Διχάστηκε το facebook σε πρωτοψαλτικούς και αντιπρωτοψαλτικούς.
Βέλη ανταλλάχθησαν εκατέροθεν, οι μεν κατηγόρησαν τους δε για μιζέρια, αριστεροσύνη, κακία, οι δε κατηγόρησαν τους μεν πάλι για γλείψιμο της εξουσίας, κακογουστιά και αδιαφορία για τη δυστυχία του σιναφιού.
Η αλήθεια είναι πως οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να περνάνε πολύ καλά στο διαδίκτυο.
Αν παλιά μία κριτική σ' ένα έντυπο έφτανε για να τους βγάλει απ' τα ρούχα τους, σήμερα ακούν τα σχολιανά τους με πολύ βάναυσο τρόπο.
Η Πρωτοψάλτη χθες ξεσκίστηκε διαδικτυακά, δικαίως - αδίκως, δεν εξετάζω αυτό τώρα και τη γνώμη μου την έγραψα.
Θυμάμαι πριν καμία 15αριά χρόνια που είχε βγάλει το "Πάμε Χαβάη" και μετά συνεργάστηκε με τον Κορκολή στο Gazarte.
Είχε γράψει κάποιος στο "Ποντίκι" το εξής:
"Η Πρωτοψάλτη το γύρισε σε πιάνο - φωνή για να ξεπλύνει τα αλάτια απ' τη Χαβάη".
Μου'χε φανεί πολύ σκληρή κριτική, στα όρια της κακίας, σε μία εποχή που όλοι ακόμη αγοράζαμε περιοδικά κι εφημερίδες.
Δεν είχα ιδέα τότε γι' αυτό που θα ακολουθούσε, ότι μέσω του facebook θα ξενέρωνα με πολύ αγαπημένους καλλιτέχνες.
Είναι τρομερό, αν το καλοεξετάσεις.
Δίχως internet πιθανώς να μη βλέπαμε την εθνικίστρια Μάνου, την τάδε ομοφοβική ηθοποιό, τον ξενοφοβικό Γαϊτάνο και την "ελαφριά" Πρωτοψάλτη.
Θα μέναμε στα υπέροχα "Ο βασιλιάς κι εγώ", "Πάει η αγάπη μου", "Λάθος εποχή" κλπ.
Δε σημαίνει φυσικά πως το internet έβλαψε όλους τους καλλιτέχνες.
Όσοι ήταν ούτως ή άλλως πληθωρικοί, εκτέθηκαν περισσότερο, κι όσοι ήταν low profile, παρέμειναν έτσι, διατηρώντας μάλλον την αγάπη του κόσμου.
Μπορεί ο καλλιτέχνης να ακυρώσει το έργο του;
Μπορεί το ίδιο το έργο να ακυρωθεί αυτομάτως απ' τα πεπραγμένα του καλλιτέχνη; Ερωτήματα ρητορικής φύσης που πάντα θα μας απασχολούν, νομίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου