Το Άουσβιτς και η μνήμη-Πάντα να θυμόμαστε ότι το Άουσβιτς συμβολίζει το έσχατο σημείο της ανθρώπινης θηριωδίας. Όχι γιατί δεν έχουν υπάρξει άλλες θηριωδίες στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Αλλά γιατί οι ναζί επιστράτευσαν την τεχνολογία και έφτιαξαν βιομηχανίες εξόντωσης ανθρώπων

http://www.avgi.gr/article/10811/10650503/to-aousbits-kai-e-mneme

Έστησαν κλίβανους, δίκτυα σωληνώσεων, υπολόγισαν διατομές και αντλίες, για να φτάσει η εξόντωση ανθρώπων σε υψηλά στάνταρντς παραγωγικότητας. Μισή ωρίτσα μετά την εξόντωση μιας ομάδας, οι φούρνοι ήταν έτοιμοι να υποδεχτούν την επόμενη.

Αυτός είναι ο λόγος που το Άουσβιτς δεν συγκρίνεται με τίποτα. Δεν έχει σημασία αν ο αριθμός των θυμάτων ήταν μεγαλύτερος ή μικρότερος από την τάδε γενοκτονία ούτε αν ο τελικός αριθμός των θυμάτων είναι υποεκτιμημένος ή υπερεκτιμημένος. Το Άουσβιτς και ο ναζισμός είναι η Αποκτήνωση. Οποιαδήποτε σύγκριση, συμψηφισμός ή αναθεώρηση το αθωώνει. Το Άουσβιτς είναι το Άουσβιτς. Και η ανθρωπότητα δεν πρέπει να το ξεχάσει.

Πάντα να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα έχει πληρώσει βαρύ φόρο στα στρατόπεδα εξόντωσης του ναζισμού. Σαράντα χιλιάδες Έλληνες Εβραίοι φορτώθηκαν στα τραίνα. Άντρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, ανάπηροι ήρωες του Ελληνοαλβανικού Πολέμου, σχεδόν η μισή Θεσσαλονίκη. Δίπλα σε αυτούς στέκονται τα χιλιάδες θύματα της ναζιστικής θηριωδίας στην κατεχόμενη Ελλάδα, οι άμαχοι νεκροί των Καλαβρύτων, του Διστόμου, του Χορτιάτη, του Κομμένου και τόσων άλλων μαρτυρικών τόπων.

Και ακόμα να θυμόμαστε ότι η Ελλάδα έχει ξεχωριστή θέση στον αγώνα των λαών της Ευρώπης για την ολοκληρωτική συντριβή του ναζισμού. Γιατί τον πολέμησε αδιάλλακτα, μέσα από ένα παλλαϊκό και ηρωικό κίνημα Εθνικής Αντίστασης.

Να θυμόμαστε λοιπόν. Η μνήμη δεν είναι πένθος.
 Η μνήμη είναι αγώνας και στάση ζωής.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
"Ποτέ πια"