Κάθε λέξη που γράφει στο χαρτί, κάθε ιδέα που διατυπώνει στον δημόσιο λόγο ο Μίκης Θεοδωράκης έχει ιδιαίτερο βάρος και μετράει διπλά. Το έχει κατακτήσει το προνόμιο αυτό και του το έχει ήδη αναγνωρίσει η Ιστορία.
Αν όμως συμφωνούμε πως οι λέξεις του Μίκη είναι πιο βαριές από των υπόλοιπων κοινών θνητών, τότε θα το κάνουμε για όλες του τις λέξεις.
Ολες, χωρίς εξαιρέσεις. Αν μετρούν τώρα διπλά τα συγχαρητήριά του στους δικαστές που στέλνουν στη φυλακή τη Χρυσή Αυγή, το ίδιο βαριά μέτρησε και το ξέπλυμα που της έκανε από το βήμα του συλλαλητηρίου για τη Μακεδονία.
Και εκείνες οι λέξεις μέτρησαν βαριά για την κοινωνία.
Οταν μιλούσε για «αριστερόστροφο φασισμό», όταν έλεγε για τους χρυσαυγίτες που «αγαπούν την πατρίδα αλλά με τρόπο εριστικό».
Και εκείνες οι λέξεις μέτρησαν διπλά. Αλλά κι αυτές που δεν είπε, ως όφειλε, όταν ο Κασιδιάρης ανασκοπούσε τη ζωή του όπως τον βόλευε, όταν τον χειροκροτούσαν κάτω από την εξέδρα ο Μιχαλολιάκος με την παρέα του.
Το μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη δεν αμφισβητείται.
Ο Μίκης είναι ουρανομήκης. Είναι όμως πια αιχμάλωτος του μεγέθους του και οφείλει με κάθε ευκαιρία να το συντηρεί και να το επιβεβαιώνει.
Ο Μίκης πλέον παίρνει φως από την κοινωνία αντί να της δίνει το δικό του.
Σήμερα χιλιάδες άνθρωποι πανηγυρίζουν για την καταδίκη των χρυσαυγιτών.
Και είναι μαζί τους.
Χθες χιλιάδες άνθρωποι, μαζί και οι χρυσαυγίτες, τον χειροκροτούσαν.
Και ήταν μαζί τους.
Αρκεί το πλήθος να είναι μεγάλο, για να συντηρεί το έτσι κι αλλιώς αδιαμφισβήτητο μεγαλείο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου