Η κόντρα «στον αέρα» του ΣΚΑΪ μεταξύ Τζανακόπουλου - Γεωργιάδη περί δημοκρατίας και δικτατορίας είχε ως αποτέλεσμα ο υπουργός Ανάπτυξης να εξηγεί την σχέση του με την Χούντα των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα.
«Δεν είχα ποτέ καμία σχέση με την Χούντα. Το 1972 γεννήθηκα. Ο πατέρας μου ήταν βασιλόφρων, φυλακή στην Χούντα», είπε ο κ. Γεωργιάδης ενώ στην κατηγορία του Δημήτρη Τζανακόπουλου περί αλληλογραφίας με τον δικτάτορα Στυλιανό Παττακό, απάντησε ότι μόνο είχε λάβει γραπτά του Παττακού αλλά δεν είχε γράψει ο ίδιος ποτέ. Μπορεί να έχει δίκιο ο κ. Γεωργιάδης;
Κι άλλοι ήταν μικροί στην Χούντα…
Υποστηρίζει ότι δεν είχε ποτέ σχέση με την Χούντα γιατί γεννήθηκε το 1972, δύο χρόνια δηλαδή πριν την πτώση της. Το επιχείρημα αυτό είναι αντικειμενικά αδύναμο, αφού πολλοί έχουν υπάρξει υμνητές της Χούντας χωρίς να έχουν υπάρξει στη ζωή ή έστω άνω των 16 ετών κατά τη διάρκειά της.
Τρανταχτό παράδειγμα ο επίσης υπουργός της κυβέρνησης, Μάκης Βορίδης, ο οποίος αν και γεννήθηκε το 1964, διετέλεσε πρόεδρος της Νεολαίας ΕΠΕΝ με το χρίσμα του δικτάτορα Παπαδόπουλου. Μάλιστα ο ίδιος ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει χαρακτηρίσει, απαντώντας σε χρήστη του twitter, τον κο. Βορίδη «χουντικό», ως χαρακτηρισμό λιγότερο κατακριτέο από το «ναζί».
Αν ο πατέρας του είχε όντως φυλακιστεί επί Χούντας, επίσης δεν αποδεικνύει πως ο ίδιος δεν υπήρξε υμνητής της. Δυστυχώς την περασμένη δεκαετία είδαμε ουκ ολίγα παιδιά κομμουνιστών να στοιχίζονται στις τάξεις της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Το ‘74 μια οικονομία… «κούκλα»
Τα χρόνια που έχτιζε το πολιτικό του προφίλ ο Άδωνις Γεωργιάδης, πουλώντας βιβλία σε μικρούς περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς, είχε πει τα εξής για την οικονομία της Ελλάδας στο τέλος της Χούντας:
«Το 1974, η χώρα μας εισήλθε στην εποχή που λέγεται «Μεταπολίτευση» με ένα πολύ μικρό εξωτερικό χρέος» και μίλησε για σταθερή ισοτιμία δραχμής - δολαρίου τότε. «Αντικατόπτριζε αυτή η ιστοτιμία τα πραγματικά δημοσιονομικά μεγέθη μίας χώρας της οποίας η οικονομία από το 1974 ήταν κούκλα. Το ‘74 η οικονομία μας ήταν σε μεγέθη ανάλογα της Δανίας σήμερα».
Το αφήγημα της «καλής οικονομικής διαχείρισης» από τους πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου είναι συχνό επιχείρημα υποστηρικτών της Χούντας. Σε μια περίοδο ραγδαίας οικονομικής ανάπτυξης σε όλο τον δυτικό κόσμο και ακολουθώντας το ρεύμα της «ανοικοδόμησης» μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, η Ελλάδα όντως από τα μέσα της δεκαετίας του ‘50 εμφάνισε βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών και των συνθηκών διαβίωσης μεγάλου μέρους του πληθυσμού της. Όμως αυτή η τάση συνεχίστηκε και μετά το 1974, ύστερα δηλαδή από την πτώση της Χούντας. Γιατί ο Άδωνις Γεωργιάδης τότε επέμεινε σε αυτή την χρονολογία ως ορόσημο;
«Δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός στο Πολυτεχνείο, ούτε ένας»
Σε άλλη τηλεοπτική του εμφάνιση εκείνα τα πρώτα χρόνια, ο νυν υπουργός είχε πει: «Πρέπει να σας πω, επειδή θέλω να είμαι ειλικρινής, και δημοσίως να το ξεκαθαρίσουμε γιατί δεν αντέχω τα παραμύθια, δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός στο Πολυτεχνείο, ούτε ένας». Πρόκειται για μία θέση που έχει επιστρατεύσει και η Χρυσή Αυγή.
Πολύ αργότερα, όντως ήδη ηγετικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Γεωργιάδης διευκρίνισε ότι νεκροί υπήρχαν στους δρόμους πέριξ του Πολυτεχνείου αλλά όχι μέσα στον ακαδημαϊκό χώρο, όχι ως αποτέλεσμα της εισόδου του τεθωρακισμένου στην πύλη. Η ιστορική έρευνα για την εξέγερση του Πολυτεχνείου έχει καταλήξει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δεκάδων νεκρών εκείνου του 24ώρου πυροβολήθηκαν ή χτυπήθηκαν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου, όμως ο λόγος της δολοφονίας τους προφανώς ήταν η ίδια η εξέγερση. Εμμέσως δηλαδή ο νυν υπουργός έχει παραδεχθεί ότι όσα έλεγε παλιότερα για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου συνιστούσαν παραποίηση της αλήθειας.
«Εγώ δεν έχω γράψει ποτέ στον Παττακό»
Ο κ. Τζανακόπουλος κατηγόρησε τον κο. Γεωργιάδη ότι υπήρξε «αλληλογράφος του Παττακού», αναφερόμενος σε μια αφιέρωση που είχε κάνει το 2005 ο πραξικοπηματίας Παττακός στον νυν υπουργό, αποκαλώντας τον «αξιότιμο φίλο». Η αφιέρωση μάλιστα είχε διαρρεύσει από την. Ο Άδωνις Γεωργιάδης απάντησε ότι δεν είχε υπάρξει κάποια ανταλλαγή επιστολών, συνεπώς δεν μπορεί να θεωρηθεί «αλληλογράφος».
Όμως όταν η συγκεκριμένη αφιέρωση είχε διαρρεύσει, το 2014 - στην εφημερίδα Εμπρός που μέχρι και το κλείσιμό της το 2019 αντανακλούσε τις θέσεις της Χρυσής Αυγής - ο κ. Γεωργιάδης δεν είχε κάνει κάποια δήλωση καταδίκης της δράσης του πραξικοπηματία Παττακού. Είχε αρκεστεί στην εξής δήλωση, στον Real FM: «Μου κάνει εντύπωση, που βρήκαν το βιβλίο αυτό και το έβαλαν, γιατί το έχω στην προσωπική μου βιβλιοθήκη. Δεύτερον, δεν καταλαβαίνω την κατηγορία. Αν εγώ γράψω σε ένα βιβλίο αφιέρωση στον κ. Τσίπρα, πάει να πει ότι εκείνος έχει πολιτικές σχέσεις μαζί μου; Μιλάμε για μια αφιέρωση προς εμένα. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η συζήτηση. Τα βιβλία του Στυλιανού Παττακού, έχουν εξαιρετικό ιστορικό ενδιαφέρον».
Υπενθυμίζεται ότι στις εκπομπές τηλεπωλήσεων που διατηρούσε, ο κ. Γεωργιάδης πουλούσε βιβλία με αντισημιτικό περιεχόμενο, μεταξύ των οποίων και βιβλία του πατέρα του υπουργού Υγείας και βασικού θεωρητικού της ελληνικής ακροδεξιάς, Κωνσταντίνου Πλεύρη. Για αυτές τους τις πράξεις έχει ζητήσει συγγνώμη από την κυβέρνηση του Ισραήλ και την εβραϊκή κοινότητα.
Τί καταλαβαίνει κανείς από τα παραπάνω; Ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης δεν υπήρξε απαραίτητα πρόσωπο με συγκεκριμένο ρόλο για το σύστημα της Χούντας, όπως συνέβη με τον Μάκη Βορίδη, ωστόσο τα χρόνια που προηγήθηκαν της υπουργοποίησής του φρόντιζε να αναπαράγει θέσεις που είναι δημοφιλείς ανάμεσα στους νοσταλγούς εκείνης της «μαύρης» για τη Δημοκρατία περιόδου.
Μάλιστα ακόμα και σήμερα, αυτοπροσδιοριζόμενος ως «συντηρητικός δεξιός», όχι μόνο αρνείται να δυσαρεστήσει το ακροδεξιό ακροατήριο αλλά υιοθετεί επιχειρήματα του χώρου αυτού, όπως η σύγκριση, όσον αφορά στην καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων, μεταξύ της Χούντας και της Σοβιετικής Ένωσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου