Αμα είσαι άτομο με 80% αναπηρία, την έκανες λαχείο σ' αυτή τη χώρα. Φτου σκόρδα!
Βάζεις μπλε χάντρα μη σε ματιάσουν οι αρτιμελείς. Γιατί δεν είναι μικρή υπόθεση να εντάσσεσαι στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και να γλιτώνεις το χαράτσι της ΔΕΗ για τα ακίνητα.
Αφού οι υπόλοιποι Ελληνες, σου λέει, αρχίζουν να αυτοτραυματίζονται για να μπουν στην προνομιακή αυτή κατηγορία. Πηδάνε από μπαλκόνια, κοπανάν κεφάλια σε ντουβάρια, κουτρουβαλάνε σκάλες. 20%, 40%, 60%... άντε κι ένα πλονζόν από την ταράτσα και το πιάσαμε το 80άρι. Ετσι και μας κάτσει κι η μηχανική υποστήριξη, θα ανοίξουμε σαμπάνια!
Μέσα σ' όλο αυτό το «αλλού βαρούν τα όργανα κι αλλού χορεύει η νύφη», δεν έχω καταλάβει τι προβλέπεται αν είσαι κροίσος με 80% αναπηρία. Πληρώνεις ή δεν πληρώνεις; Αν κι εδώ που τα λέμε, γιατί πρέπει να πληρώσει ο οποιοσδήποτε αυτό το χαράτσι; Αυτό το παράλογο, ηλίθιο, εγκληματικό χαράτσι - όταν ακόμα δεν έχουμε μάθει ποιοι βουλευτές έχουν τα δισ. σε λογαριασμούς της Ελβετίας. Λέω εγώ, τώρα, μια σαχλαμάρα να περάσει η ώρα…
Οι υπόλοιπες ευπαθείς ομάδες είναι ολίγον «φλου ξελευτερία».
Αμα δηλώνεις αδυναμία καταβολής τέλους, θα το συζητήσουν και θα δείξει.
Αμα βαρύνεσαι με στεγαστικό, θα το εξετάσουν και θα δείξει.
Αν σου έχουν βγάλει λάθος τα τετραγωνικά, πλήρωνε τώρα και θα δείξει… Ετσι… Η νεκροψία πάντα δείχνει!
Επίσης στις ευπαθείς εμπίπτει και μια κυρία που αποτελεί κατηγορία από μόνη της. Η μητέρα 16 παιδιών που έστειλε e-mail στον κύριο Βενιζέλο και πολύ τον συγκίνησε.
Αφού, σου λέει, τώρα σκέφτονται να βγάλουν ταρίφα. Στα 16 παιδιά απαλλάσσεσαι τελείως. Στα 14, σου κόβουν το ρεύμα απ' το πορτατίφ του κομοδίνου. Στα 12, προσθέτουν και τον φορτιστή του κινητού. Στα 10 παιδιά, πάει καλιά του και το πολύπριζο. Στα 8 όλα τα παραπάνω συν θερμοσίφωνο.
Οποιος έχει δυο παιδιά θα βυθιστεί στα μαύρα σκοτάδια. Την έκατσες τη βάρκα, μεγάλε! Δε σου άρεσε που η γυναίκα σου πήρε κιλά μετά τη γέννα και τη νύχτα γύριζες απ' το άλλο πλευρό; Κάτσε τώρα στα μαύρα σκοτάδια, μαλάκα!
Ομάδες ευπαθείς, ομάδες απαθείς… Γιατί είναι και τα άλλα τα «παλιόπαιδα τ' ατίθασα» που έλεγε κι ο Τσιφόρος. Οι πολιτικοί και… και… πάω να συμπληρώσω «και οι συνδικαλιστές» και με πιάνει η καρδιά μου… Νιώθω ένα σφίξιμο όταν βλέπω όλους αυτούς τους εργατοπατέρες που πάτησαν πάνω στην αιματοβαμμένη ιστορία του εργατικού κινήματος… Και τώρα αντί να στηρίζουν τους συναδέλφους τους, εξυπηρετούν κομματικά συμφεροντάκια. Τα ανθρωπάκια…
Πίσω στους πολιτικούς.
Που αντί να σηκώσουν τα μανίκια, παίζουν την κολοκυθιά. Και γιατί να γίνουν οι εκλογές 19 Φλεβάρη; Αμ πότε θες να γίνουν; Μια βδομάδα αργότερα. Και γιατί να γίνουν μια βδομάδα αργότερα; Αμ πότε θες να γίνουν; Να γίνουν Μάρτη γδάρτη και παλουκοκαύτη. Και γιατί να γίνουν… ωχ Παναγία μου!
Κι όταν βαριούνται την κολοκυθιά, πιάνουν τη Μονόπολη. «Πήγαινε στην οδό Λιοσίων». Πήγαινε στο Μαξίμου, στη Συγγρού, στην Ιπποκράτους. Πώς γίνεται όλοι αυτοί οι παίκτες να έχουν κάβα την κάρτα «βγες από τη φυλακή» αλλά να μην τους πέφτει ποτέ το «πήγαινε στη φυλακή»; Πού τα πουλάνε αυτά τα ζάρια να πάρουμε κι εμείς;
Ομάδες ευπαθείς, ομάδες απαθείς. Σε μια Ελλάδα που αποτυπώνεται στο πρόσωπο του συνταξιούχου που είδαμε στην κάμερα.
- Παίρνω σύνταξη 460 ευρώ και μου ήρθε το χαράτσι 459. Πώς θα βγάλω τον μήνα μου με ένα ευρώ;
Είπε… Και δάκρυσε… Κι εγώ που νόμιζα πως είχε αργαστεί το τομάρι μου τόσα χρόνια από τους εκάστοτε κυβερνώντες, λύγισα… Γιατί αυτό δεν αντέχεται… Το γεροντάκι που κλαίει..., όχι ρε γαμώτο, δεν αντέχεται!
Λύγισα… Και κάπου ένιωσα μια λύτρωση μέσα μου… Γιατί κατάλαβα ότι εμείς, όλοι εμείς, ποτέ δεν θα ενταχτούμε στις απαθείς ομάδες… Θα είμαστε πάντα ευπαθείς… Και πάντα περήφανοι γι' αυτό! Οσο ακριβά κι αν το πληρώνουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου