Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος τελείωσε το 1945. Η Δύση αποκαλεί τον Πούτιν τσάρο ή Στάλιν και τον κατηγορεί ότι επιδιώκει την ανασύσταση της ρωσικής αυτοκρατορίας.
Η Ρωσία έθεσε σε επιφυλακή τις πυρηνικές δυνάμεις της.
Ο εκπρόσωπος της γερμανικής καγκελαρίας είπε ότι η Γερμανία δεν έχει πυρηνικά, έχει όμως αεροπλάνα που μπορούν να μεταφέρουν πυρηνικά. Η συναρπαστικά επιπόλαιη αγγλική κυβέρνηση που έχει επικεφαλής ίσως τον χειρότερο πρωθυπουργό της πρόσφατης ιστορίας της είπε ότι δεν θα εμπλακεί στρατιωτικά στη σύρραξη, αλλά δεν θα ενοχληθεί αν Βρετανοί πολίτες πάνε να πολεμήσουν ως εθελοντές στην Ουκρανία.
Ο υπουργός Οικονομίας της Γαλλίας Μπρούνο Λεμέρ δήλωσε ότι «θα σας γονατίσουμε, θα προκαλέσουμε την κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας».
Ο αντιπρόεδρος του συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Ντ. Μεντβέντεφ απάντησε ότι «προσέξτε τα λόγια σας και μην ξεχνάτε ότι στην ανθρώπινη ιστορία οι οικονομικοί πόλεμοι πολύ συχνά μετατράπηκαν σε πραγματικούς».
Πολλοί αναλυτές, παρά τη σφοδρή αντίδρασή τους στην απόφαση της Ρωσίας να εισβάλει στην Ουκρανία, παρά την απέχθειά τους για το αυταρχικό καθεστώς που έχει στήσει ο Πούτιν, ασκούν κριτική στη Δύση γιατί έχασε την ευκαιρία με τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου να εντάξει τη Ρωσία στο ευρωπαϊκό σύστημα ασφαλείας και της συμπεριφέρθηκε όπως οι νικητές στην ηττημένη Γερμανία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η Γερμανία ακύρωσε στην πράξη την πολιτική του Βίλι Μπραντ και ανακοίνωσε πρόγραμμα εξοπλισμών-μαμούθ ύψους 100 δισ. ευρώ.
Νερό στον μύλο της εργαλειοποίησης της Ιστορίας έριξε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα:
«Για άλλη μια φορά, όπως πολλές άλλες στην Ιστορία, τα όπλα που προέρχονται από τη Γερμανία στρέφονται εναντίον Ρώσων στρατιωτών.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι διαβεβαιώσεις Σολτς για συμφιλίωση Γερμανίας και Ρωσίας ακούστηκαν ιδιαίτερα κυνικές.
Η Γερμανία καλεί τα φαντάσματα όχι ενός ψυχρού πολέμου, αλλά ενός “καυτού” πολέμου... Πυροδοτούνται πολλοί θλιβεροί συνειρμοί, που εύκολα μπορούν να δώσουν πάτημα σε νεοναζί και τρομοκράτες.
Η προμήθεια όπλων στους ιδεολογικούς κληρονόμους του συνεργού των ναζί, Στεπάν Μπαντέρα, μας κάνει, θέλοντας και μη, να διερωτηθούμε πόσο ολοκληρωμένη ήταν η διαδικασία αποναζιστικοποίησης στη Γερμανία μετά την ήττα στον Β′ Παγκόσμιο Πόλεμο;».
Τον γερμανικό κίνδυνο επισείει η Ρωσία.
Πράγματι η αποναζιστικοποίηση της Γερμανίας ήταν κολοβή.
Πολλά στελέχη των ναζί, μεγάλα και μεσαία, είτε έπεσαν στα μαλακά (μικρές ποινές) είτε βρήκαν καταφύγιο σε χώρες της Λατινικής Αμερικής, με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, σε κάποιες περιπτώσεις και του Βατικανού.
Ο μόνος κίνδυνος που αντιμετώπιζαν ήταν η επιμονή του Σιμόν Βίζενταλ να τους κυνηγήσει, να τους εντοπίσει και να τους οδηγήσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου για όσα αποτρόπαια είχαν διαπράξει.
Κορυφαίοι παράγοντες του ναζιστικού συστήματος συνέχισαν να κατέχουν πόστα εξουσίας στη Δυτική Γερμανία και χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από τις ΗΠΑ στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν συμπαγές μέτωπο εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης.
Η επιλεκτική ανάγνωση του παρελθόντος, οι βολικές ερμηνείες γεγονότων, η σκόπιμη δραματοποίηση περιστατικών, η αποσιώπηση των ενοχλητικών εκδοχών είναι μια πάγια τακτική των επιτιθεμένων.
Αυτό κάνει σήμερα η Ρωσία αν και υπήρξε θύμα τέτοιων πρακτικών σε άλλες εποχές.
Στοχοποιεί τη Γερμανία. Μπορεί ο κατά τον Ενγκελς πιο προικισμένος λαός της Ευρώπης να προχώρησε «ένα βήμα πιο πέρα από τον παραλογισμό, υποστηρίζοντας ενεργά την τυραννία» (Βίλχελμ Ράιχ «Γιατί επικράτησε ο Χίτλερ;» εκδόσεις Καστανιώτης σελ. 38), ωστόσο η σημερινή Γερμανία δεν έχει καμιά σχέση με τη Γερμανία του Μεσοπολέμου.
Είναι μια δημοκρατική και οικονομικά ισχυρή χώρα και κάθε άλλη προσέγγιση είτε γίνεται εκ του πονηρού για να δικαιολογήσει επιθετικά αναθεωρητικές κινήσεις, είτε έχει στόχο να ξυπνήσει εφιαλτικές μνήμες για να διχάσει τις κοινωνίες.
Φοβάμαι πως το βιβλίο της τρέλας έχει πολλές σελίδες ακόμη.
Ανάγωγα
Η ομάδα της Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο πρότεινε να περιληφθεί στο ψήφισμα για την Ουκρανία τροπολογία η οποία αναφερόταν σε κυρώσεις εις βάρος των Ρώσων ολιγαρχών και των κρυφών λογαριασμών τους σε φορολογικούς παραδείσους.
Η ευρωομάδα της Δεξιάς (και οι δικοί μας της Νέας Δημοκρατίας) την απέρριψε.
Γιατί;
Ως γνωστόν στους φορολογικούς παραδείσους παρκάρουν τα λεφτά τους και Δυτικοί πλούσιοι, ανάμεσά τους και Ελληνες.
Είναι τώρα η ώρα να αρχίσουμε να σκαλίζουμε τέτοια θέματα;
Μπορεί να πέσουμε πάνω σε γνωστές φυσιογνωμίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου