Ο Αδωνις και οι δημοσιογράφοι της τηλοψίας [μας] Γιώργος Σταματόπουλος

Δεν έχει σταματημό, είναι να απορεί κανείς, ο ξεπεσμός των δημοσιογράφων της τηλοψίας [εντάξει, όχι ακριβώς όλων]. 

Στην προσπάθειά τους να μη χάσουν το «σημείο» που τους προσφέρει «αναγνώριση» και τα σχετικά ωφελιμιστικά συμπαρομαρτούντα, αναγκάζονται να υπακούουν στις βουλές αυτών που ασκούν την εκτελεστική εξουσία, χωρίς καν να προβληματίζονται για το κακό που διαχέουν στην ελληνική κοινωνία, για τον εξευτελισμό του δημοσιογραφικού λειτουργήματος [λειτουργήματος!].

Εβλεπα τον Αδωνι Γεωργιάδη, φιλοξενούμενο σε πρωινή εκπομπή – ως συνήθως έλεγε τα δικά του: 

Αυτοί που ήσαν στην πορεία των μαθητών και πέταγαν μολότοφ και δυναμίτες ανήκαν στον αντιεξουσιαστικό και αναρχικό χώρο· οι μαθητές που κάνουν καταλήψεις δεν είναι ακριβώς μαθητές αλλά κακομαθημένα παλιόπαιδα· 

οι μαθητές πρέπει να μάθουν να τηρούν τους νόμους και να μην είναι παραβατικοί, διότι δεν θα μάθουν γράμματα και θα υποφέρουν στη ζωή τους – τέτοια ιλαρά και φαιδρά, άκρως αντιδημοκρατικά. 

Τι να περιμένει κανείς από παλαιοδεξιούς;

Τον διακόπτει προς στιγμή είς των εκπομπαρχών, ενημερώνοντάς τον ότι στην τηλεφωνική γραμμή είναι μία εκπρόσωπος του συντονιστικού των καταληψιών μαθητών, να πει τη δική τους γνώμη, να διευκρινίσει τι ζητάνε ακριβώς από την παρούσα κυβέρνηση. 

Ταύρος ο υπουργός. 

«Δεν θα καθίσω να συνομιλήσω με αυτά τα παλιόπαιδα. Ηρθα εδώ να σας πω σπουδαία πράγματα, για τα επιτεύγματα του υπουργείου μου.

Εάν με συνδέσετε με αυτά (σ.σ.: τα παλιόπαιδα) θα αποχωρήσω από την εκπομπή». 

Και, ω, του θαύματος ο εκπομπάρχης, υποτονθορύζων και υποτονικός και αμήχανος υπακούει στην απαίτηση (;!) του υπουργού και αφήνει μετέωρη την εκπρόσωπο των μαθητών – της αφαιρεί τον λόγο. 

Συνεχίζει, λοιπόν, αποφασιστικός και χαιρέκακος [πώς αλλιώς, αφού έχει επιβάλει την «τάξη»;] ο υπουργός να αναλύει πόσο υπερήφανος είναι που το υπουργείο του κατόρθωσε να απορροφήσει σημαντικά κοινοτικά κονδύλια, κάτι σαν πρώτη φορά στα χρονικά -τόση χθαμαλότης...

Σημειωτέον ότι στα τηλεοπτικά παράθυρα βρίσκονταν και άλλοι τρεις δημοσιογράφοι, που κατά τα άλλα έχουν άποψη επί παντός του επιστητού. 

Κιχ, μπροστά στην αυθαιρεσία του υπουργού [τους;]. 

Ασε που, ενώ ο κύριος υπουργός ψευδόταν ασύστολα [για μάσκες, προσλήψεις στα σχολεία κ.ά.], κούναγαν απλώς το κεφάλι τους. 

Είπε λοιπόν ο Αδωνις τα ναρκισσσιστικά του και ο εκπομπάρχης μάς κάλεσε να πάμε σε ένα διάλειμμα. 

Ωραία. 

Επανήλθε η εικόνα έπειτα από μερικά λεπτά.

Περιμέναμε λοιπόν κάτι να μας πει για την εκπρόσωπο των μαθητών, που εξαφανίστηκε, διάβολε να ζητήσει συγγνώμη για τον αποκλεισμό της από τη συμμετοχή στην εκπομπή.

 Α, μπα. 

Λέξη. 

Μιλάμε για πλήρη περιφρόνηση προς τους μαθητές και τις διεκδικήσεις τους. 

Υποτίθεται η δημοσιογραφία γεννήθηκε για να ελέγχει την εξουσία – και να πού κατάντησε: να γίνει πειθήνιο όργανο της εξουσίας· αντί να υπερασπίζεται τους πολίτες, [εξ]υπηρετεί τους κυβερνώντες.

 Τι να πει κανείς...

https://www.efsyn.gr/stiles/yposimeioseis/262643_o-adonis-kai-oi-dimosiografoi-tis-tilopsias-mas