Θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία, ασήμαντη αλλά διαφωτιστική.
Όταν έφυγα από την εφημερίδα, πριν τριάμισι χρόνια, είχα μια συνάντηση με πολιτικό πρόσωπο της τότε αντιπολίτευσης, της Νέας Δημοκρατίας. Δεν ζήτησα τη συνάντηση, μού τη ζήτησαν και τούτο έχει σημασία.
Διερευνήσαμε την προοπτική να ασχοληθώ επαγγελματικά με το κόμμα. Μέλος δεν ήμουν, φιλικά προσκείμενη δεν ήμουν αλλά μπορούσα, μου είπαν, να προσφέρω.
Κάποια στιγμή, μετά από συσκέψεις και προτάσεις, έθεσα ζήτημα μισθού. Αστείο. «Όταν θα έρθουμε στα πράγματα, θα τα κανονίσουμε». «Όταν έρθετε στα πράγματα, θα διορίσετε τα ανίψια σας» είπα κοιτάζοντας στα μάτια το πολιτικό πρόσωπο.
Ανέφερα το περιστατικό σε γόνο του κόμματος. Δεν έχει σημασία το όνομα, αν και όλοι το ξέρετε. «Στη Νέα Δημοκρατία δεν θα σταθείς ποτέ, εμείς είμαστε οικογένεια». Μια κουβέντα της στιγμής, απλή, αληθινή και απολύτως διαφωτιστική για τη δημόσια ζωή στην Ελλάδα.
Αρκετά χρόνια πριν από αυτό το ασήμαντο περιστατικό, ο Άδωνης Γεωργιάδης μού είχε εξηγήσει ότι πολιτεύτηκε με το ΛΑΟΣ επειδή στη Νέα Δημοκρατία δεν θα είχε ποτέ τη δυνατότητα να είναι υποψήφιος. Όχι να εκλεγεί, να είναι υποψήφιος. Έκρινε ότι δεν είχε καμία πιθανότητα ανέλιξης σε έναν μηχανισμό που στη συνέχεια τον διόρισε υπουργό.
Τούτων δοθέντων, μην απορείτε γιατί ο Κώστας Μπακογιάννης οργανώνει μαζική εκδήλωση θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία συμπολιτών.
Κρατείστε σαν υποσημείωση ότι πολλοί τον στηρίζουν παρά την πιθανότητα διασποράς του ιού: «Ζήτησε συγγνώμη». Πολύ πριν από τις συγγνώμες, αυτός ο άνθρωπος ψηφίστηκε πανηγυρικά από τους δημότες της Αθήνας.
Πώς έθεσε υποψηφιότητα ο Μπακογιάννης; Απλά και οικογενειακά. Πήγε στο θείο του και πήρε το χρίσμα. Το διανοείστε; Πήγε στο θείο του, τον γιο του πρώην πρωθυπουργού, τον αδελφό της πρώην υπουργού και ζήτησε να γίνει δήμαρχος στην πρωτεύουσα. Πώς ζητούσατε εσείς Playmobil από τον θείο σας; Έτσι ακριβώς.
Ποιος άλλος είχε την ευκαιρία να διεκδικήσει το Δήμο; Κανείς. Ούτε καν για τα προσχήματα. «Στη Νέα Δημοκρατία είμαστε οικογένεια». Αυτό.
Προφανώς οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας καμαρώνουν με τον ίδιο τρόπο που καμάρωναν οι σοσιαλιστές. Ο Παπανδρέου ο Τρίτος πήγε στο σπίτι του Κώστα Σημίτη να πάρει το δαχτυλίδι. Πήρε πίσω το κόμμα του μπαμπά του. Οι ψηφοφόροι της Αλλαγής αγαλλίασαν. Κανείς δεν έθεσε ζήτημα δημοκρατικών διαδικασιών. Κανείς δεν μίλησε.
Καταλάβατε γιατί ο δήμαρχος της Αθήνας μπορεί και κάνει συγκέντρωση ενώ απαγορεύεται; Επειδή μπορεί. Επειδή έτσι θέλει. Επειδή θα ζητήσει συγγνώμη και θα τα ξεχάσετε όλα.
Ψηφίστε τους, προσκυνήστε τους. Αυτή τη Δημοκρατία αγαπάτε. Όχι τη Νέα αλλά τη Στρεβλή Δημοκρατία.
* Η Λώρη Κέζα είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ζει πλεόν στον Καναδά και υπήρξε δημοσιογράφος στο συγκρότημα Λαμπράκη μέχρι που έκλεισε πριν 3,5 χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου