Υπάρχουν δύο συνθήκες που καθιστούν τον Θάνο Μικρούτσικο ξεχωριστό και ιδιαίτερο για τη χώρα μας και του δίνουν τον τίτλο του μεγαλύτερου ίσως δημιουργού της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας.
Η πρώτη συνθήκη είναι η διάρκεια της δημιουργικής του έμπνευσης.
Ο Μικρούτσικος βρίσκεται σε ένα ντελίριο δημιουργικότητας στη μουσική από τη δεκαετία του '70.
Πέντε δεκαετίες στην πρώτη γραμμή, με έργα, τραγούδια, συνεργασίες, πειραματισμούς μεγάλης και διαχρονικής αξίας.
Τη διάρκεια αυτή της ακμαίας δημιουργικότητας δεν θα την βρει κανείς ούτε στον Μίκη Θεοδωράκη (που η ακμή της ανυπέρβλητης δημιουργικότητάς του διαρκεί δύο δεκαετίες - '60 και '70) ούτε ακόμα στον Μάνο Χατζηδάκι που η δημιουργική του ακμή φτάνει τις τέσσερις δεκαετίες ('50, '60, '70, '80, αν θεωρηθεί η πρώϊμη δεκαετία του '40 ως "αναγνωριστική").
Ο Μικρούτσικος βρίσκεται σε ένα ντελίριο δημιουργικότητας στη μουσική από τη δεκαετία του '70.
Πέντε δεκαετίες στην πρώτη γραμμή, με έργα, τραγούδια, συνεργασίες, πειραματισμούς μεγάλης και διαχρονικής αξίας.
Τη διάρκεια αυτή της ακμαίας δημιουργικότητας δεν θα την βρει κανείς ούτε στον Μίκη Θεοδωράκη (που η ακμή της ανυπέρβλητης δημιουργικότητάς του διαρκεί δύο δεκαετίες - '60 και '70) ούτε ακόμα στον Μάνο Χατζηδάκι που η δημιουργική του ακμή φτάνει τις τέσσερις δεκαετίες ('50, '60, '70, '80, αν θεωρηθεί η πρώϊμη δεκαετία του '40 ως "αναγνωριστική").
Στην ουσία δηλαδή ο Μικρούτσικος ταυτίζεται, συντάσσεται, παρακολουθεί, γεννά, επηρεάζει όλη την σύγχρονη ελληνική μουσική των τελευταίων 50 χρόνων.
Η δεύτερη συνθήκη έγκειται στο γεγονός ότι ο Μικρούτσικος δεν είναι ένας απλός συνθέτης.
Ο Μικρούτσικος είναι και μαθηματικός, είναι και γνώστης των ανώτερων θεωρητικών της μουσικής, είναι και θεωρητικός της κριτικής σκέψης (ξεχνάμε ότι έχει γράψει θεωρητικά κείμενα και βιβλία σχετικά με την Τέχνη, τη μουσική και τις κοινωνικές σχέσεις που παράγουν).
Με λίγα λόγια, ο Μικρούτσικος υπήρξε ένας "καθολικός" κριτικός διανοούμενος, ένας μαρξιστής με διακριτή συγκρότηση και πολιτική άποψη.
Και ως διανοούμενος βρισκόταν πάντοτε σε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό του και την κοινωνία, μια σύνθετη και περίπλοκη διαδικασία αναστοχασμού και κριτικής αναθεώρησης του ίδιου του του εαυτού.
Ο Μικρούτσικος είναι και μαθηματικός, είναι και γνώστης των ανώτερων θεωρητικών της μουσικής, είναι και θεωρητικός της κριτικής σκέψης (ξεχνάμε ότι έχει γράψει θεωρητικά κείμενα και βιβλία σχετικά με την Τέχνη, τη μουσική και τις κοινωνικές σχέσεις που παράγουν).
Με λίγα λόγια, ο Μικρούτσικος υπήρξε ένας "καθολικός" κριτικός διανοούμενος, ένας μαρξιστής με διακριτή συγκρότηση και πολιτική άποψη.
Και ως διανοούμενος βρισκόταν πάντοτε σε αυτόν τον εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό του και την κοινωνία, μια σύνθετη και περίπλοκη διαδικασία αναστοχασμού και κριτικής αναθεώρησης του ίδιου του του εαυτού.
Αυτή η τόσο ιδιαίτερη και πολυσχιδής συγκρότηση τον έκανε να μπορεί να κινείται στη μουσική του δημιουργία πολύ άνετα και χωρίς εκπτώσεις, είτε δουλεύοντας πάνω σε πρωτοποριακή μουσική για θέατρο είτε σε πειραματικές μορφές μουσικής και ήχων είτε στον Μητροπάνο, την Milva και την Αλεξίου.
Ο Θάνος Μικρούτσικος υπήρξε και δρών πολιτικός.
Διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού, αρχικά Αναπληρωτής Υπουργός και κατόπιν, αφού "έφυγε" η Μελίνα και Υπουργός. Για κάτι περισσότερο από 2 χρόνια (1994-1995).
Σε αυτόν οφείλονται δύο εμβληματικές πρωτοβουλίες για τον σύγχρονο πολιτισμό, το Δίκτυο Πόλεων και η ίδρυση του ΕΚΕΒΙ (με ψυχή την Μυρσίνη Ζορμπά).
Αποχώρησε από την ενεργό πολιτική το 1996, όταν ο Κ.Σημίτης εξελέγη Πρωθυπουργός. Γνώριζε και διαισθανόταν με το ισχυρό πολιτικό του ένστικτο ότι τα πράγματα δεν θα πήγαιναν καλά, πολύ περισσότερο στο πολύπαθο Υπουργείο Πολιτισμού.
Διετέλεσε Υπουργός Πολιτισμού, αρχικά Αναπληρωτής Υπουργός και κατόπιν, αφού "έφυγε" η Μελίνα και Υπουργός. Για κάτι περισσότερο από 2 χρόνια (1994-1995).
Σε αυτόν οφείλονται δύο εμβληματικές πρωτοβουλίες για τον σύγχρονο πολιτισμό, το Δίκτυο Πόλεων και η ίδρυση του ΕΚΕΒΙ (με ψυχή την Μυρσίνη Ζορμπά).
Αποχώρησε από την ενεργό πολιτική το 1996, όταν ο Κ.Σημίτης εξελέγη Πρωθυπουργός. Γνώριζε και διαισθανόταν με το ισχυρό πολιτικό του ένστικτο ότι τα πράγματα δεν θα πήγαιναν καλά, πολύ περισσότερο στο πολύπαθο Υπουργείο Πολιτισμού.
Εντονη προσωπικότητα, με τους ναρκισσισμούς που συγκροτούν τέτοιες ξεχωριστές φιγούρες. Κι'όμως, δεν ξέρω αν θα περίμενε και ο ίδιος τέτοια έξαρση αγάπης και αναγνώρισης από χθες το βράδυ.
Θάνο μου, σε αποχαιρετώ με τους στίχους από το τραγούδι που αφιερώσατε στον Νίκο Πουλαντζά μαζί με τον Αλκη Αλκαίο:
"Σε παίρνει για ταξίδι μια σειρήνα
Και μια πικρία μας ματώνει ανείπωτη
τη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα
καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου