Γρηγόρης Λαμπράκης, ο γιατρός των φτωχών

http://www.avgi.gr/article/10811/11099357/gregores-lamprakes-o-giatros-ton-phtochon

Η συγκυρία τής πανδημίας απαιτεί να μιλήσουμε φέτος για τον γιατρό Γρηγόρη Λαμπράκη 57 χρόνια από τη δολοφονία του. Θυμίζω ότι ο «Μέγας Δρυς», κατά τον Γιάννη Ρίτσο, «έπεσε» από το φασιστικό παρακράτος στις 22 Μαΐου 1963 ύστερα από ομιλία του για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη, προπύργιο τότε του «ψυχρού πολέμου».

Έχασε, λοιπόν, τότε η Ελλάδα έναν πολυβαλκανιονίκη (δέκα πρώτες βαλκανικές νίκες), αντιστασιακό από τις γραμμές του ΕΑΜ, σύμβολο ενότητας της Αριστεράς, αλλά και έναν μεγάλο επιστήμονα, υφηγητή της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Στις βιογραφίες του αναφέρονται πάνω από σαράντα επιστημονικές εργασίες» γράφει σε σχετικό βιβλίο της η γιατρός και συγγραφέας Μαρία Αρβανίτη - Σωτηροπούλου.

Ξεχωριστή η εργασία του με τίτλο «Ενδοκρινολογία», τον κατατάσσει στους πρόδρομους του εν λόγω κλάδου της ιατρικής επιστήμης. Σύγγραμμα που είχε κατατεθεί μια ολόκληρη δεκαετία πριν αναγνωριστεί η ειδικότητα.

 Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γρηγόρης Λαμπράκης έγινε υφηγητής όταν ήταν μόλις 38 ετών, σε μια εποχή που η Ιατρική Σχολή δεν ήταν εύκολα προσβάσιμη, το δε επάγγελμα ήταν για λίγους. 

Για την εξέτασή του να γίνει υφηγητής αναφέρει στο προσωπικό του ημερολόγιο: «12 Μαΐου 1950, Παρασκευή, 7 μ.μ. Με καλούν στη Σχολή για προφορικές εξετάσεις. Πήγα μαζί με τον Θόδωρο. Καταλάβαινα απολύτως τη σοβαρότητα της στιγμής. Ξεκίνησα από το χωριό με μια τραγιασκούλα και τώρα χτυπώ την πόρτα της Ιατρικής Σχολής και ζητάω να γίνω υφηγητής».

Ως ενεργός γιατρός, ο Γρηγόρης Λαμπράκης προσέφερε τις υπηρεσίες του δωρεάν σε συμπατριώτες του Τριπολιτσιώτες, φτωχούς αγρότες, καθώς και σε άπορους κατοίκους της Αθήνας και του Πειραιά έχοντας αποκληθεί για τη δράση του αυτή «γιατρός των φτωχών». Μέλος του Δ.Σ. του ΣΕΓΑΣ, τα πρώτα μετακατοχικά χρόνια ίδρυσε το ΤΥΠΑ, δηλαδή το Ταμείο Υγείας και Περίθαλψης Αθλητών.

Ως βουλευτής Πειραιά, μετά το 1961, συνεργαζόμενος με την ΕΔΑ, στήριξε τον θεσμό του αγροτικού γιατρού καταθέτοντας την πρώτη του ερώτηση στη Βουλή για το θέμα αυτό.

Την πορεία του στην επιστήμη της Ιατρικής όφειλε, σε μεγάλο βαθμό, στον αδερφό του Θόδωρο Λαμπράκη, του οποίου το όνομα έδωσε στον πρώτο γιο του. Είχε και ακόμα δύο γιους, τον Γιώργο και τον Γρηγόρη, που συνεχίζουν στα βήματα του πατέρα τους συμμετέχοντας ενεργά στο κίνημα ειρήνης.

Λογικό είναι να μην θέλουν η Δεξιά και η Ακροδεξιά της Ελλάδας να θυμόμαστε τον Γρηγόρη Λαμπράκη, ωστόσο υποθέτω ότι σήμερα, που ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκθειάζει τον ηρωισμό και την αυτοθυσία τού υγειονομικού προσωπικού της χώρας μας, δεν θα επαναλάμβανε παλιότερη δήλωσή του ότι «δεν νοιάζει έναν σημερινό νέο η δολοφονία Λαμπράκη».

Υπάρχει, κύριε πρωθυπουργέ, καλύτερο ίνδαλμα για τη νέα γενιά, ιδιαίτερα για τους νέους επιστήμονες και τον υγειονομικό κόσμο;