Το “τεκμήριο αθωότητας” ως τεράστια κατάκτηση της δημοκρατίας ισχύει ευτυχώς στο νομικό μας σύστημα. Το τηλεοπτικό σύστημα πάλι έχει τους καταδικούς του κανόνες, νόμους και ηθική. Μπορεί π.χ. όχι απλά να... σέβεται το “τεκμήριο αθωότητας”, αλλά να προχωρά πολύ πιο πέρα εξυμνώντας τα ταλέντα και την “προσφορά” στο σωφρονιστικό σύστημα ενός υποδίκου, έγκλειστου στη φυλακή.
Μόνο που τότε καταπατά μία άλλη δημοκρατική υποχρέωση.
Αυτήν που λέει ότι η δίκη δεν έχει ακόμα γίνει κι όταν εξυμνείς σε πανελλήνιο τηλεοπτικό δίκτυο έναν κατηγορούμενο, παραβιάζεις την αντικειμενικότητα και ποδοπατάς τα όσα έχουν καταθέσει τα φερόμενα ως θύματα του.
Τέσσερα είναι αυτά στην υπόθεση Λιγνάδη:
τρεις που ήταν ανήλικοι όταν καταγγέλλουν πως βιάστηκαν από εκείνον κι ένας ενήλικος.
Υπάρχουν όμως κι άλλοι μάρτυρες που είναι επίσης φερόμενοι ως θύματά του-τα καταγγελλόμενα εγκλήματα εναντίον τους όμως έχουν παραγραφεί.
Στην σπουδή του να κάνει πρεμιέρα στη νέα σεζόν με μία μεγάλη τηλεοπτική επιτυχία ο Αντώνης Σρόιτερ έκανε ακριβώς αυτό.
Καταπάτησε τα δικαιώματα των φερομένων ως θυμάτων.
Πως αλλιώς αντιλαμβάνεται ο μέσος θεατής τα τόσα εξυμνητικά που ειπώθηκαν στην “Αυτοψία” του Σρόιτερ για την παράσταση για το 1821 που οργάνωσε ο Δημήτρης Λιγνάδης μέσα στις φυλακές της Τρίπολης;
Μέχρι ο διευθυντής του σωφρονιστικού καταστήματος έκανε δηλώσεις για το πόσο σημαντικό ήταν αυτό.
Ναι, αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται: εργαστήρια χειροτεχνίας, παραστάσεις και διαφορετικές καλλιτεχνικές δράσεις και εκδηλώσεις γίνονται χρόνια τώρα, ανακουφίζοντας τους φυλακισμένους και δίνοντάς τους μια διέξοδο.
Όμως ουδείς επαίνεσε τόσο τους δεκάδες εθελοντές που τα πραγματοποιούν, από το Εθνικό Θέατρο μέχρι την παιδική σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου και πολλούς άλλους λιγότερο γνωστούς φορείς.
Γιατί δεν έγινε ποτέ σ΄αυτά μια “Αυτοψία”;
Διότι δεν θα υπήρχε ενδεχομένως η προοπτική μιας συνέντευξης με τον Λιγνάδη ή τον Φιλιππίδη.
Ούτε η αφορμή μίας παράστασης για να εξυμνηθεί ο..αγώνας που έδωσε η Γ.Γ.Αντεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου για την πραγματοποίησή της.
Έχει δώσει άλλους αγώνες η κα Νικολάου για το σωφρονιστικό σύστημα;
Ναι, αλλά θεωρώ και φοβάμαι πως ήταν προς την αντίθετη κατεύθυνση και πάντως όχι του “εκπολιτισμού” του.
Όπως και να χει ελλείψει συνεντεύξεων ο κ.Σρόιτερ πέρασε τη μισή εκπομπή επαινώντας την πρωτοβουλία της παράστασης και την άλλη μισή παίρνοντας συνεντεύξεις από άλλους κρατουμένους, όχι υποδίκους αυτούς, στις φυλακές της Τρίπολης, τις φυλακές δηλαδή που κρατούνται όσοι έχουν διαπράξει ή κατηγορούνται για απεχθή σεξουαλικά αδικήματα.
Κάποιοι από τους κρατουμένους τον εμπιστεύτηκαν, κάποιοι άλλοι έκλαψαν.
Ο ίδιος άλλωστε είχε επιδιώξει αυτές τις εξομολογήσεις.
Πλην όμως στο στούντιο μετά, μας είπε ότι όταν διάβασε (εκ των υστέρων) για τι κατηγορούνται, την “κατανόηση” αντικατέστησε η “οργή” και η βεβαιότητα ότι “η κοινωνία δεν θα τους συγχωρέσει ποτέ”.
Θου Κύριε.
Φυσικά ακολούθησε χαμός στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
Και στα πρωινάδικα, όπου η Φαίη Σκορδά στάθηκε και πάλι στο ύψος της σοβαρότητας των γεγονότων- της το χρωστάμε να το αναφέρουμε αυτό.
Αλλά την ίδια στιγμή διάφοροι “φίλοι” και επώνυμοι στα social media πήραν κουράγιο και άρχισαν να κάνουν αμφίσημα ή και χυδαία σχόλια, περί “συναινετικού σεξ με ενηλίκους”.
Κι από την άλλη, δε λέω.
Ο κ Σρόιτερ έκανε την πρεμιέρα που εύχεται η πλειονότητα της τηλεόρασης: μακιαβελικά θορυβώδη.
Η αποστολή εξετελέσθη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου