Αλλά... είναι αδιανόητο να εκμεταλλεύεστε επικοινωνιακά και πολιτικά την υπόθεση, λέει ο Οικονόμου. Δεν ήξεραν οι κομματικοί -μόνο;- φίλοι το ποιόν του Μίχου. Κι αφού δεν ήξεραν, αθώοι του παιδικού αίματος.
Αλλά δεν πάει έτσι όταν μιλάμε για προστάτες, προστατευόμενους και βιασμούς ανηλίκων. Καθόλου δεν πάει έτσι. Οι ίδιοι οι βιαστές τη δεξιά τους ταυτότητα και τη σχέση τους με την εξουσία επικαλούνται για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.
Με συνταγή Novartis: Σκευωρία!
Ενώ όλοι τους, με έναν τρόπο που δεν σηκώνει αμφισβητήσεις, μερίδιο στο καθεστώς κατείχαν. Και το εκμεταλλεύτηκαν εις βάρος παιδιών.
Ευνοήθηκαν τόσο από τη διαφθορά της εξουσίας στην οποία συμμετείχαν, ώστε να αισθάνονται υπεράνω του νόμου. Να βοά η κοινωνία για τα έργα τους και να χαριεντίζονται για το «ήθος» τους οι επώνυμοι.
Να συμπαραστέκονται βουλευτές της Ν.Δ. στον Γεωργιάδη στο δικαστήριο. Να προστατεύει η Μενδώνη τον Λιγνάδη και να σιωπά το Μαξίμου όταν οι αποκαλύψεις συγκλόνιζαν. Να κλείνει την πόρτα το αστυνομικό τμήμα στη μάνα της δωδεκάχρονης.
Η κοινωνία να βουλώνει μύτες κι αυτοί στόματα. Λογικό συμπέρασμα: Με το παρακράτος της ομερτά επικοινωνεί το κύκλωμα των βιαστών ανηλίκων.
Προφανώς, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει ότι αυτή η καθεστωτική θαλπωρή υπήρξε εν γνώσει της εγκληματικής διαστροφής τους.
Αλλά στο θερμοκήπιο της εύνοιας για τα δικά τους παιδιά, των ειδικών κανόνων για την προστασία και ανέλιξή τους, της κομματικής αιμομιξίας άνθισαν και θέριεψαν. Βέβαιοι ότι καμιά τιμωρία δεν τους απειλεί. Κι αυτό δεν μπορεί να περάσει έτσι.
Δεν μπορεί ακόμα και το αδιανόητο εις βάρος παιδιών να γίνει ανατριχιαστική κανονικότητα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου