Ωστόσο, η κυβέρνησή μας δεν το βλέπει έτσι.
Δεν μπορεί ο πάσα ένας να έρχεται και να λέει ότι επί ημερών της χάσαμε καμιά πενηνταριά θέσεις μέσα σε δυόμισι χρόνια.
Και αποφάσισε να βάλει στη θέση τους αυτούς τους ανθέλληνες που θέλουν να μας κουνάνε και το δάχτυλο για το πώς θα λύνουμε εδώ τα δικά μας ζητήματα.
Σαν την άλλη, την Ολλανδή με το καπέλο, που ήρθε εδώ μπροστά στον Μητσοτάκη και χωρίς να σεβαστεί ότι ήταν φιλοξενούμενη, άρχιζε να λέει διάφορα για το πώς διαχειριζόμαστε τους μετανάστες.
Τα οποία παρεμπιπτόντως επιβεβαιώθηκαν με την παραίτηση του επικεφαλής της Frontex, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία - ή ίσως όχι και τόσο άλλη.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου αποφάσισε έτσι να υπερασπιστεί αντρίκια τη χαμένη τιμή της χώρας μας και να απαντήσει στα ίσα στους Δημοσιογράφους Χωρίς Σύνορα - τους οποίους μια μέρα πριν ο Μπάμπης Παπαδημητρίου είχε χαρακτηρίσει από τηλεοράσεως «κάτι παιδάκια».
Φυσικά, ως είθισται με τις αυταρχικές κυβερνήσεις που κατηγορούνται για αυταρχισμό, η απάντησή του ήταν απόδειξη του αυταρχισμού.
Εν προκειμένω, στην απάντηση του Οικονόμου το ύφος «δεν έχετε δικαίωμα να μας κατηγορείτε» ήταν ακριβώς ενδεικτικό της κυβερνητικής μανίας για χειραγώγηση της έρευνας και απαγόρευσης της κριτικής - δηλαδή όσα εντοπίζει η έρευνα.
Ο Οικονόμου πρώτα αμφισβητεί τη μέθοδο που ακολουθούν οι ΔΧΣ (ενδεχομένως σε δεύτερο χρόνο θα τους δώσει μια δική του για να ακολουθούν αυτοί) και έπειτα επιχειρεί να μετατρέψει, κατά τα κυβερνητικά ειωθότα, τους ερευνητές σε κατηγορούμενους, θέτοντας στην οργάνωση τέσσερα ερωτήματα τα οποία απαιτεί να του τα απαντήσουν «χωρίς αδικαιολόγητη καθυστέρηση».
Ο Οικονόμου ζητά μεταξύ άλλων να του δώσουν τα στοιχεία για την Ελλάδα από το… 2015, νομίζοντας πως πρόκειται για καμιά εξεταστική επιτροπή της Βουλής, αλλά και να του βεβαιώσουν ότι δεν μίλησαν με δημοσιογράφους «που ερευνώνται από την ελληνική Δικαιοσύνη».
Ζητάει, με λίγα λόγια, να διώκει η κυβέρνηση δημοσιογράφους (γιατί με κυβερνητική απόφαση και όχι με δικαστική παρέμβαση διώκονται), αλλά μετά αυτό να μην χρησιμοποιείται ως δείκτης ελευθερίας του Τύπου για να είναι «αντικειμενική η έρευνα».
Θα μπορούσαν βέβαια οι ΔΧΣ να στείλουν πίσω το ερωτηματολόγιο συμπληρωμένο.
Να ρωτάνε σε ποια άλλη χώρα δολοφονούνται δημοσιογράφοι χωρίς να υπάρχει καμία πρόοδος στην έρευνα της δολοφονίας,
σε ποια άλλη χώρα η κυβέρνηση μοιράζει με αδιαφανή τρόπο χρήματα στα ΜΜΕ και μετά αθωώνει τον εαυτό της
ή ακόμα σε ποια άλλη χώρα η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος αποτελείται από παρουσιαστές της τηλεόρασης και διευθυντές εφημερίδων κι αν αυτό είναι ή δεν είναι δείγμα χειραγώγησης της ενημέρωσης.
Αλλά οι διεθνείς οργανώσεις σπάνια το ρίχνουν στην πλάκα.
Απλώς καταθέτουν στοιχεία που συγκεντρώνουν με την έρευνά τους.
Μετά, από το «you have not been to Samos» στο «you have not been to eleftheria tou Τypou», ένα γραφείο δρόμος είναι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου