Nίκος Παπαδόπουλος:"Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με το ονειρικό 18%"

http://kourdistoportocali.com/articles/11134.htm

Μόνο η πιο κολασμένη κόλαση των κολάσεων μας περιμένει

 αν το βράδι της 6ης Μαίου ΠΑΟΚ και ΝΔ με διάφορα κομματίδια- έμπλαστρα 

καταφέρουν να συγκυβερνήσουν με πρωθυπουργό τον Αβραμόπουλο.

Σ’ αυτή τη περίπτωση θα έχουν όλη την άνεση ν’ αποτελειώσουν την χώρα

 και να κληρονομήσουν ένα διαμελισμένο κουφάρι στις επόμενες γενιές. 

Δεν είναι η εφαρμογή του Μνημονίου που δολοφονεί την Ελλάδα, 

είναι το παρακράτος του δικομματισμού

 σε αγαστή συνεργασία με μια χούφτα ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, 

οι οποίοι δεκαετίες τώρα αντιμετωπίζουν τη χώρα σαν λάφυρο.

Μια χώρα στο έλεος των συμμοριών, του πρωτόγονου κρατικού μηχανισμού, 

οι οποίες δίνουν λόγο στα κομματικά επιτελεία ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Χωρίς πλέον να κρατάνε τα προσχήματα-βλέπε το «χώσιμο» της Κατσέλη στο δελτίο του Μικρού (οσονούπω) καναλιού-επιχειρούν να διασώσουν το κράτος-λάφυρο.

Η μοναδική οδός διαφυγής είναι μια διακυβέρνηση της Αριστεράς 

και σ’ αυτή τη συγκυρία 

είναι συγκινητικό το πείσμα και το πάθος του Αλέξη Τσίπρα 

που δηλώνει ότι εγώ δεν θα επιστρέψω 

την εντολή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Δυστυχώς το προσωπικό κόλλημα της Παπαρήγα και μιας μικρής φράξιας αυλικών της εντός των μουχλιασμένων τειχών του Περισσού 

στερεί τους φίλους του ΚΚΕ-βράζουν οι οργανώσεις κατά της μονολιθικής ηγεσίας

-από το εγχείρημα-όραμα μια συμφωνίας

 η οποία θα μπορούσε να γεννήσει μια κυβερνητική συνεργασία

 η οποία θα άλλαζε τη μοίρα του τόπου.

Παρόλα αυτά η κυβερνητική πρόταση του Αλέξη Τσίπρα

ζωντανεύει τις ελπίδες ενός λαούγια απελευθέρωση της χώρας από τις εγχώριες

 και αλλοδαπές συμμορίες. 

Η πρόταση Τσίπρα γεννάει την ελπίδα στις καρδιές των ανθρώπων 

που ζούμε βουτηγμένοι στη κατάθλιψη 3 χρόνια τώρα.

Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ φλερτάρουν με το ονειρικό 18% 

κι αν πάμε σε επαναληπτικές εκλογές τότε ο Αλέξης 

μπορεί να  γίνει ο Έλληνας Ραφαέλ Κορέα. 

Αρκεί και ο λαός-όλοι μας- να αντιληφθεί 

πως μας απομένουν ελάχιστες μέρες ανθρώπινης ζωής 

εάν το βράδυ της Κυριακής 

δεν έχουμε μετατρέψει τη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σε κρανίου τόπο…

Ποιος όμως ήταν και τι κατάφερε ο Ραφαέλ Κορέα;

Οικονομολόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στο Βέλγιο και διδακτορικό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, πρώην υπουργός Οικονομικών του Εκουαδόρ, δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, Καθολικός που ασκεί τακτικά τα θρησκευτικά του καθήκοντα: Με αυτό το προφίλ, ο Ραφαέλ Κορέα μάλλον δεν αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό πρότυπο Λατινοαμερικανού αντάρτη. Και όμως, αυτός ο πολιτικός που προέκυψε από τις τάξεις του κοινωνικού κατεστημένου εξελίχθηκε σε μαύρο πρόβατο της διεθνούς οικονομικής ορθοδοξίας με την επιτυχή στάση πληρωμών και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, το 2008.

Ο Ραφαέλ Κορέα κέρδισε τις προεδρικές εκλογές του 2006, επικεφαλής της πολιτικής συμμαχίας PAIS (Χώρα), φιγουράροντας ως «Χριστιανός της Αριστεράς» και οπαδός του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα».

Ένα από τα κυριότερα συνθήματα της προεκλογικής περιόδου ήταν η μη αναγνώριση του «απεχθούς χρέους» που είχαν συσσωρεύσει προηγούμενα, τυραννικά καθεστώτα του Εκουαδόρ, ώστε να ενισχυθούν τα κοινωνικά προγράμματα για τους φτωχούς και τους ιθαγενείς.

Πράγματι, τον Ιανουάριο του 2007, μόλις ανέλαβε τα καθήκοντά του, ο Κορέα κάλεσε το ΔΝΤ σε επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, ακολουθώντας το παράδειγμα της Αργεντινής. Δεν προχώρησε αμέσως σε στάση πληρωμών, καραδοκώντας για την πιο ευνοϊκή στιγμή, από την πλευρά του διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος. Στο μεταξύ, προετοίμασε το έδαφος ανοίγοντας τη διαδικασία του διεθνούς λογιστικού ελέγχου (audit) του χρέους του Εκουαδόρ, σε συνεργασία με την CADTM και ξένους οικονομολόγους μεγάλου κύρους. Μόνο ύστερα από την ολοκλήρωση του λογιστικού ελέγχου, ο Κορέα, επικαλούμενος συγκεκριμένες σκανδαλώδεις συμβάσεις των προηγούμενων χρόνων, κήρυξε στάση πληρωμών, τον Δεκέμβριο του 2008. Οι πιστωτές του αναγκάστηκαν να διαπραγματευτούν.

Τελικό αποτέλεσμα: Ο Κορέα πλήρωσε μόλις 35 σεντς για κάθε δολάριο που χρώσταγε η χώρα του.

Βεβαίως, τα προβλήματα της οικονομίας δεν λύθηκαν ως διά μαγείας, ενώ η αντίδραση των ισχυρών συμφερόντων που έθιξε μπορεί να ήταν βραδυφλεγής, παρ’ ολίγον όμως να αποδειχθεί μοιραία. Στα τέλη Σεπτεμβρίου 2010, η αστυνομία κατέβηκε σε απεργία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για νομοσχέδιο που έθιγε συντεχνιακά της προνόμια. Η απεργία εξελίχθηκε σε χαοτικό πραξικόπημα και οργισμένοι αστυνομικοί συνέλαβαν τον Κορέα, ο οποίος τελικά απελευθερώθηκε από επίλεκτες δυνάμεις της προεδρικής φρουράς.