Το ζούμε κι αυτό.
Ενα άφωνο, άλαλο υπουργείο Πολιτισμού απέναντι σε μια πράξη βίας προς την τέχνη και τους ανθρώπους της, απέναντι σε μια πράξη τραμπουκισμού που εκτυλίχθηκε σε θεατρική σκηνή εν ώρα παράστασης, απέναντι σε μια πράξη βίας στην ίδια τη δημοκρατία.
Η στάση που επιλέγει να κρατήσει η ηγεσία της Μπουμπουλίνας είναι καταστροφική, ισοπεδωτική για την ελευθερία της έκφρασης και αποκαλύπτει τη βαθιά κρίση των προσώπων που την ασκούν.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού δεν αγαπάει τη σάτιρα, δεν αγαπάει τον Ζαραλίκο, ίσως να μην αγαπάει και τη σύγχρονη τέχνη συνολικά (εκτός από εξαιρέσεις) ή τουλάχιστον αυτό φαίνεται από την αμέτοχη στάση της.
Από τον θεσμικό ρόλο του και μόνο το υπουργείο Πολιτισμού οφείλει να υπερασπίζεται όλες τις μορφές τέχνης και τους καλλιτέχνες.
Η εισβολή της Σταμάτη και των μπράβων στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» προκάλεσε σάλο. Σύσσωμος ο καλλιτεχνικός χώρος, τα σωματεία και τα πρόσωπα υπερασπίστηκαν το δικαίωμα του καλλιτέχνη στην ελευθερία της έκφρασης.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, επίσης, καταδίκασαν τη βία των εισβολέων.
Ποιος δεν έβγαλε άχνα;
Ούτε για τα μάτια του κόσμου, που λέμε και στις γειτονιές μας.
Μα φυσικά το υπουργείο Πολιτισμού, που είναι καθ' ύλην αρμόδιο.
Η σιωπή του είναι ένοχη γιατί είναι επιλεκτική και η στάση της πολιτικής ηγεσίας είναι επικίνδυνη για την ίδια τη δημοκρατία, την τέχνη, τους πολίτες καθώς υποθάλπει συμπεριφορές που στοχοποιούν και υπονομεύουν το καλλιτεχνικό έργο και τους δημιουργούς.
Τελικά η υπουργός Πολιτισμού και ο υφυπουργός Σύγχρονου Πολιτισμού συμφωνούν με πράξεις που ασκούν λογοκρισία και επιχειρούν να φιμώσουν καλλιτέχνες;
Γιατί μέχρι σήμερα κρατούν αποστάσεις χωρίς να παίρνουν θέση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου