Η μάνα μου ενημερώνεται (που λέει ο λόγος) αποκλειστικά από την τηλεόραση

 https://www.zarpanews.gr/i-mana-moy-enimeronetai-poy-leei-o-logos-apokleistika-apo-tin-tileorasi/

Τον περασμένο Μάρτη η μάνα μου έκλαιγε ασταμάτητα καθώς στην οθόνη της παρέλαυνε όλη εκείνη η φρίκη του Μπέργκαμο, οι εξουθενωμένοι γιατροί, τα γονατισμένα νοσοκομεία, η διαλογή ασθενών, ο σπαραγμός των συγγενών, τα κομβόι φορτηγών με τα φέρετρα…

«Άγιο είχαμε με τον Μητσοτάκη που πήρε έγκαιρα μέτρα και δεν γίναμε Ιταλία» έλεγε και ξανάλεγε.

Εδώ και ένα μήνα η βόρεια Ελλάδα έχει γίνει Μπέργκαμο, η χώρα μετράει εκατό νεκρούς την ημέρα, η μάνα μου όμως δεν κλαίει.

Στεναχωριέται βέβαια αλλά κάπως αφηρημένα, αφού «η πανδημία είναι παγκόσμια», «η κυβέρνηση κάνει το καλύτερο δυνατό», «ακόμα και η πλούσια Ελβετία δεν τα βγάζει πέρα», και «στο Βέλγιο έχουν περισσότερους νεκρούς,». Τώρα που ο θάνατος είναι εδώ, οι νεκροί στην Ελλάδα δεν έχουν πρόσωπο, είναι απλώς στατιστική.

Δημιουργική στατιστική για την ακρίβεια, γνωστή διεθνώς ως Greek statistics. Δεν πρόκειται, για παράδειγμα, να προβληθεί ποτέ από κάποιο κανάλι ο πίνακας που δείχνει ότι η Ελλάδα εδώ και τρεις βδομάδες σπάει όλα τα ρεκόρ του πλανήτη σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμό.

Όσο η πανδημία θερίζει εγχώριες ζωές, η μάνα μου δεν έχει δει ούτε έναν από τους δικούς μας εξαντλημένους γιατρούς να καταγγέλλουν τα κυβερνητικά ψέματα και τις εγκληματικές ελλείψεις στα νοσοκομεία, δεν έχει ακούσει για θανάτους εκτός ΜΕΘ και επιθετικά εξιτήρια, δεν ξέρει τίποτε για διαχειριστικά μπάχαλα και σκόιλ ελικίκου και βεβαίως αγνοεί παντελώς ότι η χώρα έχει πατώσει σε όλους τους οικονομικούς δείκτες.

Γνωρίζει όμως να μου πει με ακρίβεια πώς θα εμβολιαστούμε στο μέλλον και πόσα τετραγωνικά έχει «η βίλα του Τσίπρα».

Με τη μάνα μου γεωγραφικά μας χωρίζει μόλις ένας όροφος. Πρακτικά όμως κατοικούμε σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Σε όλη τη χώρα παρατηρείται ανάλογο φαινόμενο. Το πώς προσλαμβάνει ο καθένας την πραγματικότητα όλο και λιγότερο έχει να κάνει με την… πραγματικότητα, και όλο περισσότερο καθορίζεται από το πόση τηλεοπτική (κυρίως, αλλά όχι μόνο) κυβερνητική προπαγάνδα καταναλώνει, σερβιρισμένη ως «ενημέρωση».

Διόγκωση, υποβάθμιση ή και ολική απόκρυψη ειδήσεων κατά το δοκούν, αδιάκοπο ξέπλυμα των κυβερνητικών ευθυνών, κατασκευή ανύπαρκτων «ειδήσεων» για αλλαγή ατζέντας, λογοκρισία της αντίθετης άποψης (όταν φτάνουν στο σημείο να λογοκρίνουν ακόμα και μια επώνυμη δημοσιογράφο όπως την Έλενα Ακρίτα, φανταστείτε τι γίνεται με τους υπόλοιπους…).

Με λίγα λόγια, το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης έχει πλήρως απαλλοτριωθεί από την κυβερνώσα πολιτική κάστα και έχει μετατραπεί στα χέρια της σε ένα όπλο συστηματικής προπαγάνδας και στρέβλωσης συνειδήσεων χωρίς ιστορικό προηγούμενο στη χώρα ως προς το εύρος και την ένταση.

Όχι, δεν έχουμε χούντα με την τεχνική έννοια του όρου. Δεν κυβερνάει ο στρατός, δεν φυλακίζονται οι αντιφρονούντες και η παρούσα κυβέρνηση έχει προκύψει μέσα από ελεύθερες εκλογές.

Στις κάλπες ωστόσο προσήλθαν εν πολλοίς χειραγωγημένοι πολίτες, οι οποίοι συνεχίζουν να ποτίζονται καθημερινά με τόνους ψεύδους και παραπληροφόρησης. Κι ένα καθεστώς όπου τα μίντια δεν λειτουργούν ως μέσα ενημέρωσης αλλά ως όργανα μαζικής πλύσης εγκεφάλων δεν μπορεί να αποκαλείται δημοκρατία.

Η πλησιέστερη έκφραση που έχω σκεφτεί για να ορίσω αυτό το ιδιότυπο καθεστώς που ζούμε είναι Μεταδημοκρατικός Μιντιακός Ολοκληρωτισμός.

Παραμένω ανοιχτή στις προτάσεις σας.

Γράφει η Ισαβέλλα Μπερτράν