Πότε γίναμε τόσο σκατόψυχοι;
Συγχωρήστε την άκομψη έκφραση, αλλά δεν μπορώ να βρω άλλη που να αποδίδει την οσμή που αναδίδουν όσα γράφτηκαν, από επώνυμες φιλοκυβερνητικές γραφίδες αλλά και ανώνυμα σχόλια υποτιθέμενων πατριωτών, από τη μέρα που η Ολλανδή δημοσιογράφος Ινγκεμποργκ Μπέουχελ τόλμησε να απευθύνει «ευθεία ερώτηση» στον πρωθυπουργό προκαλώντας την οργή του.
Το πιο σύνηθες όσο και βλακώδες σχόλιο είναι ότι όποιος ξεσκεπάζει τα κακώς κείμενα (τι κακώς κείμενα, εδώ μιλάμε για εγκλήματα) των παράνομων επαναπροωθήσεων είναι πράκτορας του Ερντογάν.
Απάντηση δεν χρειάζεται καν αυτό το επιχείρημα· η λογική του θυμίζει το ανέκδοτο με τον αστυνόμο και το μπουζούκι.
Η επόμενη κατηγορία είναι ότι αν δεν δουλεύεις για την τουρκική προπαγάνδα, σίγουρα δουλεύεις για κάποια ΜΚΟ, που είναι περίπου το ίδιο, αφού οι οργανώσεις που ασχολούνται με το μεταναστευτικό βαφτίστηκαν ντε φάκτο φωλιές ανθελλήνων δουλεμπόρων.
Ενα άλλο εξίσου χυδαίο σχόλιο έχει να κάνει με την έμφυλη ταυτότητα όσων εκφράζουν απόψεις που δεν αρέσουν στον εθνικιστικό εσμό.
Αν είναι γυναίκες, όπως η Μπέουχελ ή πρόσφατα η Ναταλία Γερμανού, τότε σίγουρα διακατέχονται από ταπεινά κίνητρα, θέλουν να σπιτώσουν κάποιον μελαψό νεαρό μετανάστη και να επωφεληθούν, αλλιώς γιατί να νοιάζονται όταν πνίγονται άνθρωποι στη θάλασσα;
Η Κου Κλουξ Κλαν είχε κάτι αντίστοιχο για όσους υποστήριζαν τον αγώνα των Αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα.
ους έλεγε «nigger-lovers» και τους λίντσαρε.
Ομως ο οχετός αυτός δεν είναι τίποτα μπροστά στον γραβατωμένο οχετό δημοσιογράφων, που αποκαλούν την ξένη ανταποκρίτρια «ρόμπα», χαίρονται ότι δήθεν «την τάπωσε η πρωθυπουργάρα μας» και ισχυρίζονται ότι όσα έντυπα δεν αναπαράγουν τα ανακοινωθέντα του Μαξίμου χειραγωγούνται από το «διεθνές μεταναστευτικό λόμπι».
Το μόνο παρήγορο είναι ότι αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν θεωρούν συναδέλφους τους όσους εκθέτουν άβολες αλήθειες.
Πάλι καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου