Το λιπαρό λουκάνικο που προκάλεσε τα υπαρξιακά της Δημιοσιογράφου

Απάντηση στο κείμενο-σύμβολο της Ελληνίδας-Μαντάμ Σουσού

Όταν η ασυναρτησία 

συναντάει την ματαιοδοξία της προβολής, 

την ξενομανία 

και το καινούριο δόγμα των "λογικών συμπερασμάτων", 

το αποτέλεσμα είναι το τραγελαφικό κείμενο της κ. Χριστίνας Ταχιάου στο protagon.gr. 

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία δυο χρόνια έχουμε διαβάσει άπειρες μπούρδες.
Αρκεί να δείτε τι έχω γράψει εγώ εδώ μέσα. Αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση τα απίστευτα λογικά άλματα, η ενδοσκόπηση της δεκάρας και η ψευτο-αυτοκριτική που της προκλήθηκαν ακούγοντας έναν "βρωμικοπώλη" να πουλάει λουκάνικα σηκώνουν πολλές απαντήσεις.

Ας επιχειρήσουμε όμως πρώτα να γνωρίσουμε την κυρία Ταχιάου μέσα από το άρθρο της.

Το λοιπό, της Ταχιάου δεν της αρέσουν πολλά πράματα: 

Τα ντεσιμπέλ, 

οι ξαπλώστρες, 

τα μπουζούκια, 

τα χωριά, 

ο καπνός και άλλα. 

Της Ταχιάου επίσης δεν της αρέσει πια που είναι Ελληνίδα. Η Ταχιάου δεν είναι αγία. Και η Ταχιάου είχε προβλέψει ότι το μέγεθος της κρίσης θα ήταν τόσο μεγάλο όσο ένα ζουμερό λουκάνικο στο ΟΑΚΑ.

Δεν έχω την υπομονή να απαντήσω λέξη προς λέξη στο άρθρο της (αναλυτικό σχολιασμό θα βρείτε ΕΔΩ http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2012/02/blog-post_1080.html), αλλά ορισμένες ατάκες είναι κρίμα να πάνε έτσι άκλαυτες:

1. Ενοχλείται με την Ελλάδα που μεθάει. Μήπως δεν έχει δει Βρετανούς και Γερμανούς κουστουμάτους να γίνονται σκνίπα στα μπαράκια τους από τις 7 το απόγευμα και να ξερνοβολάνε όπου βρουν σαν τα ζώα; 

Ή τους 20χρονους κανακάρηδες των κουστουμάτων αυτών να έρχονται σε τρεις-τέσσερις  (by the way, ελληνικούς) προορισμούς και να εξευτελίζουν κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας; 

2. Το θεματάκι της με τα χωριά δεν το πολυκατάλαβα να σας πω την αλήθεια. 

3. Το θεματάκι με τον ιδρώτα άσχημων ανδρων, επίσης δεν το κατάλαβα. Στον όμορφο κόσμο που έχει χτίσει στην φαντασία της οι άσχημοι δεν υπάρχουν, και αν υπάρχουν δεν ιδρώνουν. Ιδρώνει μόνο ο Μπέκαμ, με αισθησιακό τρόπο και ο ιδρώτας του μυρίζει καρύδα.* 

4. Και βρε κοπέλα μου γλυκιά, αν έχετε πρόβλημα με τα λίπη πάρτε Fairy και καθαρίσατε!("στη Βιλλαρίμπα τελείωσαν και στο Βιλλαμπάχο ακόμα τρίβουν!"). Στο αγγελικά πλασμένο Λονδίνο σας δεν τρώνε fish 'n chips τιγκαρισμένα στο σκατόλαδο και μέσα σε εφημερίδα;

Η αλήθεια είναι ότι θέτετε και άλλα, πολύ σοβαρότερα θέματα στο άρθρο σας. Μόνη σας όμως επιλέξατε όμως να τα υποβαθμίσετε βάζοντάς τα στο ίδιο επίπεδο με όλα τα υπόλοιπα. Δεν θα μπω στη διαδικασία να τα σχολιάσω.

Όχι γιατί είναι τόσο δύσκολο να σας αντικρούσει κανείς, αλλά επειδή δεν είναι καθόλου χρήσιμο να πω, π.χ., ότι σε κανέναν δεν αρέσει το να δίνει φακελάκι στον γιατρό. 

Είναι αυτό που έλεγα στην αρχή του άρθρου μου για τα δήθεν λογικά επιχειρήματα που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από κοινοί τόποι διατυπωμένοι με έναν «ριζοσπαστικό» μανδύα για να κάνουν εντύπωση.

Και είμαι πλέον πεπεισμένος ότι αυτός ήταν ο σκοπός σας εξ’ αρχής: να κάνετε εντύπωση. Να προκαλέσετε για να προκαλέσετε (και να ακουστείτε). 

Και η αλήθεια είναι ότι το πετύχατε. Δεν σας ήξερα μέχρι προχτές, αλλά μετά από αυτή τη συγγραφική επιτυχία σας έμαθα για τα καλά.

Πάντως εγώ γέλασα με την διαφήμιση. Γέλασα με τη ψυχή μου γιατί είδα μια Ελλάδα όμορφη, έξυπνη, απλή και λαϊκή. 

Μια Ελλάδα με χιούμορ που ζούσε για δεκαετίες μόνο στις ταινίες του Φίνου (αλλά τι σας λέω τώρα… σιγά μη βλέπετε εσείς τέτοια μπανάλ πράματα).

Ναι, μου αρέσει αυτή η Ελλάδα. Η Ελλάδα του αστείου, 

του μετέωρου βήματος μεταξύ Ανατολής και Δύσης, 

της υπερβολής, 

της φωνής, 

της ζωής. 

Δεν πρόκειται να αρχίσω τα ουίσκια από τις 6, για να είμαι λιάρδα στις 7. 

Θα πιώ τσίπουρο, με μεζέ στις 10, και θα κάνω παραγγελιά το «Που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» του Αντώνη Νταλγκά και θα το αφιερώσω στο κορίτσι που κάθεται στο απέναντι τραπέζι μήπως και μου χαμογελάσει επιτέλους. 

Και αν μεθύσω θα χορέψω, και αν δε μεθύσω θα έχω περάσει εξίσου καλά. Πάντως δεν θα ξερνάω μέσα στο μαγαζί σαν πολιτισμένος Ευρωπαίος.

Το τραγούδι αφιερωμένο στα υπέροχα ελληνικά τραγούδια που έχουν γραφτεί... Και στην κ. Ταχιάου -πέτρα του σκανδάλου- γυναίκα σαν την οποία θα αργήσουμε να ξαναβρούμε. 

-Που να βρώ γυναίκα να σου μοιάζει- (Αντώνης Διαμαντίδης(Νταλγκάς)/Κώστας Ανατολίτης-1939)

Υ.Γ.: Το να μην γνωρίζετε τι σημαίνει «μπέσα» δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να υπερηφανεύεστε και τόσο πολύ. (άλλο συγγραφικό διαμάντι, σε διαφορετικό site όπου γράφει τακτικά.ΕΔΩ http://farmakoglwssa-kirki.blogspot.com/2012/02/blog-post_6225.html.)

Υ.Γ.2: Η κοπέλα μου δεν έχει μπλογκ, αλλά σας διάβασε και μου είπε να σας πω ότι λέτε βλακείες. (άλλα μου είπε, αλλά καλύτερα να μείνουμε σε αυτό)

*Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ακόμα και ο Μπέκαμ, τις ώρες που δεν είναι σέξης, κλάνει.

http://messygreeksalad.blogspot.com/2012/02/blog-post.html