Christos Karagiannidis
Δεν θα υπήρχε καμία διαφωνία να έβγαιναν οι καλλιτέχνες στις γειτονιές όλων των πόλεων να τραγουδήσουν και να διασκεδάσουν τον κόσμο που είναι κλεισμένος μέσα στα σπίτια του εδώ κι ενάμιση μήνα.
Αυτό όμως απέχει πολύ από το σόου της Πρωτοψάλτη μπροστά στο Μαξίμου όπου εντελώς τυχαία την άκουσε ο Μητσοτάκης και άφησε τις σημαντικές του δουλειές για να την χαιρετήσει κι εντελώς τυχαία βρέθηκαν και 50 φωτογράφοι μαζί με 15 κανάλια για να απαθανατίσουν τις στιγμές ευφορίας του πρωθυπουργού.
Όπως και να το κάνουμε είναι λίγο στημένο το σκηνικό για να το πω σχετικά ευγενικά.
Επίσης ευγενικά θα πω πως είναι λίγο ντροπή να έχεις αφήσει ως κυβέρνηση τους ηχολήπτες, τους μουσικούς, τους τραγουδιστές τους τεχνικούς σε θέατρο και κινηματογράφο, τους ηθοποιούς στο έλεος της κρίσης και της ανεργίας και να γλεντάς σαν τριτοκοσμικός χουνταίος στο Μαξίμου.
Όπως ντροπή είναι και για την Πρωτοψάλτη που επί δεκαετία κρατά μία κοινωνική απόσταση απ' όλα όσα έχει τραβήξει ο κόσμος μέσα στη κρίση και θυμάται να επισκεφτεί τον πρωθυπουργό ως αρκούδα με ντέφι για να κάνει δημόσιες σχέσεις με την εξουσία.
Θα μπορούσε η, ξάφνου ευαίσθητη, Πρωτοψάλτη να επισκεφθεί με το λεωφορείο της τα Λιόσια, τον Κολωνό, τα Σεπόλια, τις δομές των προσφύγων, τη Δραπετσώνα, τη Νίκαια, τις γειτονιές των Ρομά.
Όχι βέβαια!
Τούτων δοθέντων ένας ακόμα άνθρωπος της τέχνης αποδεικνύει πόσο φτωχή είναι η χώρα από ανθρώπους που θα μπορούσαν να σηκώσουν την συλλογική αυτοπεποίθηση, τον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη.
Και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο οι λίγοι άνθρωποι της τέχνης που κάνουν το αντίθετο ξεχωρίζουν σαν διαμάντια μέσα στη λάσπη.
Περιμένουμε ως συνέχεια τον Σαββόπουλο ντυμένο αρκουδιάρη να κρατά με χαλκά από την μύτη τον Ρουβά και να τραγουδούν την, κλεμμένη, Συννεφούλα στην αυλή του Μαξίμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου