Η παιδεία δε φαίνεται στα πτυχία καλή μου,η παιδεία είναι τρόπος σκέψης,φέρεσθαι,πράττειν.
Είναι πόσο σέβεσαι τους συνανθρώπους σου που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν σε μια εύπορη
οικογένεια όπως εσύ
Είναι σεμνότητα,ήθος,τρυφερή ματιά σ' αυτά που συμβαίνουν γύρω σου.
Δε μπορεί τίποτε να μην άλλαξε μέσα σου ύστερα απ την τραγωδία που περνάει η χώρα μας.
Δε μπορεί το γραπτό σου να είναι ίδιας οπτικής με κείνα τα προ κρίσης.
Ο κάθε συνειδητοποιημένος άνθρωπος,βλέπει,αφουγκράζεται,παρατηρεί και ΝΙΩΘΕΙ.
Δε μπορεί να μη γράφεις μια κουβέντα για τα πάνω από 4 εκατομμύρια κόσμου που είναι
κάτω απ το όριο της φτώχεις και για τα υπόλοιπα που πλησιάζουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.
Δε μπορεί να μη γράψεις κάτι για το 40 τοις εκατό των ανέργων συνομήλικων σου.
Δε μπορεί να περιγράφεις την αφθονία χωρίς να σκέπτεσαι πως κάποιοι δεν έχουν ΟΥΤΕ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ.
Κρίμα....πολύ κρίμα
........................- Τρώμε χωρίς τύψεις. Ειδικά τις παραμονές και ανήμερα. Ξεκινάμε από το πρωί, έχοντας το ελαφρυντικό του οτι είναι ακριβώς ...χριστούγεννα, τσιμπολογώντας ότι υπάρχει σπίτι, είτε μπαίνοντας στην κουζίνα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.
Συνεχίζουμε με τα επίσημα γεύματα της ημέρας τρώγοντας σαν να μην υπάρχει αύριο. Ακολουθεί μία παύση, λίγης ώρας για να πάρει τη σκυτάλη το απογευματινό τσιμπολόγημα του περισευούμεν ου γλυκού.
Η μέρα θα τελειώσει με επιδρομή στα απομηνάρια ενός διατροφικού ρέκβιεμ σε σημείο να μην μπορείς να αναπνεύσεις άλλο και πάντα κάνοντας το σχόλιο « ότι τελικά το φαγητό κρύο τρώγεται πιο ευχάριστα» Με την ίδια δικαιολογία, την άλλη μέρα το πρωί, ότι έχει περισσέψει από τα απομηνάρια θα γίνει το καλύτερο πρωινό.
...................... Κάνουμε ψώνια...Μην ακούσω πάλι για οικονομική κρίση γιατί είμαι στα όρια μου
.................- Παίρνουμε δώρα. Αποτέλεσμα των ψώνιων που γενικώς κάνουμε,
είναι και τα δώρα που λαμβάνουμε γιατί κάποιος πριν μας τα δώσει απλά τα είχε αγοράσει.
--------------- Βγαίνουμε έξω. Γιατί ακόμα και σήμερα υπάρχει εκείνη η κατηγορία ανθρώπων που την ημέρα της παραμονής , θα θέλει ντε και καλά να βγει έξω να διασκεδάσει και μάλιστα μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, όπως και δήποτε, και έχοντας ψυχαναγκάσει τον εαυτό του να περάσει και τέλεια, ενώ ουσιαστικά πριν πέσει στο κρεβάτι, μέσα του ξέρει καλά, όσο και αν δεν το παραδέχεται ότι τελικά η βραδυά ήταν φιάσκο. Αρκεί όμως ότι θα ξυπνήσει με το ζόρι μεσημέρι για να πει σε συγγενείς και φίλους με ύφος «τραβάτε με και ας κλαίω» ότι «άστα , βγήκαμε χθες και γυρίσαμε στις οκτώ» ( σας ορκίζομαι έχω κάνει ακριβώς το ίδιο και όχι μόνο μία χρονιά!)
............................ Πάμε απαραίτητα για μανικούρ πεντικιούρ μαλλί, τις παραμονές, ειδικά πρωτοχρονιάς, έχοντας ραντεβού όσο πιο αργά γίνεται για να κρατήσει το χτένισμα! Μία πραγματικά απολαύστική ιεροτελεστία που αποτελεί must σε όλη αυτή την ψυχαναγκαστική διαδικασία προετοιμασίας για την υποδοχή του νέου έτους, που ξυπνά μέσα μας όλο το μεγαλείο της εμμονής στην λεπτομέρια με στόχο όλο να είναι τέλεια για τη μεγάλη βραδυά.( επίσης έχω βιώσει την παραπάνω περιγραφή με τόνους γλίτερ σε νύχι και μαλλί)
κι ενώ μας φλόμωσε με πρέπει και κλισέ,διαβάστε τον επίλογο του χριστουγεννιάτικου άρθρου ενός απ τα πιο δήθεν και ρηχά άτομα που υπάρχουν
Δεν ξέρω γιατί , αλλά τα Χριστούγεννα , έρχονται με ένα μαγικό τρόπο να μας θυμίζουν έστω και για λίγες μέρες το χρόνο,
ότι αυτό που έχει ουσία, είναι τα απλά αληθινά πράγματα,
οι αυθεντικές ουσιαστικές σχέσεις
και η μαγκιά του να μπορείς να είσαι ευτυχισμένος μακρυά απο επιβαλλόμενα κλισέ και κουραστικά πρέπει
ΟH MY GOD προσθέτω εγώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου