Posted on 28 Οκτωβρίου, 2011 10:22 μμ by Γαλαξιάρχης (Zaphod)
του Γαλαξιάρχη
Συντεταγμένη διαμαρτυρία δεν υφίσταται, παρά μόνο σε αυστηρά επιβλεπόμενες -και παραδοσιακά ακίνδυνες- διαδηλώσεις (τύπου ΠΑΜΕ). Συντεταγμένο πλήθος, εκτός από τις παρελάσεις και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, θα το βρείτε μόνο στις κερκίδες ευγενικών αθλημάτων, όπως το τέννις. Το να μπερδεύεις όμως τις μαζικές αντιδράσεις με την οχλοκρατία σημαίνει ότι είτε είσαι εντελώς τυφλός, είτε… χεσμένος μέχρι κάλτσας.
Η σημερινή μαζική αυθόρμητη διαμαρτυρία σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας αναδεικνύει την οριζοντιοποίηση μίας αντιστασιακής διάθεσης, χωρίς όμως διακριτά πολιτικά χαρακτηριστικά(βλ. σημαίες και λάβαρα, και πατριωτικοί παιάνες αναμεμειγμένοι με συνθήματα λαοκρατίας).Από την άλλη, η παιδιάστικη αντίδραση για τη διακοπή της παρέλασης στη Θεσσαλονίκη, ενός εντελώς ξεμωραμένου υπερήλικα που αντιλαμβάνεται το θεσμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας, σαν τον πάρεδρο επαρχιακού συλλόγου φίλων της γκλίτσας, δείχνει ότι η θεσμική διάβρωση της ελληνικής αστικής δημοκρατίας είναι πλέον μη αναστρέψιμη.
Ομολογώ ότι η ανυπαρξία ευρύτατων πολιτικών διεργασιών στη βάση με φοβίζει. Αυτό όμως που με φοβίζει περισσότερο είναι η εκνευριστική εμμονή της εξουσίας να παραγνωρίζει το λαϊκό παράγοντα των αντιδράσεων και να τις διαχειρίζεται επικοινωνιακά με καταστροφική μανία.
Σε πυρομανία μόνο μπορεί να αποδοθεί η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να παραμείνει γατζωμένο στην εξουσία με κάθε μέσο και -στην καλύτερη περίπτωση- να ετοιμάζει τις διεργασίες μοιρασιάς της μεταξύ των δεξιών κομμάτων της βουλής (συμπεριλαμβανομένης και της Δημοκρατικής Αριστεράς, της οποίας ο σημερινός γεροντοκορίστικος αστικός συντηρητισμός είναι αποκαλυπτικός της πραγματικής της ταυτότητας).
Σε πυρομανία μόνο μπορεί να αποδοθεί η προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ να παραμείνει γατζωμένο στην εξουσία με κάθε μέσο και -στην καλύτερη περίπτωση- να ετοιμάζει τις διεργασίες μοιρασιάς της μεταξύ των δεξιών κομμάτων της βουλής (συμπεριλαμβανομένης και της Δημοκρατικής Αριστεράς, της οποίας ο σημερινός γεροντοκορίστικος αστικός συντηρητισμός είναι αποκαλυπτικός της πραγματικής της ταυτότητας).
Σε κατάσταση τυφλής μανίας, το σύστημα που μετέτρεψε την ελληνική κοινωνία σε έναν απέραντο μικροαστικό λαπά επί δύο δεκαετίες, ρίχνει το σπίρτο στη βενζίνη του εκφασισμού. Και το θλιβερότερο είναι ότι το κάνει, εμφανίζοντας τις αντιδράσεις ως έκφραση ακροδεξιού φανατισμού απέναντι σε μία προοδευτική πολιτική με στοιχεία από τους “Λαμπράκηδες”!
Αυτή η αποκορύφωση του κωμικοτραγικού γκεμπελισμού (σήμα κατατεθέν του εξωφρενικά λαϊκίστικου πασοκικού DNA) έχει καταντήσει να λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Οι μονομανώς επικαλούμενοι το πατριωτικό καθήκον με ένα φριχτά μεταμοντέρνο λεξιλόγιο εθνικοφροσύνης, παραδίδουν τόσο εύκολα την κυριαρχία σε εξωχώριους παράγοντες, ώστε να δημιουργούν κατάσταση συλλογικής σχιζοφρένειας στην τρομοκρατημένη κοινωνία.
Οι μονομανώς επικαλούμενοι το πατριωτικό καθήκον με ένα φριχτά μεταμοντέρνο λεξιλόγιο εθνικοφροσύνης, παραδίδουν τόσο εύκολα την κυριαρχία σε εξωχώριους παράγοντες, ώστε να δημιουργούν κατάσταση συλλογικής σχιζοφρένειας στην τρομοκρατημένη κοινωνία.
Φοβάμαι ότι, τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και το σύστημα που με νύχια και με δόντια το συντηρεί στην εξουσία, όχι μόνο εκκολάπτει το αβγό του φιδιού, αλλά είναι ικανό να εκπαιδεύσει τα αυριανά Ες-Ες για να εξολοθρεύσει τα εξαγριωμένα Ες-Α που το ίδιο δημιούργησε με την τραγελαφική (ακροδεξιού τύπου) προπαγάνδα του.
Όσο η αριστερά κινείται σαν το εκκρεμές μεταξύ του ιδεολογικού σεχταρισμού και της πατριδοφρένειας προς άγραν κομματικής πελατείας, θα γίνεται συνένοχη σε έναν ενδεχόμενο ραγδαίο εκφασισμό.
Κατανοώ ότι βρισκόμαστε πλέον σε συνθήκες υπαρκτών εθνικών ανταγωνισμών στο καπιταλιστικό πλαίσιο, οπότε πράγματι τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα “εθνικής” ανεξαρτησίας που δεν πρέπει να παραβλέψει (ως συνήθως) η διεθνιστική αριστερά, αλλά αλίμονο αν εκθρέψει έναν ανιστόρητο νεοΕΑΜισμό που θα μπορούσε να χαρίσει τα λαϊκά στρώματα στο αντίπαλο στρατόπεδο της συντήρησης και του ακραίου φανατισμού.
Κατανοώ ότι βρισκόμαστε πλέον σε συνθήκες υπαρκτών εθνικών ανταγωνισμών στο καπιταλιστικό πλαίσιο, οπότε πράγματι τίθενται πολύ σοβαρά ζητήματα “εθνικής” ανεξαρτησίας που δεν πρέπει να παραβλέψει (ως συνήθως) η διεθνιστική αριστερά, αλλά αλίμονο αν εκθρέψει έναν ανιστόρητο νεοΕΑΜισμό που θα μπορούσε να χαρίσει τα λαϊκά στρώματα στο αντίπαλο στρατόπεδο της συντήρησης και του ακραίου φανατισμού.
Ζαphod
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-dNt
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου