Σε μια χώρα που, ασπαζόμενη την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, γύρισε οριστικά την πλάτη στη μοναρχία, η οικογενειοκρατία και οι γόνοι εξακολουθούν να κυβερνούν με εκτροπές από τη δημοκρατική ομαλότητα.

Τέσσερις γόνοι και μια… κηδεία (tvxs.gr)

H πρώτη συνάντηση ενός Μητσοτάκη με έναν Γλύξμπουργκ ήταν μοιραία όχι μόνο για τη μετέπειτα πορεία και των δύο, αλλά και για την πορεία της Δημοκρατίας στη χώρα.

Ήταν το 1965 όταν ο νέος, τότε, βασιλιάς Κωνσταντίνος, γόνος της οικογένειας Γλύξμπουργκ που οι ξένες δυνάμεις είχαν επιβάλει ως μονάρχες για να ελέγχουν την Ελλάδα, είχε αποπέμψει την κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου που μόλις είχε κερδίσει τις εκλογές με καθαρή πλειοψηφία 54%, διορίζοντας την κυβέρνηση των λεγόμενων έκτοτε αποστατών.

Στελέχη προερχόμενα από την Ένωση Κέντρου, πρόθυμα να υπηρετήσουν τα σκοτεινά σχέδια της μοναρχίας και με πολλές φήμες να κυκλοφορούν τότε για το αζημίωτο αυτής της επιλογής είχαν συγκροτήσει, παρά τη σφοδρή αντίδραση του νικητή των εκλογών Γεωργίου Παπανδρέου, μια κυβέρνηση αποστατών, την οποία όρκισε ο νέος ακόμη βασιλιάς Κωσταντίνος. Ένας εκ των αποστατών ήταν ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

Η χώρα βυθίστηκε στην ανωμαλία, ο Γεώργιος Παπανδρέου κήρυξε Ανένδοτο αγώνα για τη Δημοκρατία εναντίον του παλατιού και της κυβέρνησης των αποστατών και σε λιγότερο από δύο χρόνια, στις 21 Απριλίου του 1967, η Ελλάδα οδηγήθηκε στη δικτατορία των συνταγματαρχών.

Η ανατροπή της νόμιμα και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης Παπανδρέου από τον βασιλιά και η δημιουργία κυβέρνησης αποστατών είναι μια από τις πιο μαύρες περιόδους ανωμαλίας για την Ελλάδα, καθώς έγινε αιτία για την κατάλυση της Δημοκρατίας και την επτάχρονη δικτατορία από μια χούντα συνταγματαρχών. Οι οποίοι σε έναν αγώνα δρόμου πρόλαβαν το 1967 το πραξικόπημα που ετοίμαζε ο νεαρός βασιλιάς Κωνσταντίνος Ο οποίος στο τέλος όρκισε την κυβέρνηση των συνταγματαρχών με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο, σαν να επρόκειτο για νόμιμη κυβέρνηση.

Λίγους μήνες αργότερα, ο βασιλιάς θα αποπειραθεί να ανατρέψει τους πραξικοπηματίες με το αποτυχημένο κίνημα του ναυτικού, για να φύγει στη συνέχεια οριστικά από την Ελλάδα.

Η χούντα έπεσε το καλοκαίρι του 1974 αφού οι δικές της ενέργειες είχαν οδηγήσει στην εισβολή των Τούρκων στη βόρεια Κύπρο και στο διχασμό του νησιού.

Μια από τις πρώτες πρωτοβουλίες της πρώτης μεταδικτατορικής κυβέρνησης υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ήταν το δημοψήφισμα με το οποίο η Ελλάδα έθεσε τέλος στη μοναρχία και έδιωξε έναν μοιραίο, για τη χώρα μας, βασιλιά.

Από τότε ο Γλύξμπουργκ και οι οπαδοί της μοναρχίας αποκαλούν τον Κωνσταντίνο «τέως βασιλιά», λες και τερμάτισε ευδοκίμως τη θητεία του, ενώ οι Έλληνες τον αποκαλούμε «έκπτωτο», γιατί εξέπεσε με την ψήφο μας του αξιώματός του.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επανήλθε μετά τη χούντα στην Ελλάδα και ξεκίνησε μια δεύτερη πολιτική καριέρα, σαν να μην είχαν συμβεί τα γεγονότα της αποστασίας του 1965.

Στη χώρα μας η μνήμη, όπως θα αποδειχθεί αρκετές φορές στη συνέχεια, είναι κοντή.

Τον Κωνσταντίνο Καραμανλή διαδέχθηκε στην κυβέρνηση ο Ανδρέας Παπανδρέου, γιος του γέρου της Δημοκρατίας, για να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα εποχή πολιτικής Αλλαγής. Τον Ανδρέα Παπανδρέου διαδέχθηκε στην εξουσία μετά από 3 διαδοχικές εκλογές ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης της αποστασίας, ως αρχηγός πια της Νέας Δημοκρατίας, εν μέσω κλίματος ανωμαλίας, που ονομάστηκε τότε «βρώμικο 89».

Ο Ανδρέας Παπανδρέου οδηγήθηκε με πολιτική πρωτοβουλία της κυβέρνησης Μητσοτάκη στο Ειδικό Δικαστήριο για να αθωωθεί και να επανέλθει νικητής και τροπαιούχος το 1993, αφού είχε μεσολαβήσει η «αποστασία Σαμαρά», που είχε ρίξει εντωμεταξύ την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

«Έγκλημα και τιμωρία» θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της τραγωδίας με τον αποστάτη του 1965 να χάνει την εξουσία από έναν άλλο αποστάτη το 1993.

Μετά την περίοδο Σημίτη τις εκλογές κέρδισε ο Κώστας Καραμανλής, γόνος κι αυτός, σαν ανιψιός του Κωνσταντίνου, τον οποίο στη συνέχεια διαδέχθηκε ένας άλλος γόνος, ο Γιώργος Παπανδρέου, γιος του Ανδρέα της Αλλαγής.

Τον Παπανδρέου διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία κερδίζοντας τις εκλογές του 2012 ο Αντώνης Σαμαράς, η αποστασία του οποίου είχε ρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη 20 χρόνια πριν.

Αλλά στη χώρα μας η μνήμη, όπως και πάλι αποδεικνύεται, είναι κοντή.

Εν μέσω σφοδρής οικονομικής κρίσης και μνημονίων τις εκλογές του 2015 κέρδισε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, που δεν ήταν γόνος κανενός.

Τέλος, τις εκλογές του 2019 κέρδισε ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη Κυριάκος, συγκροτώντας ένα αντί ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο από επιχειρηματίες, καναλάρχες και από π΄λαι ποτέ κεντρώους, οπαδούς της πολιτικής παράταξης από την οποία είχε αποστατήσει ο αείμνηστος πατέρας του.

Μια ακόμη απόδειξη ότι στην Ελλάδα η μνήμη είναι πολύ κοντή.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κυβερνά εδώ και 3,5 χρόνια με το χρήμα και με το φόβο. Και οδήγησε τη χώρα σε μια νέα δημοκρατική εκτροπή, μετατρέποντας την ΕΥΠ την οποία ανέλαβε υπό τη δική του ευθύνη σε παρακράτος παρακολουθήσεων υπουργών, πολιτικών, στρατιωτικών, δικαστικών και δημοσιογράφων.

Την εκτροπή του παρακράτους των παρακολουθήσεων ακολούθησε σειρά νέων εκτροπών για να συγκαλυφθεί το σκάνδαλο και να συσκοτιστούν οι ευθύνες Μητσοτάκη σε αυτό, με αιχμή πρώτα το δήθεν απόρρητο και στη συνέχεια τον εκφοβισμό από πλευράς του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο οποίος, σε μια καταφανώς αντισυνταγματική γνωμοδότηση απειλεί με διώξεις και φυλακίσεις την ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών που, ακολουθώντας το πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος, προσπαθεί να επιτελέσει την αποστολή της.

Σε μια τέτοια κρίσιμη για τη Δημοκρατία στιγμή πεθαίνει ο έκπτωτος βασιλιάς και τα φαντάσματα του παρελθόντος επανέρχονται. Την κυβέρνηση του πρωθυπουργού της δημοκρατικής εκτροπής Κυριάκου Μητσοτάκη συγκλονίζει το τρομερό δίλημμα της κηδείας του έκπτωτου, για την οποία αποφασίζεται να μη γίνει δημοσία δαπάνη, αλλά η σωρός του να τεθεί σε δημόσιο προσκύνημα.

Δημόσιο προσκύνημα για έναν έκπτωτο βασιλιά που οδήγησε την Ελλάδα σε περίοδο βαθιάς ανωμαλίας και που γι’ αυτό οι Έλληνες με την ψήφο τους όχι μόνο τον έδιωξαν, αλλά αποφάσισαν και το οριστικό τέλος της μοναρχίας, είναι προφανώς άλλη μια αντίφαση σε μια χώρα που ξεχνά εύκολα.

Αποστάτες, ανένδοτοι και γόνοι των 4 οικογενειών που στιγμάτισαν την ιστορία της Ελλάδας επιστρέφουν σαν φαντάσματα, για μια ακόμη φορά σε εποχή δημοκρατικής εκτροπής.

Σε μια χώρα που, ασπαζόμενη την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, γύρισε οριστικά την πλάτη στη μοναρχία, η οικογενειοκρατία και οι γόνοι εξακολουθούν να κυβερνούν με εκτροπές από τη δημοκρατική ομαλότητα.

Η κηδεία του γαλαζοαίματου έκπτωτου πρωταγωνιστή της ανωμαλίας του 1965 που οδήγησε την Ελλάδα στην επτάχρονη δικτατορία, σε ένα πολιτικό σκηνικό που ταράζεται από μια νέα δημοκρατική εκτροπή, μοιάζει με αρχαία τραγωδία. Με την εξόδιο ακολουθία να λειτουργεί σαν Κάθαρση και να γράφει την Έξοδο από την εποχή των γόνων και μαζί με αυτήν και από την εποχή των εκτρόπων και των εκτροπών από τη Δημοκρατία.