Δείχνουν ότι το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων της κοστίζει, γκριζάρουν το γαλάζιο αφήγημα σύμφωνα με το οποίο οι υποκλοπές «δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο», και δείχνουν επίσης ότι όχι μόνον μειώνεται η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά διευρύνονται επικίνδυνα οι απώλειες της ΝΔ προς τα δεξιά της.
Η πιο αξιόπιστη από αυτές τις τελευταίες μετρήσεις, για την οποία έχουν γνώση τα επιτελεία και των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, φέρνει την διαφορά να έχει μειωθεί ακόμη πιο κάτω από το 5,8% που έδωσε η πρόσφατη δημοσκόπηση της GPO,
δείχνει πως το ποσοστό της ΝΔ βρίσκεται αυτή την στιγμή περί το 33% και του ΣΥΡΙΖΑ πάνω από το 28% με ανοδική τάση, εμφανίζει το ΠΑΣΟΚ στο 12,5% και δίνει στην Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου ποσοστό 3,2% - ήτοι, ποσοστό εισόδου στην Βουλή.
Το τελευταίο αυτό στοιχείο εξηγεί ίσως, σε έναν βαθμό, την δημόσια υπερδραστηριότητα (ακόμη και για τα δικά του δεδομένα) του Αδωνι Γεωργιάδη και της ανοχής που δείχνει το Μαξίμου συνολικά στην ακροδεξιά πτέρυγα του κόμματος.
Τα υπόλοιπα ποσοτικά στοιχεία ενισχύουν τον εγκλωβισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη, την αδυναμία του να κατευθύνει πλέον τις πολιτικές εξελίξεις και κάνουν ακόμη πιο δύσκολα τα διλήμματά του ως προς τον χρόνο των εκλογών.
«Οι εκλογές έπρεπε να έχουν γίνει χθες – έπρεπε να έχουν γίνει τον Σεπτέμβρη. Από την στιγμή που ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το έκανε τότε, τώρα πια ό,τι κι αν επιλέξει απλώς παίζουμε ρώσικη ρουλέτα», λέει ανοιχτά βουλευτής της ΝΔ που εκλέγεται στην περιφέρεια.
Οι πληροφορίες λένε πως αντίστοιχες απόψεις υπάρχουν και στον στενό πυρήνα του Μαξίμου, ουδείς όμως τολμά να τις θέσει ευθέως στον πρωθυπουργό.
Ο ίδιος φέρεται να επιμένει στο να τραβήξει τις κάλπες όσο πιο πίσω μπορεί, ακόμη και στην απόλυτη λήξη της τετραετίας, ελάχιστοι όμως είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι θα τα καταφέρει.
Κατά την άποψη των περισσότερων, ακόμη και εντός Μαξίμου, από την στιγμή που ακόμη και στην καλύτερη εκδοχή οι δημοσκοπήσεις δεν δείχνουν καμία προοπτική αυτοδυναμίας, το μόνο ρεαλιστικό σενάριο για την κυβέρνηση είναι να πάει σε εκλογές στις αρχές του 2023 – ακόμη και τον Φεβρουάριο ή το αργότερο στις αρχές Απριλίου, με απώτερες ημερομηνίες την 2α και την 9η Απριλίου.
Το σκεπτικό τους είναι πως οι κάλπες πρέπει να στηθούν το συντομότερο δυνατό για να ανακοπεί η φθορά και να προλάβει η κυβέρνηση οποιεσδήποτε περαιτέρω αποκαλύψεις για τις παρακολουθήσεις, οι οποίες όπως δείχνουν και τα ποιοτικά στοιχεία των ερευνών λειτουργούν σωρευτικά και πολλαπλασιαστικά στην κοινωνική δυσφορία που προκαλεί η ακρίβεια.
Η άλλη άποψη, που είναι μεν μειοψηφική αλλά με βάση τις ίδιες πληροφορίες βρίσκεται πιο κοντά στην λογική Μητσοτάκη, είναι να στηθούν οι κάλπες τον Μάιο – είτε στις 21, είτε στις 28 Μαίου και οι δεύτερες εκλογές να γίνουν στις αρχές Ιουλίου.
Η άποψη αυτή υποκρύπτει την προσδοκία να αλλάξει θετικά η ατζέντα μέσα από μέτρα όπως οι αυξήσεις στις συντάξεις και η αύξηση του κατώτατου μισθού, να αποκτηθεί η περίφημη επενδυτική βαθμίδα ή τουλάχιστον να προαναγγελθεί η ανάκτησή της, και να μετατοπιστούν τα εκλογικά διλήμματα από το πεδίο της δημοκρατικής ηθικής σε εκείνο της αποτελεσματικής διακυβέρνησης.
Καταλυτικό ρόλο για το πιο σενάριο θα προκριθεί τελικά θα παίξουν – πέραν των νέων αποκαλύψεων για τις υποκλοπές – δύο παράγοντες:
Ο χρόνος στον οποίο θα γίνουν οι εκλογές στην Τουρκία και το εάν θα εκτονωθεί άμεσα η ένταση ανάμεσα στο Μαξίμου και τον πιο ισχυρό από τους μιντιακούς υποστηρικτές του, τον όμιλο Μαρινάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου