Βασικά πράγματα. Ο Μητσοτάκης είχε πιστωθεί την καραντίνα ευχαριστώντας μας που τον εμπιστευτήκαμε.
Γίνανε διάφορα αίσχη βέβαια τότε. Η ενοικίαση ΜΕΘ σε διπλάσια τιμή από το προβλεπόμενο, η Κοινή Υπουργική Απόφαση που αθώωνε τους τραπεζίτες.
Τα μυστικά κονδύλια στο Μεταναστευτικής Πολιτικής, το νομοσχέδιο Χατζηδάκη, οι απευθείας αναθέσεις.
Και πιο πολύ απ’ όλα, τα σκόιλ ελικικού και η λίστα Πέτσα.
Αλλά, επειδή κάποια στιγμή καταφέραμε με το λοκντάουν να μηδενίσουμε τα κρούσματα και να μην έχουμε διασωληνωμένους στις ΜΕΘ, ο Μητσοτάκης βγήκε να το πιστωθεί και να μας ευχαριστήσει που τον εμπιστευτήκαμε.
Μετά ήρθε το άνοιγμα στον τουρισμό.
Πρώτο θέμα ήταν η άρνησή τους να επιδοτήσουν τον εσωτερικό τουρισμό για να ελέγξουν τη μετάδοση και να στηρίξουν λίγο την οικονομία.
Αλλά όχι. Αυτά είναι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και λεφτόδεντρο.
Σωστά. Ενώ για τη λίστα Πέτσα και για τις πλατφόρμες δεν ήταν λεφτόδεντρο, υπήρχαν τα λεφτά.
Ή για τις φοροαπαλλαγές των τραπεζιτικών στελεχών, που πέρασαν πρόσφατα στο οικονομικό νομοσχέδιο.
Δεύτερο θέμα ήταν όλο αυτό το τουρλουμπούκι με τις πύλες εισόδου. Άνοιγε ο Προμαχώνας, έκλεινε ο Προμαχώνας. Άλλα μέτρα από το πρωί μέχρι τις 10 το βράδυ, άλλα μέτρα από το βράδυ μέχρι το πρωί.
Απαγορευόταν σε κατοίκους συγκεκριμένων χωρών να έρθουν στην Ελλάδα, επιτρεπόταν όμως να έρθουν μέσω τρίτων χωρών.
Στους Σουηδούς απαγορευόταν να έρθουν στο «Ελ. Βενιζέλος», επιτρεπόταν όμως να πάνε με τσάρτερ στη Ρόδο, διότι έτσι γούσταραν οι ξενοδόχοι και οι τουρ οπερέιτορς.
Από την Ιταλία απαγορεύαμε, αλλά το επέτρεψε ο Δένδιας μόλις υπογράψαμε τη συμφωνία με την ΑΟΖ. Εντάξει, λογικό.
Και οι προϋποθέσεις εισόδου, εντελώς ρευστές και ακαθόριστες. Μόνο με δειγματοληπτικά τεστ.
Τρίτο θέμα: η επιβολή κανόνων. Ήταν ξεκάθαρο ότι κάποιες μορφές διασκέδασης έπρεπε να ελεγχθούν άμεσα: κλαμπ, συναυλίες και ιδιωτικά πάρτι.
Αλλά αυτά συνδέονται με ισχυρότατα τοπικά συμφέροντα και τα ισχυρότατα τοπικά συμφέροντα δεν μπαίνουν σε κανόνες γιατί έχουν πολύ γερό «δόντι». Κι έτσι έκαναν για εβδομάδες τα στραβά μάτια.
Το χειρότερο: ακριβώς επειδή δεν ήθελαν να επιβάλουν μέτρα στους επικίνδυνους, τελικά τους έκλεισαν όλους. Αυτό έγινε στον Πόρο, στην Πάρο και την Αντίπαρο.
Ο άλλος δηλαδή που τηρούσε τις αποστάσεις και τα μέτρα, μήπως και καταφέρει να πιάσει κανέναν πελάτη, την πλήρωσε μαζί μ’ αυτόν που έγραφε τα μέτρα στα παλιά του τα παπούτσια.
Τέταρτο θέμα: αύξησαν την πληρότητα στα πλοία στο 80%. Που δεν είναι 80%, είναι 120%, αλλά ποιος να το ελέγξει και πώς.
Αφού είχαν «δόντι» να ανεβάσουν την πληρότητα, προφανώς έχουν «δόντι» να αποφύγουν και τους ελέγχους.
Είπαν όμως ότι πρέπει ο κόσμος να φοράει μάσκες και στο κατάστρωμα. Που θα είναι ο ένας πάνω στον άλλο.
Και τώρα δείτε τι έγινε: είχαν αρρωστήσει οι άλλοι στο νησί, το έσκασαν και πήραν το πλοίο με την 85% πληρότητα να πάνε στην Αθήνα. Εξαιρετικά.
Και βάλε και πόσοι άλλοι το έκαναν και δεν τους πιάσανε. Ή που μπορεί να μην το ήξεραν καν.
Πέμπτο θέμα: δεν έκαναν τίποτα για τη δημόσια Υγεία. Και δείτε τι γίνεται τώρα.
Υποτίθεται ότι οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό που γυρνούσαν από άδεια έπρεπε να κάνουν τεστ πριν επιστρέψουν στη δουλειά τους.
Αλλά τεστ δεν υπάρχουν και τα δημόσια νοσοκομεία τα δίνουν σε ιδιωτικά αντιδραστήρια και όλο αυτό είναι τεχνικά δύσκολο να γίνει και επιπλέον δεν περισσεύει προσωπικό.
Κι έτσι επιστρέφουν στη δουλειά τους όπως ήρθαν από τις διακοπές. Με αποτέλεσμα να υπάρχει κίνδυνος διασποράς του ιού στα δημόσια νοσοκομεία.
Αποδεικνύεται ότι δεν πήραν ποτέ πρόσθετο προσωπικό. Και τα νοσοκομεία κρέμονται από μια κλωστή.
Και τα τεστ γίνονται μόνο σε ιδιώτες. Και κοστίζουν τρία κατοστάρικα. Κάποιοι βγάζουν πολλά λεφτά από την πανδημία.
Κι έτσι έχουμε φτάσει στα 250 κρούσματα τη μέρα κι ακόμα δεν τα έχουμε δει τα χειρότερα.
Το χειρότερο είναι ότι όλη αυτή η προσπάθεια να κρατήσουμε την καραντίνα, με τεράστια οικονομική καταστροφή, πήγε χαμένη.
Υπάρχουν δύο σοβαρά προβλήματα στο επιτελικό κράτος.
Το ένα είναι ότι τα πρόσωπα είναι εμφανώς υπερτιμημένα. Ο Θεοχάρης, που λέει τη μία ανοησία πάνω στην άλλη για παράδειγμα. Ή ο Κικίλιας, που ήταν και ο δημοφιλέστερος υπουργός.
Το δεύτερο είναι ότι όπου το σχέδιο του επιτελικού κράτους ακουμπάει σε οικονομικά συμφέροντα ανοίγει κάτι τρύπες να. Κι από εκεί μπάζει.
Κι έτσι βρήκαμε άλλο: όταν κερδίζουμε, οφείλεται στον Μητσοτάκη. Όταν χάνουμε, φταίνε οι νέοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου