Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

«Άλλο αρλούμπα άλλο λουκανικούμπα» Χριστίνα μου


Χριστίνα μου.

Είναι πραγματικά λυπηρό για να μην πω απαράδεκτο στην Ελλάδα οι κοντοί κι άσχημοι να κυκλοφορούν ελεύθεροι.

Είναι αίσχος και ντροπή να υπάρχουν ακόμα μυρωδιές όπως η τσίκνα.

Είναι όνειδος οι Έλληνες άντρες να ιδρώνουν στα γήπεδα.

Χριστίνα μου σε συμπονώ. Κι όχι μόνο σε συμπονώ αλλά υπερθεματίζω.

 Αν είσαι κοντός να σε μαζεύει η αστυνομία.

Αν είσαι άσχημος να σε μαζεύει η ασφάλεια.

Αν είσαι κοντός κι άσχημος μαζί να σε πυροβολούν επιτόπου.

Είναι ντροπή στην χρεοκοπημένη Ελλάδα το κρέας να σερβίρεται καλοψημένο. Σενιάν ή Raw meat και μόνο. Για να μην πω πως πρέπει να τρώμε μόνο σούσι. Ωμό βρε παιδί μου.

Όσο για τα γήπεδα, εκεί το πράγμα Χριστίνα μου σπάει κάθε ρεκόρ κακογουστιάς.
Χριστίνα μου, έχεις δίκιο. Για την κρίση ευθύνεται ο πιτόγυρος. Με ή χωρίς σως για να γλιστράει.


Μόνο που όταν θεωρείς τον εαυτό σου ξεχωριστό πρέπει να έχεις το τσαγανό και τη μαγκιά εκείνου που πάει κόντρα στο ρεύμα, που αμφισβητεί τις κυρίαρχες επιλογές και διεκδικεί το δικαίωμα στη διαφορά. Δεν μπερδεύεις την λουκανικούμπα με την αρλούμπα.

Δεν θέλει και πολύ η πλέμπα να το κάνει σύνθημα. «Άλλο αρλούμπα άλλο λουκανικούμπα».
Από την πρώτες γραμμές του άρθρου σου Χριστίνα μου, μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά μου. Η Ελλάδα του έτσι και του γιουβέτσι.

Τι δουλειά έχουν οι χώρες με την κουλτούρα των ανθρώπων;

Κάποιοι Έλληνες είναι Ελληναράδες. Οι περισσότεροι θέλεις; Εντάξει.

Οι περισσότεροι Έλληνες είναι Ελληναράδες. Δεν είναι όμως όλοι.


Και οι δημοσιογράφοι της διανόησης, Χριστίνα μου, οφείλουν αν δεν το ξέρεις, να έχουν αρετή διάκρισης. Δεν ισοπεδώνουν μια χώρα γιατί τη γνώρισαν μέσα από της τηλεοπτικές διαφημίσεις.

Ο τηλεοπτικός φακός, κι αυτό εσύ Χριστίνα μου πρέπει να το γνωρίζεις καλύτερα από εμένα, είναι παραμορφωτικός. Αλλοιώνει πριν παράξει κουλτούρα.

Και το άρθρο σου δεν είναι τίποτε άλλο από την καταγραφή ενός αγαθοεργούς ψεύδους από μια τάξη ανθρώπων κυνικά ειλικρινή αλλά αδιάβαστη, απαίδευτη και δήθεν, που ακροβατεί ανάμεσα στην καρικατούρα της Μαντάμ Σουσού και τα επικίνδυνα φασιστικά ιδεολογήματα περί συλλογικής ευθύνης.

Δεν σου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα. Θέλεις τάξη, ησυχία, τυπικότητα κι αξιοκρατία. Συγνώμη που θα στο πω Χριστίνα μου αλλά νομίζω ότι πρέπει πια να πάψεις να παρακολουθείς τον κόσμο μέσα από της διαφημίσεις.

Συγνώμη, δεν θέλω να σε ταράξω, αλλά ο κόσμος δείχνει να θέλει να δοκιμάσει νέα πράγματα.

Η τάξη ή ησυχία η τυπικότητα θα δοκιμαστούν όπως και η αστική δημοκρατία. Αυτό που μένει να αποφασίσουμε είναι αν θα πάμε σε φασιστικά ιδεολογήματα ψηλών και όμορφων ή σε νέα σχήματα και προτάσεις που ίσως μετέχουν ( το απεύχομαι ) κοντοί κι άσχημοι. ( μη πω και κομουνιστές )
Μην πανικοβάλλεσαι Χριστίνα μου και μη βγάζεις βεβιασμένα συμπεράσματα. Είπαμε: Ο κόσμος κινείται.
Υ.Γ. Θεωρώ το άρθρο σου με τίτλο «Δεν μου αρέσει η Ελλάδα του ομορφάντρα» αποτέλεσμα τρικυμίας εν κρανίω, που ακροβατεί πάνω σε σωστές αλλά με τίποτα απόλυτες διαπιστώσεις και φτάνει μέχρι ανόητη, χονδροειδή, κι απαίδευτη, αναπαραγωγή φασιστικών ιδεολογημάτων περί κοντών και άσχημων.
Υ.Γ.2 Η ανάρτηση είναι χωρίς σώς για τούτο δεν γλιστράει εύκολα.


Read more: http://www.e-cannibals.gr/blog/?p=5008#ixzz1lR8tHiPW


1 σχόλιο:

  1. "Η συνειδητοποίηση ήρθε πριν λίγα χρόνια και με βάρεσε σα χαστούκι: κατάλαβα ότι δε μ’ αρέσει η Ελλάδα. Τόσο απλά." λέει η κυρία που υπογράφει ως δημοσιογράφος. και δεν ξέρει πως να αντιδράσει σ' όλη αυτή την ασχήμια.
    Κούκλα μου, κι εμένα δεν μ' αρέσει το πρασόρυζο. Απλώς δεν το τρώω. Δεν απαιτώ από τους υπόλοιπους να μη το τρώνε κι αυτοί!
    Αντε γιατί πήξαμε στους λάτρεις του σούσι που μεγάλωσαν όχι στην Ελλάδα αλλά σε κάποιο όμορφο χωριουδάκι της ... Αυστρίας.
    Αντώνης (vantonios)

    ΑπάντησηΔιαγραφή