Καλοί ο Σαμαράς και ο Πικραμμένος, αλλά δεν είναι δα κι ο Κούλογλου...

Λιγνάδης: Επιστολή από μηνυτή του προς τον αδελφό του, Γιάννη Λιγνάδη

 https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/ti-einai-telika-eidisi

Η διαπίστωση πως η ελληνική δημοσιογραφία έχει βυθιστεί στην απαξία και ο βαθμός αξιοπιστίας των ελληνικών «κεντρικών» -ή «συστημικών», αν προτιμάτε- ΜΜΕ είναι χαμηλότατος, είναι σχεδόν αυταπόδεικτη. 

Δεν υπάρχει έρευνα κοινής γνώμης απ’ αυτές που μετρούν ποιοτικά χαρακτηριστικά και τις τάσεις στην ελληνική κοινωνία, που να μην δείχνει ότι οι πολίτες δεν εμπιστεύονται τα ΜΜΕ –και δη τα τηλεοπτικά- για την ενημέρωσή τους.

Επίσης, από το ξέσπασμα της βαθιάς πόλωσης των μνημονιακών χρόνων ως και σήμερα, η φράση «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», συνοδεύει, δυστυχώς, όλο τον κλάδο –παρά το γεγονός ότι είναι εξαιρετικά άδικη και πως για μερικά προβεβλημένα «τηλεπαραθυράτα» «ξερά», καίγονται και τα χλωρά –δηλαδή η πλειονότητα σκληρά εργαζόμενων δημοσιογράφων, που είναι ανασφαλείς για το αν θα έχουν δουλειά την επόμενη μέρα. 

Σαν να μην έφτανε αυτό, η φράση που άκουγες παλιά «το είπε η τηλεόραση» ή, ακόμη καλύτερα, «μα, το έγραψε η εφημερίδα» δεν ακούγεται εδώ και πολλά χρόνια. Πλέον, δεν είναι «αξίωμα» πως κάτι ισχύει επειδή το είπαν ή το πρόβαλαν τα ΜΜΕ.

Όλα τούτα είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας και δεν χρειάζεται η επίκληση κάποιου ειδικού στοιχείου για να τεκμηριωθούν –δυστυχώς. Ωστόσο, αν σκεφτεί κανείς πώς προέβαλλαν τις τελευταίες 10 ημέρες τα ΜΜΕ –η συντριπτική πλειονότητά τους, τουλάχιστον- βασικές πολιτικές ειδήσεις, τότε θα διαπιστώσει πως δυστυχώς, η απαξίωση της ελληνικής δημοσιογραφίας συμβαίνει για πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Πάμε, λοιπόν: μετά την εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και γνωστός δημοσιογράφος, Στέλιος Κούλογλου, έγραψε όσα έγραψε περί «ισοπαλίας εκτός έδρας μεταξύ Τσίπρα-Μητσοτάκη» και περιέγραψε την πρότασή του πως ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορούσε να δημιουργήσει «γεγονός» αν άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο προοδευτικής κυβέρνησης με άλλον πρωθυπουργό. Αναμφίβολα, το διάβημα Κούλογλου έχει ειδησεογραφική αξία και δε θα μπορούσε παρά να προβληθεί, εξ ού και δημιουργήθηκε ο σάλος που όλοι ζήσαμε.

Μόνο που αμέσως μετά, φαίνεται ότι το δημοσιογραφικό κριτήριο κάποιων εξαντλήθηκε στις... δυσάρεστες για τον ΣΥΡΙΖΑ εξελίξεις. Όταν, όμως, αντίστοιχες εξελίξεις, με πολύ μεγαλύτερο βάρος και πολιτική σημασία, λαμβάνουν χώρα στην κυβέρνηση και το κυβερνών κόμμα, τότε είναι απλώς... Σάββατο. 

Ενώ, δηλαδή, για τον Κούλογλου –ευλόγως- γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις, καταναλώθηκαν πολλές ώρες τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού αέρα και τυπώθηκαν πηχυαίοι τίτλοι, στην περίπτωση της συνέντευξης του Αντώνη Σαμαρά το προηγούμενο Σάββατο στα «Νέα» ήταν απλώς... Σάββατο: 

κι αυτό παρά το γεγονός ότι μιλάμε για έναν πρώην πρωθυπουργό, κορυφαίο πολιτικό στέλεχος από το ’88 και επί σχεδόν 7 χρόνια πρόεδρο της ΝΔ, που διαφοροποιείται στα... πάντα από τη στρατηγική Μητσοτάκη: από τα ελληνοτουρκικά και τον ανασχηματισμό, ως τις Πρέσπες και το... εργοστάσιο λιγνίτη στην Πτολεμαΐδα! 

Αυτό για κάποιους χώρεσε μόνο ως «μονόστηλο», ενώ δεν βρέθηκαν ούτε τα μισά λεπτά ραδιοφωνικού και τηλεοπτικού χρόνου προκειμένου να περιγραφούν οι «ρουκέτες» του πρώην πρωθυπουργού σε βάρος του Μεγάρου Μαξίμου.