του Χρήστου Ξανθάκη
Ολαρία, ολαρά, θα πεινάσει η εργατιά!
Σαν τώρα το θυμάμαι που καθόμουνα στο Βυζαντινό, στο Hilton (στο Βυζαντινό θα πάω ρε βλάχο, που θες να πάω στο Blue Bear στα Εξάρχεια) και συνομιλούσα με ένα σημαντικό πρόσωπο της ελληνικής σκηνής. Όχι τώρα, πριν την καραντίνα, πριν από κάνα εννιάρι χρόνια κουβεντιάζαμε. Μπορεί και πριν από δέκα χρόνια, αδυνατίζει η μνήμη όσο περνάνε τα χρόνια και τέλος πάντων δεν έχει και τόση σημασία η ημερομηνία. Ας πούμε αρχές πρώτου Μνημονίου και πάλι φίλοι είμαστε.
Οπότε γυρνάει ο συνομιλητής μου, το σημαντικό πρόσωπο κ.λπ. κ.λπ. και μου λέει:
«Οι ξένοι υπολογίσουν ότι το λίπος των ελληνικών νοικοκυριών είναι γύρω στα διακόσια δισεκατομμύρια ευρώ. Και δεν θα σταματήσουν να επιβάλλουν μέτρα, ωσότου ροκανίσουν και την τελευταία δεκάρα…»
Δέκα χρόνια αργότερα (μπορεί και εννέα χρόνια αργότερα, αλλά είπαμε φάκ ιτ), αποδεικνύεται ότι είχε απόλυτο δίκιο. Οι ξένοι δεν σταμάτησαν ως την ώρα όπου έγραψε το κοντέρ διακόσια και ξεφραγκιάστηκε η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Στεγνά δηλαδή, εν ψυχρώ και με κρύο αίμα. Ρωτείστε ρε παιδιά, άμα δεν με πιστεύετε, φίλους, γνωστούς και συγγενείς:
Ποιοι από εσάς είχανε ένα πεντοχίλιαρο στην τράπεζα το 2010 και ποιοι από εσάς έχουν ένα πεντοχίλιαρο τώρα;
Εγώ θα σε πω, κάτσε να το ακούσεις:
Εννέα στους δέκα και εννέα στις δέκα είχανε ένα πεντοχίλιαρο στην τράπεζα πριν από δέκα χρόνια. Και ούτε ένας στους δέκα ή μία στις δέκα δεν έχουν ένα πεντοχίλιαρο στην τράπεζα τον Απρίλιο του 2020. Πάει το λίπος, φτερά έβγαλε και ταξίδεψε!
Γι’ αυτό μοιάζουν ακόμη πιο τρομακτικά τα σενάρια που εκπορεύονται από το υπουργείο Εργασίας και αφορούν στην επιστροφή στην (γκουχ, γκουχ) Κανονικότητα. Με τις διαρροές να κάνουν λόγο για δικαίωμα των εταιρειών να δέχονται πίσω όσους εργαζόμενους γουστάρουν και τους υπόλοιπους, τους ανεπιθύμητους ας πούμε να καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων. Στην περιβόητη αναστολή της σύμβασης, που θα συνεχιστεί και μετά απ’ τον Μάιο λόγω «αιφνίδιας επιβάρυνσης» των επιχειρήσεων. Και ψάξε ύστερα να βρεις στους κάδους των σκουπιδιών το αυριανό σου γεύμα…
Έχει όμως και καλύτερα το στόρι, δεν σταματάει κι εκεί. Λέει, ας πούμε, ότι και οι εργαζόμενοι που θα επιστρέψουν στις δουλειές τους θα βρεθούν ξαφνικά να απολαμβάνουν μόλις 535 ευρώ το μήνα, όσο δηλαδή και το μπαχτσίσι το κυβερνητικό για το διάστημα που βρέθηκαν στη διαθεσιμότητα. Έναν φρέσκο «υποκατώτο μισθό», που επιστρέφει απ’ το παράθυρο (ή από την πίσω πόρτα, εξαρτάται τα μεράκια του καθενός), για να μας κάτσει στο σβέρκο και να μας βγάλει από τη μύτη το γάλα της μαμάς μας!
Εγώ πάντως δεν ανησυχώ. Έχω εμπιστοσύνη σε ένα γκουβέρνο που δίνει προτεραιότητα στη γνώση. Το είπε άλλωστε και ο Σαββόπουλος που όλα τα ξέρει ως αφέντης τσουτσουλομύτης. Με δικά του λόγια:
«Με εντυπωσιάζει ότι η πολιτική ηγεσία έβαλε μπροστά τη γνώση και πάνω στη γνώση έκτισε την πολιτική, τη ρητορική της και την προπαγάνδα της. Αυτό είναι σπουδαίο, γιατί συνήθως η πολίτικη προσπαθεί να μανουβράρει τη γνώση και όχι να στηριχθεί πάνω σε αυτή. Πρέπει να σας πω ότι τώρα που είδαμε να μπαίνει πρώτα η γνώση και επάνω να κτίζει η πολιτική, αυτό πρέπει να γίνει σε όλα, και στην Παιδεία και στο περιβάλλον, και σε όλα τα πράγματα».
Σε όλα τα πράγματα εκτός από τα εργασιακά, μην ξεχνιόμαστε. Εκεί δεν χρειάζεται και πολλή γνώση, μόνο πυγμή χρειάζεται. Και σιδερένια γροθιά και κνούτο, σε περίπτωση που κουνηθούνε οι πλεμπαίοι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου