Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να εκδηλώσει ένα σύγχρονο μεγαλοϊδεατισμό και μια αίσθηση ταξικής και πολιτικής ανωτερότητας, θεωρώντας πρόωρα και αυθαίρετα ότι είναι «προορισμένος» να αποτελέσει μεγάλο ηγέτη λόγω καταγωγής. Αυτά όμως είναι χαρακτηριστικά που στις δημοκρατίες αποδίδονται από το λαό και την ιστορία και όχι κληρονομικώ δικαίω.

https://tvxs.gr/news/i-apopsi-mas/kako-tha-einai-na-nomizei-pos-einai-o-benizelos

Σε άρθρο του για τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο πρωθυπουργός επιχειρεί έναν αποτυχημένο λογικό ακροβατισμό συγκρίνοντας διαφορετικές εποχές, πολιτικές έννοιες και διεθνείς συσχετισμούς, χωρίς καμία αντιστοιχία με το σήμερα. 

Το χειρότερο είναι ότι επιχειρεί να εμφανίσει εαυτόν ως «συνεχιστή» του Βενιζέλου, εμφορούμενος από την οικογενειακή καταγωγή του. 

Σε άρθρο του στην Καθημερινή με τίτλο «Ο διπλός φιλελευθερισμός του Βενιζέλου» ισχυρίζεται πως «θα κάνει την Ελλάδα αγνώριστη», χρησιμοποιώντας αναφορά του Ελ. Βενιζέλου. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσδίδει στον εαυτό του διαστάσεις ηγέτη με ιστορικές διαστάσεις και ευθύνη, έχοντας μόλις 6 μήνες στο τιμόνι της χώρας, ενώ θέτει στόχους υπερβατικούς για τη διεθνή θέση της χώρας, αν και παραβλέπει ότι μέχρι στιγμής δεν μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά ούτε τις στοιχειώδεις διπλωματικές υποθέσεις.

Στο άρθρο του συνεχίζει και μεταχειρίζεται τον όρο του «φιλελευθερισμού» που εισήγαγε ο Βενιζέλος, παραγνωρίζοντας ότι είχε απείρως διαφορετική σημασία από τη σημερινή, απαντούσε στις συνθήκες μια χώρας που υστερούσε σε στοιχειώδεις δημοκρατικές και κοσμικές μεταρρυθμίσεις και αποστρεφόταν τη Δεξιά ως οπισθοδρόμηση. 

Με αυτή την κοινωνικοϊστορική σύγχυση ως αφετηρία, ο Μητσοτάκης επιχειρεί να παρουσιαστεί ως συνέχεια της βενιζελικής παράδοσης, ισχυρισμός ανεπίτρεπτος για ηγέτη της συντηρητικής παράταξης, η σύγκρουση με την οποία υπήρξε συστατικό στοιχείο της πολιτικής δράσης του Βενιζέλου και οριοθέτησε το δημοκρατικό χώρο, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα. 

Η χρονική στιγμή και οι λόγοι που οι Μητσοτάκηδες μεταπήδησαν από το Κέντρο στη Δεξιά, δεν είναι προφανώς της παρούσης. 

Από την άλλη, το διεθνές σκηνικό με τις παλιές αυτοκρατορίες στη δύση τους, και ο τρόπος που ελίχθηκε μέσα σε αυτό ο Ελ. Βενιζέλος, ελάχιστη σχέση έχουν με το σήμερα, πολύ περισσότεροι οι συσχετισμοί ισχύος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας που καθόρισαν τη Μεγάλη Ιδέα και «θάφτηκαν» μέσα στις στάχτες των εθνικών καταστροφών. 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αντιστέκεται στον πειρασμό να εκδηλώσει ένα σύγχρονο μεγαλοϊδεατισμό και μια αίσθηση ταξικής και πολιτικής ανωτερότητας, θεωρώντας πρόωρα και αυθαίρετα ότι είναι «προορισμένος» να αποτελέσει μεγάλο ηγέτη λόγω καταγωγής. 

Αυτά όμως είναι χαρακτηριστικά που στις δημοκρατίες αποδίδονται από το λαό και την ιστορία και όχι κληρονομικώ δικαίω. 

Ακόμη χειρότερο θα είναι να παρασυρθεί από την «φουσκωμένη» εικόνα που δημιουργούν οι επικοινωνιολόγοι του και να πιστέψει ότι είναι ο Βενιζέλος... με καταστροφικά αποτελέσματα για τη χώρα.

Πάει στα καμένα και γελάει, στα πανηγύρια πάει και κλαίει, όλα ανάποδα τα λέει…