Κώστας Βαξεβάνης
Η ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ζάππειο, στη φιέστα για να δικαιολογηθούν τα 32 εκατομμύρια για διαφημιστική δαπάνη για τον τουρισμό με απευθείας ανάθεση, δεν διέφερε από άλλες ομιλίες του.
Ήταν η μοναδική όμως που συγκέντρωνε τόσα στοιχεία που δίνουν το επικοινωνιακό στίγμα Μητσοτάκη.
Το στίγμα αυτό δεν είναι άλλο από την προσπάθεια του Μητσοτάκη και των λογογράφων του, να περιγράφουν με κοινοτοπίες και απολιτίκ αναφορές, καταστάσεις που απαιτούν πολιτικές περιγραφές και δεσμεύσεις.
Ο πρωθυπουργός έχει αντιγράψει τη παλιά μανιέρα του Σταύρου Θεοδωράκη, όπου γλυκανάλατες γενικότητες και ωραιοποιημένα λεκτικά κλισέ, αντικαθιστούν τον πολιτικό λόγο. Όσο πιο μεγάλο είναι το πρόβλημα, τόσο πιο πολύ βρίσκει καταφυγή σε ένα είδος ποιητικόπληκτης μπουρδολογίας που μερικές φορές αγγίζει το βερμπαλισμό. Αντιγράφω από την ομιλία Μητσοτάκη:
“Οι επισκέπτες μας φέτος θα έρθουν σε μία Ελλάδα που θα είναι ίδια αλλά ταυτόχρονα διαφορετική”.
Και λίγο πιο κάτω:
“Θέλουμε να μεταδώσουμε στο εξωτερικό την εικόνα μιας χώρας που μπορεί να συνδυάζει τη λογική με το συναίσθημα. Αυτές οι καλοκαιρινές διακοπές, που ίσως όλος ο κόσμος τις έχει ανάγκη περισσότερο παρά ποτέ, είναι και μια ευκαιρία να εκτιμήσουμε περισσότερο την έννοια της ελευθερίας, καθώς ήμασταν περιορισμένοι για εβδομάδες”.
Η λογοτεχνικόμορφη ασάφεια συνεχίζεται:
“Παρουσιάζουμε την Ελλάδα ως ένα προορισμό που κάποιος μπορεί να αρχίσει να βλέπει μέσα από μια διαφορετική ματιά”.
Προσέξτε.
Ο πρωθυπουργός είναι στο βήμα και μιλάει για το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, την ισοπέδωση της τουριστικής βιομηχανίας.
Τα προβλήματα είναι αναρίθμητα, οι λύσεις πρέπει να είναι συγκεκριμένες και αφού έχουμε πληρώσει 32 εκατομμύρια με ανάθεση σε ημέτερους, σκηνοθετεί την πολιτική σεκάνς του “Κορίτσια στον ήλιο”.
Τι λέει για την ουσία του προβλήματος ο Μητσοτάκης; "Θα κάνουμε ο,τι μπορούμε".
Όταν πριν από καιρό είχε ρωτηθεί για το τι θα κάνει για τα εθνικά θέματα είχε απαντήσει σε ίδιο στυλ , πως θα κάνει ο,τι χρειάζεται για να μη χρειαστεί να κάνει ο,τι χρειάζεται.
Σαφής και με στόχους.
Δεν πρόκειται για ροπή των λογογράφων του στην συγγραφή αποτυχημένων εκθέσων Γυμνασίου. Είναι συνειδητή απόφαση.
Κατ' αρχήν ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να στηρίξει άλλο πολιτικό λόγο πέρα από αυτόν που περιγράφει ένα μπρουτάλ νεοφιλελευθερισμό με απολύσεις, ιδιωτικοποιήσεις και τιμωρία. Καλό είναι αυτός ο πολιτικός λόγος να απουσιάζει.
Παράγεται λοιπόν συστηματικά μια υπερκομματική σαλάτα, χωρίς αιχμές, για να μπορεί να χωρέσει τους πάντες και να μην προκαλεί προβληματισμούς.
Τον καιρό της οικονομικής κρίσης, όταν ο κόσμος πήδαγε από τα μπαλκόνια, ο Σταύρος Θεοδωράκης, μίλαγε γενικώς για την Ελλάδα που πρέπει να ανακαλύψουμε και τις καλές ντομάτες που πρέπει να φυτέψουμε, ενώ στα κείμενά του έγραφε νοσταλγικά για το ζεστό ψωμί που έκοβε στα δύο και το περιέχυνε με λάδι.
Δεν υπήρχαν ούτε αιτίες προβλημάτων, ούτε πολιτικές προτάσεις. Υπήρχε μια ιδεατή Ελλάδα που λες και έπαιζε στον κινηματογράφο ως κομπάρσος πάντα του μεγάλου πρωταγωνιστή Θεοδωράκη.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει αντιγράψει χρόνια μετά, την επικοινωνιακή συνταγή του φίλου του Σταύρου Θεοδωράκη. Δεν ξύνει πληγές και κυρίως αυτές που ανοίγει ο ίδιος.
Μιλά γενικώς για την Ελλάδα, την προκοπή, το φιλότιμο, τις ανάγκες όλων, αλλά απαλλάσσει τα ονειρικά του σχήματα από το φορτίο της φονικής πολιτικής του.
Όλα υπάρχουν και κινούνται σε ένα σύμπαν στο οποίο πρέπει να ομολογήσουμε πίστη στην καλή διάθεση και την απολίτικη ανοησία.
Το επόμενο βήμα, θα είναι η ενοχοποίηση όλων όσων δεν θα ευθυγραμμιστούν με τον ροζ κόσμο των ομιλιών του, θέτοντας ερωτήματα και μαύρα προβλήματα.
Θα γεννηθούν ξανά τεμπέληδες, πολίτες που καταναλώνουν περισσότερα από όσα παράγουν και ένοχοι.
Οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου προσπαθούν να κατασκευάσουν έναν τύπο που μιλά με ικανοποιητική ρηχότητα, οδηγώντας τις μάζες στην ψευδοσοφία του αυταπόδεικτου.
Που λέει χωρίς αναστολές , όσα θέλει να ακούσει όποιος δεν μπει στον κόπο να ψάξει λίγο παραπάνω. Όποιος για παράδειγμα βλέπει την εκδήλωση για τον τουρισμό αλλά όχι τα 32 εκατομμύρια της απευθείας ανάθεσης.
Η τακτική αυτή είναι και αποτελεσματική και ταιριάζει στην προβληματική πολιτική δόμηση του Μητσοτάκη.
Έχει όμως ένα μειονέκτημα.
Ημερομηνία λήξης.
Ρωτήστε και τον Σταύρο Θεοδωράκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου