Ο Καιάδας της απομόνωσης-Η «Άποψη» της «Εφ.Συν.» Προστασία δεν σημαίνει φυλάκιση στα σπίτια τους, ούτε καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού που απαιτεί περίπου επικήρυξη όποιου άνω των 70 τολμά να κάνει έναν σύντομο περίπατο ή να εμφανιστεί στο σούπερ μάρκετ ή στην τράπεζα.

https://www.efsyn.gr/node/237438

«Το θαύμα της ιατρικής το 2020», έλεγε ο Σωτ. Τσιόδρας σε μία από τις πρώτες ενημερώσεις για την πανδημία, «είναι η παράταση της ποιοτικής ζωής αυτών των ατόμων... Είναι οι γιαγιάδες και οι παππούδες μας. Τους προστατεύουμε όλους, αλλά κατ’ εξοχήν αυτούς».

Δεν ξέρουμε πώς ακριβώς αντιλαμβάνονται την προστασία των ηλικιωμένων τα κυβερνητικά στελέχη, το όργανα επιτήρησης της συλλογικής καραντίνας, τα στελέχη των τραπεζών και τα μέσα ενημέρωσης. Προφανώς, όμως, προστασία δεν σημαίνει τον ιδιότυπο διωγμό, τον ρητό ή υπόρρητο διασυρμό και τελικά τον ηλικιακό ρατσισμό που υφίστανται όταν τολμούν να εμφανίζονται στο φως του ήλιου.

Προστασία δεν σημαίνει φυλάκιση στα σπίτια τους, ούτε καλλιέργεια του κοινωνικού αυτοματισμού που απαιτεί περίπου επικήρυξη όποιου άνω των 70 τολμά να κάνει έναν σύντομο περίπατο ή να εμφανιστεί στο σούπερ μάρκετ ή στην τράπεζα.

Χθες, γίναμε μάρτυρες του απίστευτου τηλεοπτικού -και πολιτικού- «μπούλινγκ» που υπέστησαν χιλιάδες πολίτες οι οποίοι σχημάτισαν ουρές στις τράπεζες. Τα ζωντανά -και νεκροζώντανα- τηλεοπτικά ρεπορτάζ θύμιζαν περισσότερο αυταρχικό αστυνομικό έλεγχο σε όποιον είχε λευκά μαλλιά και κυρτό σώμα, παρά δημοσιογραφική κάλυψη.

Ορισμένοι ρεπόρτερ και παρουσιαστές με προφανή χαιρεκακία κατέγραφαν αστυνομικούς να κόβουν πρόστιμο 150 ευρώ σε παππούδες και γιαγιάδες που περίμεναν να εισπράξουν τη σύνταξη ή το βοήθημα των λίγων εκατοντάδων ευρώ.

Τη σκυτάλη πήραν υπουργοί και εκπρόσωποι των τραπεζών, που επέπληξαν όσους ηλικιωμένους στήθηκαν στις ουρές. Αποκρύπτοντας το γεγονός ότι πολλοί αναγκάστηκαν να πάνε στα γκισέ για πληρωμή ρυθμισμένων δανείων που απαιτούν αυτοπρόσωπη παρουσία, για τα οποία μόλις χθες ανακοινώθηκε πάγωμα. Και θεωρώντας ως το πιο αυτονόητο στον κόσμο ότι παίζουν τις ηλεκτρονικές συναλλαγές στα δάκτυλα.

Ακόμη και η όποια υπερβολή στη συχνότητα με την οποία ηλικιωμένοι άνθρωποι καταφεύγουν στην τράπεζα ή στον φούρνο, γεμίζοντας με μια συναλλακτική ρουτίνα τη μοναξιά τους, αντηχεί την ανάγκη τους για επικοινωνία. Και η προστασία τους από τον κορονοϊό δεν σημαίνει, βέβαια, εξόντωσή τους σε έναν Καιάδα ερμητικού αποκλεισμού.

Θα το καταλάβουν, άραγε, οι υπεύθυνοι -πολιτικοί και δημοσιογράφοι- αυτής της απάνθρωπης συμπεριφοράς;