| Γράφει ο Νίκος Μωραϊτης - |
|
 Να κάνω μία απλή ερώτηση. Αν δεν υπήρχε ο Πέτρος Κωστόπουλος, δεν θα είχε βρεθεί ένας άλλος εκδότης να γίνει ηγέτης του ελληνικού lifestyle; Αφού η ελληνική κοινωνία εκεί πήγε, είναι δυνατόν να μη βρισκόταν ο εκδότης που θα την εκφράσει;
Να κάνω κι άλλη μία ερώτηση. Τώρα δηλαδή που η αυτοκρατορία Κωστόπουλου έδυσε, δεν θα βρεθεί - μόλις η Ελλάδα ορθοποδήσει οικονομικά ή αρχίσει να καμώνεται ότι ορθοπόδησε - ένας άλλος να πάρει τη θέση του;
Όσοι στο «τέλος Κωστόπουλου» οραματίζονται το τέλος του lifestyle και
επιχαίρουν δεν είναι παρά αφελείς.
Το lifestyle υπήρχε και θα υπάρχει, στο βαθμό που μπορεί μία μικρή, περιφερειακή χώρα να κατασκευάσει τους«ήρωές» του.
Κάποτε ήταν η Βουγιουκλάκη με το μωρό της, ύστερα η Ντενίση με το μωρό της, ύστερα η Βανδή με το μωρό της και αύριο θα είναι η Φουρέιρα με το μωρό της.
 Δεν ήμουν αγοραστής των περιοδικών του Κωστόπουλου. Μόνο τις Πέμπτες που ερχόταν το Down Town όσο δούλευα στον Μελωδία 99,2, το έπαιρνα, το ξεφύλλιζα, διάβαζα ό,τι μου κέντριζε την προσοχή και περνούσα μια χαρά.
Και οφείλω να πω ότι ποτέ δεν είδα γραμμένο κάτι πιο κίτρινο από ό,τι συχνά βλέπω σε κάποιες έγκυρες εφημερίδες να κρύβεται πίσω από ένα ψευδώνυμο ή την ανωνυμία.
Δεν θέλω να του δώσω κανένα άλλοθι. Ούτε τον πιστεύω όταν γράφει ότι δεν ευνοήθηκε από το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορώ να τον ξεχάσω να βγαίνει σε όλα τα κανάλια και να σημιτολογεί. Ήταν όμως ο μόνος; Θυμάμαι πολύ καλά «αριστερούς» και «έγκυρους» να βγαίνουν και να μάχονται υπέρ του Σημιτισμού τον καιρό που αν ήσουν δημοσιογράφος και δεν ήσουν σημιτικός, είτε κοβόσουν από τα «έγκριτα» δελτία ειδήσεων είτε βαφτιζόσουν γραφικός (ας μη θυμηθούμε τι είχε τραβήξει η Μαλβίνα Κάραληεκείνα τα χρόνια).
 Πέσανε λοιπόν όλοι να φάνε τον Κωστόπουλο. (Και πανηγύρισαν την πτώση του σαν τον λαό που περιέφερε αλαλάζοντας το πτώμα του Καντάφι). Και δεν καταλαβαίνουν όλοι αυτοί ότι το μιντιακό ντόμινο των τελευταίων ετών δεν διαχωρίζει ανάμεσα σε λαιφσταϊλιτζήδες και μη αλλά τους καταπίνει όλους. Ο ένας πύργος ρίχνει τον άλλον, μέχρι που κάποια στιγμή θα πέσει πάνω σε αυτόν που τώρα γελάει βλέποντας την πτώση του Κωστόπουλου.
Τι τυφλώνει όσους πανηγυρίζουν χορεύοντας πάνω από ένα «πτώμα»; Καταλήγω στην ενδιάθετη ανθρωποφαγία. Σε αυτήν την προαιώνια στάμπα πάνω στον άνθρωπο που φαίνεται ότι δεν αφαιρείται ούτε με τη βελτίωση της παιδείας του ούτε με την τεχνολογική εξέλιξη. Εκεί. Πληγή που σε τρώει, την ξύνεις και θέλεις κι άλλο. |
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου