Η πρώτη πράξη της προσαρμογής της κυβέρνησης ΝΔ στην πραγματικότητα, έγινε αρκετά κυνικά με την πλήρη αποδοχή και «πιστή τήρηση» της Συμφωνίας των Πρεσπών, ξεχνώντας τις διχαστικές κραυγές περί «προδοτών» και «εθνικής μειοδοσίας» που εκτόξευε μαζί με τους εθνικιστές και τους «μακεδονομάχους» των πλατειών.
Στην πορεία προσγειώθηκε στην πραγματικότητα και του προσφυγικού, και αναγκάστηκε να «ανακαλύψει» τους πραγματικούς λόγους του προβλήματος.
Το δυσκολότερο όμως έρχεται με τα Ελληνοτουρκικά ζητήματα και την όξυνση της στάσης του Ερντογάν, με την κυβέρνηση να τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, χωρίς στρατηγική.
Οι «φλογεροί πατριώτες» των συλλαλητηρίων και κήρυκες των εθνικών συμφερόντων, αφού κάθισαν στις καρέκλες της εξουσίας, τώρα προσπαθούν να προετοιμάσουν την κοινή γνώμη για τις εξελίξεις και μιλούν σταδιακά για «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου.
Δεν πέρασαν πολλοί μήνες που η ΝΔ εγκαλούσε τον ΣΥΡΙΖΑ
. Ο Μάκης Βορίδης, της ακροδεξιάς πτέρυγας, μιλούσε για «μειωμένη εθνική ευαισθησία» στα εθνικά θέματα
και τώρα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο συνεκμετάλλευσης σε σχετικές συνεντεύξεις.
Ο «πολύς» Άδωνις Γεωργιάδης που έλεγε τα μύρια όσα και τώρα κάνει λόγο για «θυσίες» που μπορεί να χρειαστεί να κάνει ο ελληνικός λαός.
Ο Κικίλιας που αναρτούσε απειλές του τύπου «μην τολμήσετε» και πολλοί άλλοι που μεταχειρίστηκαν τη γλυκιά δημαγωγία και ανακάλυπταν εθνικούς κινδύνους στο ασταθές κρατίδιο της Βόρειας Μακεδονίας και διαφωνούσαν με τη στρατηγική της συγκέντρωσης όλων των διπλωματικών δυνάμεων στα ελληνοτουρκικά.
Τώρα, εντελώς ανερυθρίαστα η ΝΔ ζητά «τείχος εθνικής ενότητας» ενώ στο εσωτερικό της διαμορφώνονται πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις.
Αλλά και ο φιλοκυβερνητικός τύπος, έχει ξεχάσει τα «πύρινα» και τοξικά πρωτοσέλιδα και επισημαίνει την ανάγκη να υπάρξει σύνεση και ενιαίο μέτωπο απέναντι στην Τουρκία.
Άλλωστε, είναι οι θεωρητικοί της φιλοκυβερνητικής επικοινωνίας, που ανέλαβαν να αποφορτίσουν την έννοια της «συνεκμετάλλευσης», υποστηρίζοντας ότι είναι αδίκως «δαιμονοποιημένη».
Το συμφέρον της χώρας και η ρεαλιστική στρατηγική που το υπηρετεί, είναι μια απόφαση που λαμβάνεται μακριά από τις πλατείες και τους εθνικολαϊκισμούς, ιδεατά σε πλαίσιο συνεννόησης. Όμως για την παράταξη που έχει αναγάγει την πατριδοκαπηλεία σε «σημαία» της, τα πράγματα είναι - δικαίως - δυσκολότερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου