Και αφού είναι θέλημα Θεού να καιγόμαστε, να πνιγόμαστε και να μένουμε άστεγοι από τους σεισμούς, τι να το κάνουμε τελικά το επιτελικό τους κράτος; Αλλού θα πρέπει κι εμείς να απευθυνθούμε για βοήθεια και αρωγή στις δύσκολες στιγμές.
Εκτός κι αν είχε δίκιο τελικά ο Θανάσης ο Μαυρίδης όταν παρομοίαζε τον Κυριάκο Μητσοτάκη με Μωυσή μεταφέροντας το έργο της διακυβέρνησης της χώρας στη σφαίρα της μεταφυσικής.
Γιατί αν είναι έτσι, δεν έχουμε λόγο να ανησυχούμε για τίποτα.
Γιατί στα δύσκολα θα έχουμε τον Μωυσή του Μαξίμου. Τον δικό μας Μωυσή, που θα διαχωρίζει τα ύδατα στην Ποσειδώνος για να περνάνε τα λεωφορεία χωρίς να κινδυνεύουν να καταλήξουν στον Σαρωνικό οι επιβάτες.
Τον Μωυσή που θα ανοίγει τα βροχόνερα στις αυλές του σχολείου στη Νέα Φιλαδέλφεια για να μην βρεθούν οι μαθητές στον Ποδονίφτη.
Έναν τέτοιο Μωυσή χρειαζόμαστε όταν το επιτελικό κράτος σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Έναν Μωυσή που θα χτίζει σωστά τα σπίτια μετά τους σεισμούς και θα βρίσκει χορηγούς να φυτεύουν δέντρα στις καμένες πλαγιές των βουνών μας.
Έναν Μωυσή που θα καλύπτει τα κενά του επιτελικού του κράτους ώστε να ζούμε εμείς καλά κι αυτός καλύτερα.
Έναν τέτοιο Μωυσή μας έστειλε ο Θεός και κάποιοι δεν τον εκτιμούν. Ας πρόσεχαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου