Η υπόθεση των Σεπολίων ανέδειξε πόσο φτωχή είναι η χώρα σε μέσα και θεσμούς προστασίας των θυμάτων, τα οποία κατά τα άλλα παροτρύνει να σπάσουν τη σιωπή

 Πολλαπλοί βιασμοί σε κοινή θέα | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)

Μπορεί το έγκλημα στα Σεπόλια να έγινε πίσω από κλειστές πόρτες και γι' αυτό -πολύ βολικά- να θεωρούμε πως απαλλάσσει την κοινωνία από τις ευθύνες της, ωστόσο ένα άλλο έγκλημα σε βάρος του 12χρονου κοριτσιού συντελείται αυτές τις μέρες σε κοινή θέα. Και γι' αυτό δεν υπάρχει κανένα άλλοθι, για κανέναν.

Η αποκάλυψη της φρίκης πυροδότησε τα χειρότερα αντανακλαστικά της δημοσιογραφίας και αποκάλυψε την τρομακτική ένδεια του κράτους σε μηχανισμούς προστασίας των θυμάτων σεξουαλικής βίας - ακόμα κι όταν αυτά είναι ανήλικα.

Το παιδί που κακοποιήθηκε από το δίκτυο παιδεραστών εξακολουθεί να κακοποιείται και κανένας θεσμός δεν το προστατεύει. 

Οχι μόνο δεν μεταφέρθηκε σε ένα ασφαλές και υγιές περιβάλλον ώστε να μπορέσει, με υποστήριξη, να επουλώσει τα πολλαπλά τραύματά του, αλλά επί μέρες το ίδιο, τα αδέλφια του και η οικογένειά του έμειναν χωρίς στήριξη.

Αντίθετα, τα κανάλια ανενόχλητα στρατοπέδευσαν έξω από το σπίτι του, στοιχεία της δικογραφίας γίνονται φέιγ βολάν, ενώ ανατριχιαστικές λεπτομέρειες -ακόμα και ανατομικές- βγαίνουν μέρα μεσημέρι στον τηλεοπτικό αέρα.

Εξίσου απροστάτευτα απέναντι στον κανιβαλισμό είναι και τα ανήλικα παιδιά του ενός εκ των δύο κατηγορουμένων, όπως θα είναι και τα παιδιά όλων όσοι εμπλέκονται στη ζοφερή αυτή υπόθεση όταν τα ονόματά τους δημοσιοποιηθούν.

Εξίσου ευάλωτα είναι όλα τα παιδιά που αυτές τις μέρες αποσβολωμένα και έντρομα παρακολουθούν όσα συμβαίνουν από τις τηλεοράσεις, χωρίς ένα δίκτυο υποστήριξης και επεξεργασίας των τραυματικών γεγονότων στο σχολείο και στο σπίτι.

Η υπόθεση των Σεπολίων ανέδειξε πόσο φτωχή είναι η χώρα σε μέσα και θεσμούς προστασίας των θυμάτων, τα οποία κατά τα άλλα παροτρύνει να σπάσουν τη σιωπή. Εδειξε επίσης την ένδεια σε μέτρα πρόληψης της σεξουαλικής βίας εναντίον των παιδιών - το περίφημο μάθημα της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία μας δεν έχει ενταχθεί εδώ και δεκαετίες.

Εδειξε κάτι ακόμα: ενώ υφίσταται η νομοθεσία για την προστασία των θυμάτων, δεν έχει βρεθεί ένας εισαγγελέας να την αξιοποιήσει. 

Ετσι, η οδύνη και το τραύμα ενός παιδιού γίνονται καύσιμο για την εκτόξευση της θεαματικότητας και βάζουν φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου οι «εισαγγελείς» του διαδικτύου δικάζουν άπαντες - μέχρι και το παιδί το ίδιο που, αν και θύμα, αντιμετωπίζεται ως θύτης.

Γι' αυτούς τους πολλαπλούς βιασμούς είμαστε όλοι υπόλογοι.