Η κυβέρνηση Μητσοτάκη εξαρχής έδειξε τις διαθέσεις της ως προς την ενημέρωση όταν έβαλε το ΑΠΕ κάτω από τη σκέπη του Μαξίμου, αλλά και όταν με αφορμή τη διαφημιστική καμπάνια για την πανδημία μοίρασε χρήματα με αδιαφανή κριτήρια σε όσα μίντια επιθυμούσε αποκλείοντας άλλα χωρίς λόγο.
Εξαρχής ο Μητσοτάκης, δίνοντας προτεραιότητα στην επικοινωνία και όχι στην ουσία, έκρυψε την πολιτική του αδυναμία διαχείρισης και την προσωπική του υστέρηση πίσω από έναν στρατό συμβούλων δημοσιογράφων και επικοινωνιολόγων.
Ταυτόχρονα, δεν έκρυψε ότι απαιτούσε μια απόλυτα χειραγωγούμενη ενημέρωση.
Τα επικοινωνιακά λάθη του, άλλοτε σοβαρά, όπως η ποδηλατάδα στην Πάρνηθα εν μέσω σκληρής καραντίνας, άλλοτε διασκεδαστικά, όπως ο «εξωγήινος του Υμηττού» και ο «πολιτικός κρατούμενος από κούνια», ή ανήθικα, όπως οι προσβολές στον νεκρό πατέρα του Αλ. Τσίπρα, ή οι τερατολογίες, όπως πρόσφατα, που προσπάθησε να φορτώσει τα Μνημόνια στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον εκθέτουν και χρήζουν άμεσης επικοινωνιακής εξαφάνισης ή ξεπλύματος.
Αυτός ο πολιτικός ξεπεσμός δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ πρώτο θέμα σε εγχώρια μέσα. Ο μητσοτάκισμος έγινε πλέον συνώνυμο της χειραγώγησης και του ολοκληρωτικού ελέγχου κάθε είδησης και κριτικής φωνής.
Είναι πολύ αμφίβολο αν χωρίς τον επικοινωνιακό του στρατό και την υπεροπλία στα μίντια της χώρας θα μπορούσε να σταθεί ο Μητσοτάκης.
Αυτό το γνωρίζει και, όπως κάθε καθεστώς που σέβεται τον εαυτό του, ο μητσοτακισμός δεν έχει καμία δημοκρατική ευθιξία, καμία ανοχή στη δημοσιογραφική κριτική.
Οι δημοσιογράφοι του εξωτερικού -που δεν καταπίνουν τις ερωτήσεις- τον έχουν πάρει χαμπάρι. Θυμόμαστε όλοι τη δημοσιογράφο του BBC που τον είχε εκθέσει για την πρωτοφανή χαμηλή συμμετοχή γυναικών στην κυβέρνησή αλλά και την επίθεση που δέχθηκε η Ολλανδή δημοσιογράφος που τον ρώτησε για τις παράνομες επαναπροωθήσεις.
Ο πρωθυπουργός τρέμει τις μη ελεγχόμενες ερωτήσεις γιατί τρέμει την αλήθεια και την πραγματική δημοσιογραφία. Ο μητσοτακισμός του Μεγάρου Μαξίμου νομίζει ότι μπορεί να κρύψει μια σειρά ερωτήσεων (και πάλι) γυναίκας δημοσιογράφου από τη Washington Post για το άρθρο 191 και τη λογοκρισία που επιβάλλεται στα μίντια με αφορμή την πανδημία.
«Τι χρειάζεστε την επίθεση στα μίντια;» ήταν μία από τις ερωτήσεις που δεν απάντησε, αλλά πού να βρει απάντηση αν δεν την έχει πρώτα επεξεργαστεί το επιτελείο του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου