζητώντας να μάθει: 

“Τι θα κάνετε με τις συντάξεις μας, τους κόπους μιας ζωής 

που μας έκλεψαν σε μια νύχτα”.

Δύο ερωτήσεις στην χθεσινή συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ 

όπου συμμετείχε ο επικεφαλής του 

που δείχνουν την ανθρωπογεωγραφία της “γεμάτης” 

απ' άκρο σ' άκρο πλατείας Αγίας Αικατερίνης

 στα Κάτω Πετράλωνα. 

Κόσμος της γειτονιάς από κάθε ηλικία, κόσμος του μόχθου με αγωνίες για το παρόν του και για το μέλλον του 

που βλέπει να του κλέβουν, με απλά, καθημερινά ερωτήματα 

για μια καλύτερη ζωή, μα και με ελπίδα που αναζωπύρωσε η Αριστερά και ο νεαρός της ηγέτης.

 

Τα σκαλιά της εκκλησίας γεμάτα από έφηβους, από νεαρούς γονείς με τα μικρά τους σηκωμένα στους ώμους τους. 

Τα πιτσιρικάκια καθόντουσαν σταυροπόδι μπροστά από το τραπεζάκι των ομιλητών, στις λίγες καρέκλες όπου είχαν τοποθετηθεί οι πιο ηλικιωμένοι.

 Και τον λόγο έπαιρνε ο Κώστας που δίνει Πανελλήνιες και ο Ραφαήλ που είναι στη σύνταξη, η Ντίνα από τα Άνω Πετράλωνα, χωρίς δουλειά η ίδια, νοικοκυρά, με τα παιδιά της άνεργα, ο Βασίλης από τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας που ζητούσε να μάθει αν θα επαναφέρει τη στεγαστική και την κοινωνική πολιτική, 

ο Θανάσης με κινητική αναπηρία που έκανε κατάθεση ψυχής,

 η νέα κοπέλα από τις πλατείες του καλοκαιριού, 

ο φοιτητής με το ειλικρινές ερώτημα 

αν μπορεί να παραμείνει η χώρα στην Ευρώπη.

Στην ουσία της δεν ήταν ανοιχτή, αλλά γνήσια λαϊκή συνέλευση, με τον Αλ. Τσίπρα και τα υπόλοιπα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ν. Μουμούρη και τον Γ. Νικολακάκη από το 3ο διαμέρισμα να ακούν με προσοχή τις παρεμβάσεις του κόσμου 

και να καταθέτουν στο τέλος περισσότερο σκέψεις που ανοίγουν παρά απαντήσεις που κλείνουν τη συζήτηση. 

Στη σύντομη εισήγησή του, μιας που

  “ήρθαμε εδώ για να ακούσουμε εσάς”, 

όπως είπε, ο Αλ. Τσίπρας 

μίλησε για όλα τα κρίσιμα θέματα της περιόδου. 

Το πιο θερμό χειροκρότημα όμως κέρδιζε 

όταν αναφερόταν στην αναγκαία συμμετοχή της κοινωνίας, στο όπλο της ενότητας του λαού ως τα μόνα πραγματικά θεμέλια αλλά και εχέγγυα για την επιτυχία μιας νέας πορείας.

 Έτσι, όταν το σύνθημα ήταν “Ήρθε η ώρα της Αριστεράς”, ο Αλ. Τσίπρας, συνομιλώντας απευθείας με τον κόσμο, 

είπε πως καλύτερα να λέμε ότι 

“ήρθε η ώρα του λαού γιατί αυτός που πεινάει 

δεν έχει σημασία αν είναι αριστερός ή δεξιός”. 

Όταν φώναξε κάποιος “είσαι η ελπίδα μας”, 

απάντησε ότι 

“η υπόθεση της σωτηρίας δεν αντιμετωπίζεται 

με ανάθεση και εργολαβία. 

Το κλειδί για τη σωτηρία βρίσκεται στο χέρι του καθενός μας. Σωτήρες είμαστε όλοι μαζί”.

Μίλησε για την "ανίερη συμμαχία που έχουν χτίσει εναντίον μας οι δυνάμεις του χθες, της γερασμένης Ελλάδας και Ευρώπης". 

Για τις κατηγορίες ότι "είμαστε απομονωμένοι”. 

Και κοιτώντας γύρω του τον κόσμο έλεγε με φυσικότητα 

πως “δεν αισθανόμαστε καθόλου μόνοι”.

 Όπως είπε άλλωστε σε ένα άλλο σημείο της ομιλίας του,

 η αντιπαράθεση σήμερα δεν είναι ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τους πολιτικούς του αντιπάλους: 

“Είναι ανάμεσα στην ελπίδα και τον φόβο. 

Και η ελπίδα θα αποδειχθεί πιο ισχυρή”.
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=691018