Για τον λόγο λοιπόν αυτό, θα προτείνω την απαλλαγή τους. Γιατί θεωρώ ότι ήταν μία ακραία πολιτική παρέμβαση μεν, αλλά πολιτική παρέμβαση.

 Η κ. Νικολάου, η ελευθερία έκφρασης και το γνωστό hashtag | ROSA.GR

Εισαγγελέας: Καλώς ή κακώς, υπάρχει μία πολιτική αναφορά, η οποία σε περιόδους έντασης μπορεί να οξύνεται και να υπερβαίνει κάποιο μέτρο. 

Το ζητούμενο είναι εάν αυτή η αναφορά ‒που ήταν ακραία, καθώς η λέξη δολοφόνος εμπεριέχει και την έννοια του δόλου, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα του θανάτου‒ σίγουρα δεν είναι ευχάριστη και σίγουρα ενοχλεί και δικαιολογημένα τον αποδέκτη της. 

Ωστόσο, είναι σύνηθες, καλώς ή κακώς, θα ήθελα και εγώ ειλικρινά έναν πιο ήπιο πολιτικό λόγο, όπως π.χ. αυτό που είπε ο μάρτυρας ότι οι ζωές των κρατουμένων μετράνε, όχι άλλοι θάνατοι στις φυλακές…, πάλι το ίδιο μήνυμα δίνεται (…).

Εκφράσεις που ακούγονται ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο, για να μην αναφερθώ και στο γνωστό χάσταγκ για το όνομα του πρωθυπουργού και κάποιο ρήμα το οποίο χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Θα ήταν ευχής έργο να είχαμε πιο ήπιο πολιτικό λόγο, αλλά είναι δυστυχώς μέσα στην ανοιχτή επικίνδυνη ζωή των έννομων αγαθών η ακραία πολιτική έκφραση.

 Ξέρω ότι δεν είχε σαν άμεσο και μοναδικό αποδεκτή την κυρία μάρτυρα, αλλά αφορούσε γενικά την αντεγκληματική πολιτική που ακολουθεί και εξέφρασε η συγκεκριμένη μάρτυρας εκείνη τη στιγμή. Για τον λόγο λοιπόν αυτό, θα προτείνω την απαλλαγή τους. 

Γιατί θεωρώ ότι ήταν μία ακραία πολιτική παρέμβαση μεν, αλλά πολιτική παρέμβαση. 

Πρόεδρος: Το δικαστήριο αθωώνει με το σκεπτικό που είπε η κυρία εισαγγελέας.

Και κάπως έτσι ολοκληρώθηκε η δίκη: με σαφή αποδοκιμασία του δικαστηρίου προς την επιλογή της κ. Σοφίας Νικολάου, γενικής γραμματέως αντεγκληματικής πολιτικής, να επιλέξει την ποινική αντιμετώπιση της ειρηνικής πολιτικής δράσης. Το σκεπτικό της κ. Εισαγγελέα δίνει ένα σαφές μήνυμα: προτιμάμε ήπιο πολιτικό διάλογο αλλά μεταξύ της οξείας ή επιθετικής πολιτικής κριτικής και της επιβολής σιωπητηρίου διά των διώξεων επιλέγουμε ανυποχώρητα την πρώτη.

Είχα καταθέσει ως μάρτυρας υπεράσπισης των δύο και χαίρομαι διπλά για την εξέλιξη. Θυμίζω: διώχθηκαν γιατί έριξαν τρικάκια έξω από το γραφείο της. Το δικαστήριο την κάλεσε να παρουσιαστεί και να εξηγήσει αυτοπροσώπως ποια ακριβώς απειλή ένιωσε από τα τρικάκια. Εκείνη προσήλθε με παντελώς δυσανάλογα πολυπρόσωπη για γενική γραμματέα προσωπική φρουρά η οποία σχεδόν κατέλαβε το δικαστήριο.

Εξήγησε γιατί τόσο πολύ αισθάνθηκε απειλημένη. Ευτυχώς δεν έπεισε. Και αποχώρησε. Πολύ ενοχλημένη σύμφωνα με περιγραφές. 

Η κατάθεση και τα τρικάκια

Στην κατάθεση στο δικαστήριο είχα πει ότι η δημόσια διαμαρτυρία είναι γραμμένη στην καρδιά της δημοκρατίας. Τρικάκια έριχναν, είπα, χαρτάκια μικρά, με συνθήματα. Ο ορισμός της ειρηνικής διαμαρτυρίας. Αυτό το συνταγματικό δικαίωμα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι σεβαστό. 

Θυμήθηκα εξάλλου πως μεγαλώσαμε με τρικάκια. Τρικάκια έριχναν η ΟΝΝΕΔ και το ΠΑΣΟΚ, τα συνδικάτα και το ΚΚΕ. Τρικάκια ιερείς και παραθρησκευτικές οργανώσεις για το θρήσκευμα στις ταυτότητες ή σήμερα για τα μέτρα κατά της πανδημίας στους ναούς. Τρικάκια οι μακεδονομάχοι και οι οπαδοί μιας ομάδας. 

Θα έπρεπε να διωχθούν; 

Είπα ακόμα ότι ειδικά σήμερα σε συνθήκες πανδημίας πρέπει να προστατευθεί το δικαίωμα στη δημόσια διαμαρτυρία ακόμα περισσότερο. Δεν το λέω εγώ, το είπε πρόσφατα το ευρωκοινοβούλιο.

Θυμήθηκα ακόμα πόσες προσωπικές ύβρεις και ακραίοι χαρακτηρισμοί ακούστηκαν όταν ετοιμάζαμε το νομοσχέδιο για το σύμφωνο συμβίωσης. 

Και προσωπικοί. 

Και με ονοματεπώνυμο. 

Με ρώτησε ο Πρόεδρος και διευκρίνισα, «έκφυλοι, αντίθρησκοι, πόρνοι και πολλά άλλα». Κανείς μας δεν διανοήθηκε να ισχυριστεί ότι απειλείται ή ακόμα περισσότερο να στραφεί δικαστικά εναντίον όποιων διαμαρτύρονταν. Ακόμα και ο ακραίος λόγος έχει θέση στην δημόσια κριτική. 

Με ρώτησε τότε ο πρόεδρος αν οι μαθητές μου με έχουν πει ποτέ τύραννο και τι θα έκανα σε αυτή την περίπτωση. Απάντησα ότι δεν μου έχουν πει κάτι τέτοιο κατά πρόσωπο. Πάντως το μόνο που δεν θα έκανα θα ήταν να στραφώ πειθαρχικά εναντίον τους. Μάλλον με συντριβή θα αναρωτιόμουν τι τους έκανε να με κρίνουν έτσι.