Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του Μαξίμου έχουν το δίχως άλλο πιστέψει ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα. Γιατί; Διότι μπορούν.

 Σύστημα εξουσίας ΝΔ: Θα κοροϊδεύει όσο θέλει τους πάντες (news247.gr)

Tα ρεπορτάζ αυτού του Σαββατοκύριακου, τα οποία μάλιστα δεν προέρχονταν από τον αντιπολιτευόμενο τύπο, προφανώς θα έπρεπε να πείσουν και τους πλέον δύσπιστους, ή, τέλος πάντων, αυτούς που πάνω απ' όλα βάζουν σε προτεραιότητα την κοινή λογική και το κοινό καλό.

Τα τελευταία τρία χρόνια (συν κάτι μήνες πλέον) έχει εγκαθιδρυθεί ένα σύστημα εξουσίας το οποίο δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να διατηρήσει τη δύναμη και να αναπαράγει το εξουσιαστικό μοντέλο του. 

Δεν διστάζει να απλώνει τα πλοκάμια του ακόμα και σε φίλιες δυνάμεις έτσι ώστε να τις ελέγχει απόλυτα και να προλαβαίνει κάθε κίνηση που μπορεί να αποδειχθεί βλαπτική για τα δικά του συμφέροντα.

Παραβιάζουμε φυσικά ανοιχτές θύρες αν ισχυριστούμε ότι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης και του πολιτισμένου κόσμου ρεπορτάζ τα οποία θα καταδείκνυαν ότι ένας Μεγάλος Αδελφός παρακολουθεί όχι μόνο τους πολιτικούς αντιπάλους αλλά και υπουργούς που δείχνουν τάσης "ανεξαρτητοποίησης" από το κυρίαρχο εξουσιαστικό σύστημα, θα προκαλούσαν την πτώση της κυβέρνησης και την ενεργοποίηση της δικαιοσύνης.

Στην Ελλάδα του 2022 όμως η δυστοπία μπορεί να συνεχιστεί εις τους αιώνας των αιώνων. Δεν έχει καμία σημασία, ας πούμε, που αυτήν την εβδομάδα έρχεται στην Ελλάδα η επιτροπή Pega του Ευρωκοινοβουλίου για να τσεκάρει τι ακριβώς συνέβη με την υπόθεση των υποκλοπών.

Αντιθέτως, επειδή το μιντιακό κατεστημένο παραμένει "τσιμέντο" υπέρ της κυβερνητικής γραμμής, μπορούμε εύκολα να "καθαρίσουμε την μπουγάδα" με μία ανακοίνωση και να ισχυριστούμε ότι τα εν λόγω ρεπορτάζ (εν προκειμένω των Νέων) είναι μυθεύματα και να προχωρήσουμε παρά κάτω. Ποιος θα καθήσει να ασχοληθεί άλλωστε...

Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του Μαξίμου έχουν το δίχως άλλο πιστέψει ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα. 

Γιατί; 

Διότι μπορούν. 

Αυτό έχουν κάνει ως τώρα, τους έχει βγει, και έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι η τακτική τους θα εξακολουθήσει να δουλεύει τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές και στη συνέχεια έχει ο θεός (του Predator).

Οι άνθρωποι από τη δική τους πλευρά, της προστασίας των δικών τους συμφερόντων δηλαδή, πράττουν άριστα. 

Τον κυνισμό τους τον έχουν αποδείξει πολλάκις, τις δυνατότητες να κάνουν το άσπρο μαύρο και το αντίθετο, επίσης, ας είναι καλά οι πρόθυμοι στα ΜΜΕ και η λίστα Πέτσα που τους στήριξε τις δύσκολες ώρες.

Το θέμα είναι τι κάνουμε οι υπόλοιποι, το περίπου 99% που θίγεται από αυτού του είδους τον πολιτικό αμοραλισμό και βλέπει ότι η χώρα βουλιάζει στο βούρκο της αδιαφάνειας, της διαφθοράς και της διεθνούς αναξιοπιστίας. 

Η Ελλάδα, χωρίς ίχνος υπερβολής, κινδυνεύει να καταστεί παρίας της Δύσης, αν δεν έχει κιόλας απομακρυνθεί από αυτή.

Ποια, είναι, λοιπόν, η απάντηση του 99% σ' αυτή τη λαίλαπα; Εχουμε άραγε συνειδητοποιήσει το βάρος της ευθύνης που βαραίνει πια την πλάτη του καθένα και της καθεμίας; Καταλαβαίνουμε ότι η ψήφος μας στις επικείμενες εκλογές αποτελεί πια θέμα ζωτικής σημασίας;

Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα αν και δεν είναι εύκολες, προς το παρόν παραμένουν αρνητικές. 

Οι περισσότεροι από τους πολίτες δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η αναπαραγωγή του εν λόγω συστήματος εξουσίας θα απαξιώσει τις ζωές τους, την εργασία τους, ακόμα και την ίδια την περιουσία τους (αν και εφόσον υπάρχει ακόμη).

Δεν έχουν νιώσει ίσως ότι ενώ ο κόσμος αναπτύσσεται με ταχύτητες φωτός, η Ελλάδα, προσκολλημένη στη βαλκανική κατάρα της, έχει αρχίζει και μοιάζει με χώρα αποκλειστικής ζώνης διαφθοράς, όπου όλα επιτρέπονται και όπου η πολιτική εξουσία μοιάζει να έχει έρθει σε έναν πλήρη και επώδυνο συμβιβασμό μέ κάθε τι παρασιτικό. Το οποίο όχι απλώς το ανέχεται αλλά το ενισχύει κιόλας.

Το χειρότερο είναι ότι όλα τα παραπάνω το κυρίαρχο αφήγημα τα ντύνει με το φανταχτερό κοστούμι της ανανέωσης και της προόδου ενώ δεν πρόκειται για τίποτα άλλο από μία θλιβερή επιστροφή στα μέσα του 20ου αιώνα, στο ρουσφέτι και τον μπάρμπα στην Κορώνη που αυτή τη φορά όμως έχουν ψηφιακό πρόσωπο και εφαρμογές που μπορεί να κατεβάσει κανείς στο κινητό του τηλέφωνο. 

Ολα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν που λέει και ο ποιητής.

Οι υπήκοοι (δεν πρόκειται-εννοείται-για πολίτες) όμως δεν χαμπαριάζουν, δεν αντιδρούν, δεν οργίζονται. Αντιθέτως, συμβιβάζονται, διστάζουν, καιροφυλαχτούν για κάποιο από τα κόκκαλα που πολλές φορές η εξουσία πετά για να εμπεδωθεί η εντύπωση ότι το φαγοπότι το συνεχίζουμε όλοι μαζί.

Οι μικροαστοί, έλεγε ο Βασίλης Ραφαηλίδης, πιστεύουν ότι επειδή ένας έφτασε από ψιλικατζίδικο να ανοίξει σούπερ μάρκετ, μπορούν να το καταφέρουν και οι ίδιοι. 

Το 99% δεν τα καταφέρνει αλλά αυτό δεν έχει σημασία, το όνειρο για αλλαγή πίστας στην ταξική διαστρωμάτωση παραμένει ζωντανό, περισσότερο από ποτέ σήμερα στο δυστοπικό ελληνικό σύμπαν.

Γι' αυτό λοιπόν το παρόν σύστημα εξουσίας θα μπορεί να αναπαράγεται σχεδόν ανενόχλητο όσο καιρό το επιθυμεί.

 Εκτός και αν οι υπήκοοι αποφασίσουν να γίνουν πολίτες, έστω και μόνο τη στιγμή που ψηφίζουν πίσω από το παραβάν.