Επειδή, λοιπόν, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι δεν γνωρίζει τις συνθήκες της πραγματικής ζωής των απλών ανθρώπων, καλά θα κάνει να μην αναπαράγει τόσο άκριτα όσα του γράφουν οι σύμβουλοί του. Διότι όσοι τα ακούνε και τα διαβάζουν καταλαβαίνουν ότι περιγράφει μια άλλη, ανύπαρκτη, χώρα.

Η Πρόεδρος, ο Πρωθυπουργός και τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα της Πρωτοχρονιάς… | Το Κουτί της Πανδώρας (koutipandoras.gr)

Μπαίνει η πρώτη μέρα του νέου χρόνου και- από επαγγελματική διαστροφή- λες «για να δούμε τι λένε στα μηνύματά τους» οι κεφαλές της Πολιτείας. 

Τι απολογισμό κάνουν και τι «βλέπουν» για τη νέα χρονιά και το μέλλον του τόπου η Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός. Και σε πιάνει μελαγχολία

Από τη μια αφόρητες κοινοτοπίες. Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

 Και ανώδυνο, τα συνηθίζουν αυτά, διαχρονικά, όσοι κατέχουν τις υψηλότερες θέσεις.

Από την άλλη μεγάλα λόγια, ανάμεικτα με προφανή ψέματα.

 Και παρουσίαση μιας Ελλάδας που «πετάει», ενώ βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης στους βασικούς δείκτες που αφορούν τη ζωή των ανθρώπων.

Στο μήνυμά του ο πρωθυπουργός:

– Επαίρεται ότι στη δική του διακυβέρνηση έχουμε «τη χαμηλότερη ανεργία από το 2010».

 Κρύβει, όμως, μια «λεπτομέρεια», που φανερώνει το μέγεθος του προβλήματος. Η ανεργία στην Ελλάδα (λίγο πάνω από το 12%) είναι διπλάσια από το μέσο όρο της Ευρώπης(περί το 6%). Και καλύτερα να μην κοιτάξουμε την ανεργία των νέων, που αγγίζει το 30% και χτυπάει τις πρώτες θέσεις(μας περνάει μόνο η Ισπανία)

– Αναγνωρίζει το πρόβλημα της ακρίβειας, αλλά την αποδίδει στον «εισαγόμενο πληθωρισμό». Ετσι, φυσικά, βγάζει έξω από τις ευθύνες την κυβέρνησή του. 

Ο επίσημος πληθωρισμός είναι περίπου ίδιος με το μέσο ευρωπαϊκό, αλλά αυτή η σύγκριση είναι παραπλανητική. Διότι οι αμοιβές στην Ελλάδα είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη(πίσω μας είναι μόνο τέσσερις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ).

– Υπόσχεται «καλύτερους μισθούς, αξιοπρεπή υγεία και ποιοτική στέγη, ιδίως για τους νέους». Για τους μισθούς τα είπαμε. Είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη. 

Για τα χάλια της δημόσιας υγείας μαρτυρούν τα…μαρτύρια που τραβάνε οι ασφαλισμένοι προκειμένου να κλείσουν ραντεβού για μια εξέταση σε δημόσιο νοσοκομείο και οι ουρές στη λίστα των χειρουργείων. 

Και αφήνουμε έξω τις ελλείψεις φαρμάκων, για τις οποίες ο υπουργός Υγείας βρίσκει τις συνήθεις δικαιολογίες. 

Οσο για την «προσιτή στέγη» για τους νέους, ακούγεται σαν ανέκδοτο. 

Για ένα μέσο ενοίκιο απαιτείται ο κατώτατος μισθός. Πώς θα ζήσει ένας νέος που θα αποτολμήσει να φύγει από την οικογενειακή εστία;

Επειδή, λοιπόν, ο πρωθυπουργός φαίνεται ότι δεν γνωρίζει τις συνθήκες της πραγματικής ζωής των απλών ανθρώπων, καλά θα κάνει να μην αναπαράγει τόσο άκριτα όσα του γράφουν οι σύμβουλοί του. 

Διότι όσοι τα ακούνε και τα διαβάζουν καταλαβαίνουν ότι περιγράφει μια άλλη, ανύπαρκτη, χώρα.

Κι αν ο Πρωθυπουργός έχει ανάγκη από μια τέτοια παραπλανητική εικόνα (εκλογές έχει μπροστά του), είναι να αναρωτιέται κανείς ποιο λόγο έχει η Πρόεδρος τη Δημοκρατίας να κάνει στο μήνυμά της βαρύγδουπες διαπιστώσεις με έννοιες και λέξεις που, ειδικά τους τελευταίους μήνες, έχουν κουρελιαστεί.

Λέει η Πρόεδρος: 

«Η πρόοδος και η ευημερία μας προϋποθέτουν την εύρυθμη λειτουργία των θεσμών και την εγγύηση των δικαιωμάτων μας. 

Ο σεβασμός του κράτους δικαίου είναι θεμελιώδης για την απόλαυση της ελευθερίας και της ισότητας, καθώς και για την ποιότητα του πολιτεύματος. 

Η εμβάθυνση της δημοκρατίας, η διάκριση των εξουσιών και η προάσπιση του γενικού συμφέροντος θωρακίζουν την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και την αυτονομία της».

Αλήθεια, για ποια «εύρυθμη λειτουργία των θεσμών» και για ποια «εγγύηση των δικαιωμάτων μας» μιλάει η κυρία Σακελλαροπούλου, όταν η μυστική υπηρεσία της χώρας παρακολουθεί αρχηγούς κομμάτων, υπουργούς και αρχηγούς των Ενόπλων Δυνάμεων και ο πρωθυπουργός, που την ελέγχει, δηλώνει «δεν γνώριζα»;

Αλήθεια, για ποια διάκριση των εξουσιών μιλάει η Πρόεδρος, όταν αποκαλύπτεται από ξένα μέσα ενημέρωσης ότι ο επικεφαλής της Δικαιοσύνης; αποπειράται να εμποδίσει τον έλεγχο της Ανεξάρτητης Αρχής(ΑΔΑΕ) στις εταιρείες τηλεφωνίας, συντασσόμενος έτσι με τις επιθυμίες της εκτελεστικής εξουσίας; 

Αλήθεια, η κυρία Σακελλαροπούλου, η οποία προέρχεται από το δικαστικό κλάδο, δεν ανησυχεί από τέτοια φαινόμενα;

 Δεν ανησυχεί που η δικαιοσύνη δεν έχει να παρουσιάσει κανένα αποτέλεσμα στην πιο δυσώδη υπόθεση των τελευταίων δεκαετιών, την οποία ερευνά τόσους μήνες;

Όταν ο Πρωθυπουργός, στην ανατολή του νέου χρόνου, παρουσιάζει μια τόσο παραπλανητική εικόνα και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας λέει μεγάλα λόγια, που κρύβουν την ανησυχητική δυσλειτουργία των θεσμών με την ανεξέλεγκτη δράση σκοτεινών μηχανισμών, τίποτα καλό δεν προμηνύεται.

Εκτός αν πιστεύουν ότι, στο τέλος, οι πολίτες θα κάνουν αυτό που είχε πει ο Ναπολέων Βοναπάρτης: «Όλα να τα βλέπετε, όλα να τ’ ακούτε και να τα ξεχνάτε όλα»…