Άρχισε να το κάνει επιμελώς και ο δήμαρχος Αθηναίων Κ. Μπακογιάννης. Ο «μεγάλος περίπατος» της Αθήνας είναι ένα παράδειγμα. Παρουσιάστηκε σαν μία από τις μεγαλύτερες αστικές παρεμβάσεις που έγιναν ποτέ στην πρωτεύουσα, σαν «μαγεία», σαν έργο που θα αλλάξει το κέντρο της Αθήνας...
Και τώρα, που σιγά - σιγά εμφανίζεται το έργο στους δρόμους, τα ερωτήματα, οι απορίες και οι "τρύπες" του σχεδιασμού μεγαλώνουν. Μαζί λιώνει και το "μεγαλείο" του σχεδίου στην άσφαλτο της Πανεπιστημίου...
Ας δούμε ορισμένα ερωτήματα που διατυπώνονται: Σε ποια στρατηγική εντάσσεται το έργο και ποιον σχεδιασμό υπηρετεί; Μπορεί μία κεντρική παρέμβαση, όπως παρουσιάστηκε, να στηρίζεται μόνο σε ένα σχέδιο κυκλοφοριακής λογικής; Πώς μπορεί να στηριχθεί όταν δεν υπάρχει, απ’ όσα έγιναν γνωστά, καμιά μέριμνα για την αναβάθμιση των μέσων μαζικής μεταφοράς; Αρκεί να πούμε "μακριά το Ι.Χ. από το ιστορικό κέντρο" και θα πετύχουμε την καλύτερη λειτουργία των ΜΜΜ; Ή θα έχουμε "παράδεισο" στο κέντρο και "κόλαση" γύρω από τον δακτύλιο του ιστορικού κέντρου; Πώς μπορεί μια κεντρική οδική αρτηρία να λειτουργεί και ως ο κεντρικός πεζόδρομος της πόλης;
Θα είναι ευχαριστημένοι οι εμπνευστές του έργου αν π.χ. στην ντάλα του καλοκαιριού κάνουν βόλτα στην Πανεπιστημίου συνταξιούχοι και επισκέπτες της πόλης καταϊδρωμένοι, χωρίς σκιά ή ένα δέντρο να ξαποστάσουν; Πόσοι θα το αντέξουμε αυτό το μαρτύριο; Πώς θα νιώθουν αν ποδηλατοδρομούν κάτοικοι και επισκέπτες έχοντας στο πλάι τους ζαρντινιέρες και δίπλα τους σε τρεις λωρίδες στριμωγμένα αυτοκίνητα με καπνούς και καυσαέρια; Φανταστείτε το αυτό με βροχή ή και κρύο τον χειμώνα. Και ποιο ιστορικό κέντρο θα βλέπουν οι περιπατητές; Τα κτήρια που εγκατέλειψαν; Τα αυτοκίνητα που θα είναι μποτιλιαρισμένα; Τους καθαρούς δρόμους;
Περπατώντας λίγο έξω από το "τείχος" του “μεγάλου περιπάτου” τι θα αντικρίσουν στις γειτονιές γύρω από την Ομόνοια, το Μεταξουργείο, τη Βικτώρια και αλλού. Αυτός λοιπόν θα είναι "ο πιο όμορφος περίπατος της Ευρώπης"; Αυτό θα σε κάνει "να ζεις την πόλη και όχι απλά να ζεις στην πόλη";
Η ανάδειξη όμως του ιστορικού κέντρου της Αθήνας δεν ξεκίνησε τώρα. Έγιναν και στο παρελθόν αρκετά, όχι όμως όλα όσα θα έπρεπε. Υπήρξαν και περίοδοι αδράνειας. Οι προθέσεις είναι πάντα καλές, αλλά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αυτό αρχίζει να φαίνεται σταδιακά και τώρα στην Αθήνα. Τα ερωτήματα ισχύουν. Και εκείνο που προσθέτει ερωτήματα είναι η πολιτική συμπεριφορά του κ. Μπακογιάννη, το "μοντέλο διοίκησης" στον δήμο. Κάποιοι θα το χαρακτήριζαν "πριγκιπικό". Μέχρι τώρα πάντως απαντήσεις σε βασικά ερωτήματα δεν δόθηκαν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου